R. 1869 liczono 10 działów szlach. , 24 posiadłości wlośc. i 10 zagr. Wedlug taryfy z r. 1648 płacili tu Andrzej Grabia od 1 1 4 wł. i ogr. 1 fl. 7 1 2 gr. , Dulak od 3 4 i z Mściszewic od 1 4 folw. 1 fl. , Pałubicki od 2 wł. folw. 2 fl. , Tokarski od 1 wł. folw. 1 fl. , Cieszyca od 2 1 2 wł. folw. 2 fl. 15 gr. , Jan Cieszyca od 2 1 2 wł. folw. 2 fl. 7 1 2 gr. ob. Roczn. T. P. N. w Pozn. , 1871, str. 193. W. należały wówczas do pow. mirachow skiego. Według taryfy na symplę z r. 1717 płacili tu Stefan Węsierski 7 gr. 9 den. , Adam Tokarski 4 gr. , Ludwik Gruchała 6 gr. , Michał Dulak 6 gr. , Palubicki 4 gr. , Woj. Bronk 16 gr. , Jakub Dulak 8 gr. 13 1 2 den. , Piotr Podiaski 4 gr. , Kostka Podiaski 4 gr. , Zacharyasz Wę sierski 1 gr. , Marcin Cieszyca 8 gr. i Bartło miej owa Prucholina 4 gr. ob. Cod. Belnensis w Pelplinie, str. 97. Mesznego pobierał r. 1710 proboszcz sulecki ztąd 8 kor. żyta i tyleż owsa ob. Wizyta Szaniawskiego, str. 71, zaś 1780 r. 13 kor. żyta i tyleż owsa. Dziedzicami byli r. 1780 Nobiles Ant. Marwitz, Adam Pałubicki, Piotr Gruchała, Mat. Cieszyca, Mat. Babka, Ludw. Gruchała, Katarzyna wdowa Cieszycowa, Kaz. i Mat. Dułaki. Katolików liczono 125, akat. 2, żydów nie było ob. Wizytę Rybińskie go, str. 54. Według topogr. Goldbecka było 18 dym. Kś. Fr. Wata, ob. Wenta. Wolfie, ob. Wętwie. Wątkowy, niem. Wentkau, dobra ryc. nad rz. Szpęgawą, pow. tczewski, st. p. i kol. Swarożyn o 5 klm. , par. kat. Tczew; 645 ha 309 roli orn. , 33 łąk 199 lasu; 1885 r. 9 dm. , 22 dym. , 129 mk. , 81 kat. , 48 ew. ; młyn i tartak, hodowla bydła holend. rasy i trzody. Dobra należą do majoratu swarożyńskiego, którego dziedzicem jest Paleske. Według taryfy z r. 1648 płacił tu p. Łukasz Wypczyński summatim 7 fl. 18 gr. a p. wojewodzic pomorski 13 fl. 20 gr. ob. Roczn. T. P. N. w Pozn. , 1871, str. 169 i 175. Podług taryfy na symplę z r. 1717 płacił p. Wypczyński 8 gr. , p. Bystram 8 gr. ob. Cod. Beln. Pelplinie, str. 83. Wizyta Szaniawskiego z r. 1710 opiewa, źe prob. lubiszewski pobierał ztąd mesznego 6 kor. żyta i tyleż owsa str. 171. Wizyta Rozdrażewskiego z r. 1853 pisze W. coloni 32, medius modius siliginis, ibidem 2 curiae, quaelibet modium siliginis, molendinator 1 modium siliginis pag. 40. Wreszcie donosi wizyta Rybińskiego z r. 1780, że W. posiadali wówczas Sielski i Wybczyńska; kat. było 70, akat. 56, żydów żadnych str. 197. W topogr. Goldbecka zapisane są W. jako wś szlach. i folw. o 13 dym. , własnośc Bystrama i Sielskiej. Wątwie 1. al. Wętfie, niem. Wentfin, w dok. z r. 1400 Wandfin, 1415 Wantfyn, 1565 Wąntphia, 1619 Wetphie, 1789 Wendifin wś, pow. świecki, st. poczt. i kol. Lniano, par. kat. Drzycim, szkoła kat. w miejscu; 872 ha 600 roli orn. , 88 łąk, 45 lasu; 1885 r. 60 dm. , 80 dym. , 435 mk. , 375 