mielicki, par. ew. Stroburek, kat. Radziąc. W r. 1885 dobra miały 745 ha, 1 dm. , 5 mk. 1 ew. ; wś 157 ha, 25 dm. , 181 mk. 73 kat, . Wilkowo, niem. Wilkau, wś, w pow. świebodzińsko cylichowskim ob. t. XI, 055. Wilkowska Magórka, wś, w pow. i obw. sąd. bialskim Galicja. W r. 1880 było 20 dm. Tworzy z Wilkowicami jedne gminę administra cyjną. W. H. Wilkowskie, jezioro, niem. Wilkauer See, w dawnej ziemi świebodzińskiej Schwiebus, na zachód Świebodzina, na pograniczu Marchii i w. ks. pozn. Wilkowskie Pustki, ob. Pustki 5. Wilkowszczyzna, os. , pow. wyłkowyski, gm. Kibarty, par. Wierzbołów. Wilkowszczyzna 1. karczma, pow. dzisieński, w 2 okr. pol, o 72 w. od Dzisny, 1 dm. , 7 mk. żydów. 2. W. , ob. Wołkowszczyzna. Wilkowuje, ob. Wilkowiec. Wilkowy, dobra i wś, pow. pszczyński, par. kat. Mikułów, ew. Hołdanów. W r. 1885 dobra miały 535 ha, 1 dm. , 16 mk. kat. ; wś 385 ha, 66 dm. , 594 mk. 7 ew. . Wilkowyja 1. w XVI w. Wilkowice, Wilkowia, wś i folw. , pow. kutnowski, gm. Mikstal, par. Imielno, odl. 15 w. od Kutna, ma 15 dm. , 164 mk. , 428 mr. folw. 391 mr. roli, 19 łak i 27 os. , 116 mr. wlośc. W 1827 r. było 11 dm. , 72 mk. Na początku wieku XVI wś Vylkovya, w par. Grochowo, dawała z łan. km. i folw. dziesięcinę plebanowi Łaski, L. B, II, 476. Według reg. pob. pow. gostyńskiego z r. 1579 wś Wilkowi ce, w par. Jemielno, miała 2 1 4 lan. , 1 zagr. Pa wiński, Mazowsze, 195, 207. 2. W. , wś, W. Buczkowska i W. Brudzińska, kol. , pow. łaski, gm. i par. Buczek. W. wś ma 13 dm. , 27 mk. , 26 mr. cześciow. właśc, W. Buczk. 3 dm. , 27 mk. , 29 mr. ; W. Brudz. 36 dm. , 178 mk. , 275 mr. włośc. W r. 1827 było 12 dm. , 80 mk. Na początku XVI w. łany km. dają dziesięcinę man syonarzom w Łasku, zaś pleb. w Buczku tylko kolędę, po groszu z łanu Łaski, L. B. , I, 450. Według reg. pob. pow. Szadkowskiego z 1852 r. wś Wilkowia, w par. Buczek, miała 8 os. , 2 1 4 łan. Pawiński, Wielkop. , II, 239. 3. W. , wś, pow. garwoliński, gm. Wola Rębkowska, par. Wilga, ma 29 dm. , 240 mk. , 546 mr. Wchodziła w skład dóbr Trąbki. W 1827 r. było 38 dm. , 157 mk. Br. Ch. Wilkowyja, wś, pow. rzeszowski, tworzy wspólną, gminę z Malawą, składa się z 39 dm. i 221 mk. rzym. kat. , należnych do parafii w Malawie. Leży w równinie, nad pot. Młynówka, praw. dopł. Wisłoka pod Rzeszowem. Przez obszar wsi wiedzie gościniec z Rzeszowa odl. 8 klm. do Łańcuta. Pos. tabularna M. br. Brunickiej i Cec. Bobrownickiej wynosi ogółem 230 mr. , przeważnie lasu; pos. mn. 278 mr. roli. Graniczy na wsch. z Malawą, na płn. ze Słocina, na zach. z Pobitna a na pln. z Krasnem. Mac. Wilkowya 1. Wilkowia, w dok. Wilkowige, Vikovigye, wś nad rzeka Lutynia, w