ugor na pareninu i z pola zebrawszy, powinni sprzątnąć i zmielone przywieźć na zamek, z dwóch zaś siedzących na czynszu wroce, jeden płaci półkopy groszy a drugi kopę groszy na rok Jabłonowski, Rewizye, 102. Podług lustracyi sstwa krzemienieckiego z 1628 r. wś Wila Niżna ze stawem i folw. czyni 1079 fl. 6 gr. 13 1 2 den. , wś zaś W. Wierzchnia al. Trytylkowce 100 fl. 15 gr. 9 den. Jabłonowski, Lustracye, 170, 175. 2. W. , w dok. Welia, wś nad rz. Wilia, pow. ostrogski, gm. Kuniów o 7 w. , o 23 w. na płd. zach. od Ostroga, st. dr, żel. Ożenin o 40 w. . Posiada cerkiew, p. w. św. Paraskiewii, z drzewa wzniesiona w 1785 r. a odnowioną w 1869 r. , uposażona 47 dzies. ziemi. Bo parafii praw. należą wsi Dołocze o 3 w. i Karpiłówka o 2 w. . W całej parafii 221 dm. , 1728 mk. prawosŁ, 126 katol. i 36 żydów. Wś otoczona lasami, glebę ma po większej części piaszczystą lecz sa i kawałki czarnoziemu. Obszerne łąki nad rz. Wilią. ; lasy dawniej rozlegle, dziś przez dzierżawcę znacznie przetrzebione. Dawniej był we wsi wielki i bardzo rybny staw, zniszczony podczas nawodnienia przez rozerwanie grobli i szluz, niereperowanych przez niedbalstwo dzierżawcy. Włościanie trudnią się uprawą roh, wyrobem materyałów leśnych na spław, pędzeniem smoły i dziegciu i w ogóle maja się dobrze. Wś założona przez Jeło Malińskich ob. t. VII, 264, Była dalej własnością Denisowiczów. W 1474 r. pani Fedia, żona Fedki Denisowicza, zastawia dobra swoje Welią; za 50 kóp groszy czeskich kn. Michałowi i Konstantynowi Ostrogskim Arch. ks. Sanguszków, I, 68, Podług reg. pobor. pow. łuckiego z 1583 r. Wilia należy do włości ostrogskiej ks. Konstantego Ostrogskiego, wwdy kijowskiego, marszałka ziemi wołyńskiej, który wnosi z 6 dym. , 4 ogr. po 6 gr. , 5 ogr. po 4 gr. , 2 podsusied. , 1 koła waln. Jabłonowski, Wołyń, 81. Następnie własność Szulborskich, w końcu Jabłonowskich, obecnie ks. Artura Jabłonowskiego, w dzierżawie Lajzera Szrajera. 3. W. al. Wilna, wś nad rz. Wilią, pow. radomyski, na pograniczu pow. skwirskiego, w 1 okr. poL, gm. Wodotyje, par. katol. Korostyszów o 10 w. na płd. wsch. , odl. o 25 w. od Radomyśla. Wzn. 651 st. npm. , otoczona od płn. zach. i płd. lasami sosnowemi, ma 605 mk. W 1783 r. było tu 38 dm. , 230 mk. , obecnie zaś, podług Pochilewicza, jest 1187 mk. prawosł. a oprócz tego w całej parochii W. , Wilenka, Zdwiżka, Bilinówka, Wileński Chutor, Wojtaszówka, Krapiwna, Romanówka, Oleszpol, Szczeglijówka i Produbówka al. Przydubówka 571 katol. i 298 żydów. Włościanie, w liczbie 250 dusz rewiz. , uwłaszczeni zostali na 587 dzies. , ze splata po 1127 rs. 65 kop. rocznie. Posiada cerkiew drewnianą. , uposażoną; 54 dzies. i wzniesioną, w 1791 r. na miejsce dawniejszej, zbudowanej z sosnowych okrąglaków i istniejąjcej już w 1728 r. , w którym Józef Olizar Wołczkowicz nadaje jej pola i sianożęci. Jest to dawna osada, istniejąca już na początku XV w. pod nazwą, Welii. Stanowiła ona wówczas własność katedry metropolitalnej w Kijowie. Następnie wchodziła w skład dóbr korostyszewskich Olizarów. W zapisce sądowej z 1609 r. wymieniona jako mko, należące do Adama Olizara Wołczkowicza Jabłonowski, Ukraina, II, 146. Podług reg. pobor. wwdztwa kijowskiego z 1628 r. wś W. była własnością Ludwika Olizara, w zastawie, płaciła od 4 ogr. , 1 koła młyń tamże, I, 73. Obecnie wś W. należy do Plemiannikowa. Zapiski sądowe i regestra pobor. z początku XVII w. podają w tejże okolicy także wś mko Wilią, wchodzącą w skład dóbr chodorkowskich Tyszów Bykowskich, zagarniętą przez nich u Daniela Obduły Poczapickiego. W 1624 r. zapisaną zostaje w aktach intercyza działowa między Adamem i Jeremiaszem a stryjem ich Wasylem Bykowskimi, w której, między innemi, wymienioną jest i wś W. ob. Jabłonowski, Ukraina, II, 23, 643 i w. in. . Podług reg. pob. wwdztwa kijowskiego z 1628 r. Adam i Jeremiasz Tyszowie Bykowscy płacą z mka W. z 3 dm. , 3 ogr. tamże, I, 67. 4. W. , wś nad rz. Słuczą, pow. rówieński, gm. Siedliszcze, par. praw. Hubków o 6 w. , należy do klucza ludwipolskiego ob. Ludwipol. O kilka wiorss od wsi przystań Białobrzegi, gdzie kupcy drzewni składają tratwy, aby po ustąpieniu lodów wpłynąć w koryto rzeki. Pod wsią znajduje się stare cmentarzysko, z nagrobkami kamiennemi. J. Krz. Wiliampol, słoboda na pr. brz. Wilii, tuż pod Kownem, należy do mta Kowna ob. t. IV, 522. Wiliasze, ob. Wilasze, Wilica, rzeka, dopływ Horynia ob. t. III, 159, mylnie, za Wilia, Wilichow, ob. Wielichowo, Viliende w dok. łacińskich, Velin niem. , estoń. Willandi, ob. Felin. Wiliki, ob. Wilki 4. Wilimany, wś, pow. dyneburski, par. Krasław. Wilimy al. Wilemy, w spisie z r. 1827 Wilima Ława, wś i straż leśna, pow. maryampolski, gm. Aleksota, par. Sapieżyszki, odl. od Maryampola 56 w. , ma 38 dm. , 359 mk. W r. 1827 było 14 dm. , 150 mk. W. , straż leśnictwa Pilwiszki, obejmuje obręby leśne Sapieżyszki, Perłajście, Łobinie, Ażarelis. W obrębie tym znajdują się rozległe bagna Ażarelis, mające 6977 mr. i 123 prętów obszaru ob. t. VIII, 147. Wilinyruś al. Wyliny, wś i folw. , pow. mazowiecki, gm. Piekuty, par. Wyszonki. W 1827 r. było 19 dm. , 139 mk. Wiliampol Wiliampol Wiliasze Wilica Wilichow Wiliki Wilimany Wilimy Wilinyruś