w W. na prawie chełm. i 1 3 kar sądowych. R. . 1404 nadaje te włóki w. mistrz Konrad v. Jungingen sołtysowi Bartuszowi Neuburger. Księgi szkodowe krzyżackie donoszą, że po bitwie pod Grunwaldem wś została przez nieprzyjaciół spalona, przyczem 7 ludzi zginęło; straty obliczono na 940 grzyw. W. m. Paweł v. Russdorf 1422 41 nadaje z 7 pustych włók 2 Piotrowi Brieg, po jednej Wawrzyńcowi Plenchau, Marcinowi Kolech, Maciejowi Lorehe i Maciejowi Schmidt, nadanie siódmej włóki zastrzegając sobie na czas późniejszy. Rejestry czynszowe z r. 1435 podają W. włók 60, z tych ma sołtys 4, proboszcz 4 wolne, karczmarz jednę, 3 są puste. R. 1442 było 52 włók czynszowych i osiadłych. Za czasów polskich zastawił r. 1566 Melchior Mortęski, starosta Pokrzywnicki, wś tę za 2000 fl. wojewodzinie chełmińskiej Elżbiecie z lulenburgów. R. 1569 został ten kapitał spłacony. R. 1595 prosi Woj. Grotkowski, sołtys w W. , o odnowienie przywileju sołeckiego z r. 1404, co teź nastąpiło. Wskutek wojen szwedzkich W. tak podupadły, że wizytator Strzesz znalazł tu około r. 1670 tylko 2 chaty i 7 mk. Lustracya starostwa pokrzywnickiego z r. 1765 wymienia, jako arendarzy 35 1 2 włók, Marcina Key, Jakuba, Marcina i Pawła Polskich, Pawła i Andrzeja Pritz, Marcina Pankau, Jana Feltner, Jana Thielmann, Chrystyana Buchmann, Pawia i Michała Veit, Jakuba Sommerfeld, Hermana Gert, Marcina Hess i karczmarza Stan. Piotrowskiego, którzy razem płacili 1370 fl. ; jeden leman płacił fl. 50 do regimentu. Wolne sołectwo kupił r. 1771 Jan Dąbski z obowiązkiem odstawiania czwartej części dochodów do kasy królewskiej. Tegoż roku puszcza hr. Keyserling, ststa Pokrzywnicki, owe 35 wł. 15 mr. 12 osadnikom za 2300 fl. zakupnego i 40 fl. rocznego czynszu od włóki na lat 40 w dzierżawę. Oprócz różnych ciężarów, do których byli zobowiązani względem dworu i rządu, dawali mesznego po pół korca żyta i tyleż owsa od włóki, nadto kolędy po 12 gr. od włóki. R. 1829 odebrali rolę swoją, posiadaną dotąd w dzierżawie, na własność, przyczem ich prawa i ciężary na nowo uregulowane zostały ob. Gesch, des Graudenzer Kreises Ton Froelich, II, str. 346 348. Dawniej posiadały W. swój kościół paraf. , murowany, z czasów krzyżackich, p w. św. Wojciecha. Ołtarzy posiadał trzy. Posadzka i sklepienie były drewniane. Na ambonie umieszczone były herby Leliwa i Sternberg. Proboszcz posiadał, oprócz ogrodu i łąk, 4 włóki roli w 3 polach i wolne drzewo opałowe i budulcowe w lesie starostwa. Mesznego pobierał od 13 włościan w W. po 1 kor. żyta i tyleż owsa od każdej włóki osiadłej; sołtys dawał po 2 kor. ; tak samo od włościan w Goryniu; lecz tam sołtys dawał po korcu. Oprócz tego należały do parafiii Turznica, Hannowo i młyny Daszkowe i Skrobacz. Jako proSłownik Geograficzny