kat. , 57 ew. , 3 żyd. Księga czynszowa krzyżacka z początku w. XV opiewa Wantfyn wś ma 49 włók, z których sołys posiada 4 wolne; od reszty płacą pół grz. i 2 kury na św. Marcin; lecz z czynszującyeh tylko 6 jest osiadłych ob. Wegner, Ein Pommer. Herzogthum, II, str. 65. Za czasów polskich była to wś starościńska, która 1565 r. obejmowała 40 wł. , pomiędzy temi 12 pustych, 24 posiadało 9 włościan, z których każdy płacił po 2 groszę od włóki; 6 należało pewnie do sołtysów, których było 4; ci musieli za to, źe byli wolni, dozorować ludzi przy pracy. Łąk nie było żadnych; takowe dzierżawili mieszkańcy od zamku za 1 1 2 grzywny; musieli także tłokę czynić na zamku w Grodku przy oraniu i sianożęciu. Karczma, do której należał 1 morg roli, płaciła 1 1 2 grz. czynszu. Czterech zagrodników należało do gburów i pracowali dla nich wyłącznie za zapłatą. Cały czynsz wsi do zamku świeckiego wynosił zatem 27 grz. i tłokę. Wizyta Rozdrażewskiego z r. 1583 pisze, źe tu było 5 włościan wolni, którzy od włóki dawali mesznego po 1 korcu żyta i tyleż owsa str. 70. Według wizyty Szaniawskiego z r. 1710 pobierał prob. ztąd mesznego 12 kor. żyta i tyleż owsa str. 261. Według taryfy na symplę z r, 1717 płaciła wś tutejsza 1 zł, 9 gr. R. 1773 obejmowała wś 40 wł. chełm. włościańskich, 31 dym. i 136 kat. mk. ; między nimi było 2 wolnych sołtysów, 2 lemanów i 19 arendarzy włośc, nadto 1 rzemieśl. Stan bydła 47 koni, 49 wołów, 42 krów, 32 jałowic, 66 owiec, 20 świń; wysiew 15 kor. pszenicy, 194 żyta, 62 jęczm. , 32 owsa, 20 grochu, 18 tatarki, 8 lnu; siana zebrano 2 fury ob. Zeitsch. d. Westpr. Gesch. Ver. , 1886, str. 342 i 367. 2. W. , niem. Went fie, dobra ryc. na Kaszubach, pow. kościerski, st. p. i kol. i par. kat. Kościerzyna, 4 mile odl. ; 169 ha 122 roli orn. , 9 łąk; 1885 r. 2 dm. , 7 dym. , 46 mk. , 20 kat. , 26 ew. Do r. 1886 istniała tu szkoła rolnicza praktyczna, z 12 uczniami, wspierana z funduszów prowincyi. Po bankructwie właściciela dóbr Schucha ma być przeniesioną. R. 1772 komisya pruska o folw. podaje W. należy do Józefa Płacheckiego. Posiadłość ta leży w granich M. Klińcza, została jednak przed mniej więcej 20 laty całkiem od niego odłączona, gdyż teraźniejszy dziedzic nabył ją od brata swego. Tenże jest katolik i gospodarzy sam; dawniej było tu 2 zagrodników; Posiadło to nie jest rozmierzone. Wiele roli leży ugorem. Wysiew wynosi 20 kor. żyta, 2 jęczm. , 8 owsa, 2 tatarki, 1 grochu, 1 2 lnu; plon 22 1 2 ziarna. Siana niestarczy, dla tego musi je kupować, płacąc po 2 tal. za furę. Dla niedostatecznej paszy zimowej trzyma tylko mały inwentarz, żadnych owiec na zimę. Drzewa na opał dostarczy mały lasek. Jezioro Wętwie i czwarta część jez. Dobrogosz dostarczają ryb dla własnej potrzeby.

Węta

Wata

Wolfie

Wątkowy

Wątwie