r. 13 maja, mocą. którego król czeski Wacław potwierdza zapis Jana II, ks. oświęcimskiego, którym tenże zabezpiecza zonie swej Jadwidze oprawę pięciu tysięcy grzywien na miastach Zatorze i Wadowicach, zamku Wolku i kilku wsiach, a między temi i Wiglowicach niem. Beigelsdorf. Również wymienia i dok. z 1477 r. 28 maja, mocą którego dzielą się czterej syno wie ks. Wacława księstwem zatorskiem i ma jątkiem i to w ten sposób, że Kazimierz i Wa cław otrzymują jednę część spadku a Janusz i Włodek drugą. Wsi Wiglowice, Pietrowice i Trzebieńczyce pozostały wszystkich wspólną. własnością, ob. Gruenhagen i Markgraf Lehnsu. Besitzurkunden Schlesiens, II, 579 i 615. Dłu gosz L. B. , t. II nie wymienia W. Reg. pobor. z 1581 Pawiń. , Małop. , 105 podają W. jako wś należącą do zamku Zatorskiego i do paraf. w Zatorze, o 1 łanie km. i 3 zagr, z rolą ob. Laskowa. W. H. Wigonin, ob. Wygonin. Wigra, rzeczka, wypływa z jeziora leżącego na płd. od wsi Wigrele, w pow. wyłkowyskim, przepływa przez jezioro na płd. od wsi Graużyny, wchodzi na obszar pow. suwalskiego i ucho dzi do Szeszupy pod wsią. Poszeszupie. Długa 8 w. J. Bliz. Wigrańce, wś i os. leś. , pow. sejneński, gm. i par. Berżniki, odl. od Sejn 9 w. , ma 7 dm. , 44 mk. W 1827 r. było 6 dm. , 89 mk. Wigrele, wś, pow. wyłkowyski, gm. Wojtkobole, par. Grażyszki, odl. od Wyłkowyszek 28 w. , ma 15 dm. , 111 mk. Wchodziła w skład dóbr rząd. Kalwarya. W 1827 r. było 8 dm. , 52 mk. Wigrinnen, wś, pow. ządzborski, st. pocz. AltUkta. Wigry, wielkie i malowniczo położone jezioro, śród wyżyny pojezierza baltyckiego, wznies. do 750 st. npm, leży w pow. suwalskim a częścią, w augustowskim, odl. 9 w. w linii powietrznej na wschód i płd. wsch. od Suwałk. Ogólny obszar jeziora wynosi 20, 9 wiorst kw. 0, 43 mili, z tego 4, 8 w. należy do pow. augustowskiego. Od cyfry tej według obliczeń gen. Strielbickiego, różnią się podawane często cyfry obszaru w morgach 7958 mr. i dziesięcinach 4000 dzies. , odpowiadające znacznie większemu obszarowi prawie 34 w. kw. . Pochodzi to zapewne od wliczenia do obszaru jeziora płaskich nadbrzeżnych obszarów, pokrytych dawniej wodą i dotąd w części zalewanych przy wyższym poziomie wód jeziornych. Jezioro ma kształt litery S. Długość w kierunku od płn. ku płd. w linii prostej wynosi 11 w. , w kierunku od zach. ku wsch. 10 w. , długość linii całego zakrętu około 17 w. Szerokość zmienia się od 1 2 w. do 2 1 2 w. , głębokość dochodzi podobno do 150 st. Dno częścią błotniste, częścią piaszczysto iłowate. Woda barwy zielonej. Obszar jeziora można rozdzielić na trzy części północną, środkową i południową. Północna, otoczona lasa mi przeważnie, stanowi niejako oddzielne jezioro, mające do 2 1 2 w. w kierunku od pln. ku płd. i do 1 1 2 w. od zach. ku wschod. Przy wsi Tar tak w płd. końcu zwęża się ona w kanał, przez który przechodzi po moście drogą bita z Suwałk do Sejn. Część środkowa, rozszerzająca się w pld. części do 5 w. w kierunku od zach. ku wschod. a rozległa na 3 1 2 w kier. od płn. ku płd. , mieści w płn. połowie wyspę z kościołem poklasztornym i kilka drobnych wysepek. Część południowa ma 9 w. długości w kierunku od zach. ku wsch. , kilka większych wysp i łączy się z kilkoma drobnemi przyległemi jeziorami, jak Długie i Malczynie przy płn. brzegu, Mulaczyk i Krusznik przy płd. Rzeka Czarna Hań cza wchodzi do jez. ze strony zach. w części środkowej, o 2 w. na płd. od os. Cimochowizna, śród lasów, a wypływa pod wsią Durdyniszki przy wsch. brzegu, wprost wyspy klasztornej. Z ryb spotykamy tu, między innemi, sieje, siela wy, pstrągi. Br. Ch. Wigry, dawniej Wygry, Wikgry, osada kościelna na wyspie śród jeziora t. n. , pow. suwalski, gm. Hutta, par. Wigry, odl. 14 w. na płd. wschód od Suwałk, ma 10 dm. , 54 mk. W r. 1827 był i dm. , 5 mk. Już w XV w. istniało uroczysko Wikgry śród puszczy służącej za miejsce łowów książąt litewskich. Odwiedzał te lasy Jagiełło, a raz omal nie wpadł tu w ręce Krzyżaków. Zdarzenie to tak opowiada Kromer Roku 1418 król Jagiełło powtórnie w Żmujdzkim Wieluniu o pokoju z Krzyżakami się namawiał, zaciągnąwszy tam z sobą senatory niektóre polskie. Ztąd gdy nie nie sprawiwszy odjechał, a rozprawiwszy senatory sam z trochą dworzanów w Wigroszach lasiech myśliwym polowaniem się zabawiał, o mały włos w komendatora rastenburskiego zasadzki nie wpadł. Tu również ostatni z Jagiellonów zabawiał się łowami dnia 1 sierp. 1551 r. Przeździecki, Jagiellonki Pol. , V, p. LXXIII. Zdawna istnieć tu musiał dworzec myśliwski. W Rewizyi puszcz w. ks. lit. z r. 1559 czytamy w puszczy Perełomskiej jezioro hospodarskie Wikgry. Nad tem jeziorem dwór J. K. M. . Co do samej nazwy okalającej dwor puszczy istniał naówczas spór między osocznikami, z czego domyślać się można, że tu przechodziła granica puszcz perełomskiej i perstańskiej, należących do dóbr stołowych ekonomii grodzieńskiej tamże, str. 54. W uroczej tej miejscowości przemieszkiwali dość długo pustelnicy reguły św. Pawła. Świeżo przybyli z Włoch do Krakowa kameduli, uzyskawszy pozwolenie Władysława IV, wznieśli tu kościół i pozakładali pustelnie. Jan Kazimierz potwierdził im dnia 6 stycznia 1667 r. przywilej fundacyjny i uposażenie pomnożył. Według aktu erekcyjnego celem fundacyi miało być uprosze Wigonin Wigonin Wigra Wigrańce Wigrele Wigrinnen Wigry