pow. pleszewskim jarocińskim, sad komis. , st. dr. żel. i poczt. w Jarocinie, szkoła katol. i kościół parafialny w miejscu. Wś ma 86 dm. , obszaru 582 ha, 641 mk. kat. Wś leży na płn. wsch. Jarocina, wsch. płd. Mieszkowa. Pola Wilkowyjskie noszą nazwy Staw, Przecze, Doszna, Wielochowo. Stara Deszna, Pod Deszną, Sciegny, Trawnik, Miedze, Nosowo, Podkącie, Wielkie Łęki, Podłowiec, Kopanina, Kładawa, Wycieniska, Wierzbnik. Łąki i błota kały noszą, nazwy Bobrowiec, Nart, Żabiniec, Porąbka. Jest tamże wzgórze, zwane Solanki. Wykopują na nim urny. Niegdyś kasztelania. Znamy dotąd tylko dwóch kasztelanów wilkowyjskich Mirosława, w latach 1243 5, i Mikołaja z r. 1279. Pod r. 1276 występuje Floryan, kapelan wilkowyjski. W. należała do Opalińskich aż po za r. 1618, a w zeszłem stuleciu do Sapiehów. Wchodziła w skład dóbr koźmińskich radlińskich. W r. 1578 rządził nią Jan Nieracki. W r. 1660 rozgraniczano W. z Łuszczanowem. O pierwotnej kaplicy, w której św. Wojciech miał odprawiać mszę, wspomina kś. Jabczyński. Kościół drewniany p. w. św. Wojciecha i św. Jadwigi, istniał tu przed r. 1276. W miejsce jego wystawili Opalińscy inny, poświęcony r. 1659 przez Wojciecha Tolibowskiego, biskupa pozn. W nowszych czasach stanął nowy kościół, z wieżą 106 stóp wysoką, kosztem hr. Radolińskiego. Konsekracyi dokonał w r. 1892 kś. bisk. Likowski. Kościół w Cielczy afiliowany został do W. po r. 1610. Bractwo miłosierdzia zaprowadzono r. 1610. W kościele wisi portret Józefa Kateckiego, plebana. Księgi kościelne sięgają r. 1637. Szkoła i szpital istniały r. 1683. Z tej wsi pochodzą Alfred Brandowski, prof. wszechnicy Jagiellońskiej i kś. Aleksander Brandowski, proboszcz borecki. Na gruntach wsi wykopywano popielnice. 2. W. , wś rycerska, w pow. gnieźnieńskim, par. , okr. komis. , st. dr. żel. i poczta w Kłecku, szkoła kat. w Łagiewnikach, sąd w Gnieźnie. Wś ma 6 dm. , 390 ha, 91 mk. 85 katol. . Do W. należy folwark Kaminiec. Leży na zachód Kłecka, opodal traktu z Łopienna do Kiszkowa Welnau. Przy tym gościńcu leżał w borze wilkowyjskim dębowym wielki kamień z wyraźną stopą ludzką. Podanie przypisywało wytłoczenie stopy św. Wojciechowi gdy odpoczywał tam w wędrówce z Wągrówca do Gniezna. W r. 1858 kamień ten zabrano na podkładkę pod most. Przy drodze z Kłecka do Pomarzan niedaleko granicy od Polskiej Wsi, po lewej stronie drogi wznosi się górka piaszczysta, obecnie zagajona, zwana Łysą górą, na której wedle podania czarownice z dyabłami tańce wyprawiały. Przed 133 laty spalono podobno na granicy między Gorzuchowem a Wilkowyja 10

Wilkowo

Wilkowo

Wilkowska Magórka

Wilkowskie

Wilkowszczyzna

Wilkowuje

Wilkowy

Wilkowyja

Wilkowya