T. XIII. Zeszyt 150. boszczów wymieniają wizyty r. 1588 Mikołaja z Mokrego, 1626 Jana Caesiusza; ostatni nazy wał się Michał Rolirad 1640. W czasie wojen szwedzkich kościół podupadł. Około r. 1670 był już tylko filialny i przyłączony do Błędowa, zkąd proboszcz co 2 tygodnie przyjeżdżał z nabożeń stwem. Szkoła znajdowała się przy cmentarzu; był też i szpital parafialny. Z czasem luteranizm tak się tu rozszerzył, że liczba katolików coraz bardziej się zmniejszała. Wizyta Strzesza z r. 1667 72 wylicza tylko 6 komunikantów, wizyta Potockiego z r. 1706 we W. 8, w Goryniu 68. Wskutek tego kościół podupadł. B. 1725 znisz czył go ogień od piorunu tak, że tylko 4 ściany pozostały. Jednak po odnowieniu odprawiało się w nim nabożeństwo aż do r. 1830. Wr. 1836 został rozebrany. Cztery włóki kościelne zostały już r. 1829 w wieczystą dzierżawę wydane ob. Utracone kościoły p. kś. Fankidejskiego, str. 63. Kś. Fr. Wiewiórów 1. Prywatny, dwie wsi, pow. noworadomski, gm. Brudzice, par. Lgota, 1a wś ma 16 dm. , 104 mk. , 150 mr. ; 2a wś 10 dm. , 62 mk. , 360 mr. częściowych właścicieli. W 1827 r. 19 dm. , 154 mk. W r. 1869 dobra składały się z folw. W. i Dąbrowa, rozl. mr. 1039 gr. orn. i ogr. mr. 289, łąk mr. 93, pastw. mr. 218, lasu mr. 126, zarośli mr. 262, nieuż. mr. 51. Wś W. os. 17, mr. 150; wś Dąbrowa os. 4, mr. 21. 2. W. Rządowy, wś i folw. , pow. noworadomski, gm. Dobryszyce, par. Lgota, odl. 10 w. od Radomska; wś ma 45 dm. , 312 mk. , 649 mr. ; folw. 1 dm. , 4 mk. , 225 mr. W 1827 r. było 32 dm. , 157 mk. Na początku XVI w. lany km. dawały dziesięcinę kanonii gnieźn. , folw. zaś pleban. w Lgocie Łaski, L. B. , I, 492. Według reg. pob. pow. radomskiego z r. 1552 wś W. miała 9 osad. , 4 łan. Część Wiewiórowskiego 3 osad. , 4 1 2 łan. , Orzgowski 4 osad. Pawiński, Wielkop. , n, 285. Według lustracyi z r. 1564 połowę trzymają pp. Wiewiórowscy. We wsi jest 9 osad km. na 9 lan. ; karczma i 3 ogrodn. Dochód 34 fl. . 25 gr. 9 den. Lustr. , V, 187. Wiewiórowska Dąbrowa, pow. noworadomski, gm. Brudzice, par. Lgota; os. włośc. ma 3 dm. , 14 mk. , 21 mr. ; kol. 4 dm. , 67 mr. Wiewiory, wś i folw. , pow. wilejski, w 1 okr. poL, gm. Mołodeczno o 4 w. , okr. wiejski Rajewszczyzna, o 27 w. od Wilejki, przy b. dr. poczt. z Wilna do Mińska. Folw. ma 1 dm. , 12 mk. , wś zaś 11 dm. , 129 mk. prawosł. w 1865 r. 55 dusz rewiz. ; własność Kasperowiczów. Wiewiórz, ob. Wiawierz. Wiewirsie 1. w spisie urzęd. Wewersy. zaśc, pow. wiłkomierski, w 1 okr. pol. , gm. Siesiki, o 18 w. od Wiłkomierza. 2. W. , w spisie urzęd. Wewersa, wś, pow. wiłkomierski, w 4 okr. poL, gm. Owanty, uwłaszczona z dóbr Guropol. Włościanie Maczanisowie mają tu 19 dzies. 1 lasn, 3 nieuż. . 28 Wiewiórów Wiewiórów Wiewiórowska Wiewiory Wiewiórz Wiewirsie