żnie lesisty. Własn. więk. ma roli or, 311, łąk i ogr. 169, pastw. 83, lasu 5692 mr. ; wł. mn. roli or. 1443, łąk i ogr. 297, pastw. 251, lasu 205 morg. W r. 1880 było 81 dm. , 530 mk. w gm. , 8 dm. , 42 mk. na obsz. dwor. 535 gr. kat. , 20 rz. kat. , 17 izr. ; 531 Rus. , 24 PoL, 17 Niem. . Par. rzym. kat. w Janowie, gr. kat. w miejscu, dek. gródecki. We wsi jest cerkiew p. w. Narodz. N. M. P. Według pamiętnika Krechowskiego stał tu niegdyś monaster bazyliański. Za czasów Rzpltej należała wś do dóbr kor. , ststwa gródeckiego. W aktach z XV w. zwie się wś Wereszezycą albo Brzeszczycą, a dopiero w XVI w. przybiera obecną nazwę. W lustracyi z r. 1570 Rkp. Os. , 2834, str. 250 czytamy W tej wsi nazwano ja Wrzesica jest ludzi osiadłych na 8 dworzyszczach na rolach niepomiernych 41. Czynszu pewnego nie masz na nie postanowionego, jeno wszyscy ogółem składają się secundum et qualitatem fundi zł. 8 gr. 21. Tamże dorocznych ludzi, którzy odkupują robotę, jest 3; wszyscy razem dają. zł. 8. Zagrodników jest 5, każdy z nich daje po gr. 6, co czyni 1 złp. Tokarz, który teź tam mieszka, daje czynszu do roku gr. 36, co czyni 1 zł. 6 gr. Służków jest 7, którzy nie nie dają. , jedno na służbie są zamkowej. Pop ruski dawa czynszu zł. 2. Poczty gromada wszystka składa się gr. 24. Z karczmy dają z kapłonami na rok zł. 20 gr. 6. Miodu dannego od bartników przychodzi na każdy rok 56 rączek, każda po gr. 24, co czyni zł. 45 gr. 6. W lustracyi z r. 1662 1. c, str. 237 czytamy Ta wieś zdawna na dworzyszczach 29 zasiadła. Poddanych w niej przed wojną było 50, teraz ich tylko 17, którzy siedzą, na dworzyszczach 8. Czynszu z każdego dworzyszcza po gr. 15, co czyni zł. 4. Owsa, kapłonów, gęsi, jajec, kur nie dają. podług dawnego zwyczaju. Robić powinni z dworzyszcza dni 6 w tydzień, lubo sprzężajem, lubo pieszo. Miodu dannego powinni dawać z dworzyszcza po rączce; przychodzi teraz rączek 8, co czyni zł. 12. Dziesięciny owczej dostało się tego roku jagniąt 4, po 1 zł. 15 gr. , co czyni zł. 6. Pop jest w tej wsi, daje zł. 2. Hajduczyzny dają zł. 7 gr. 15. Karczmy tu są. dwie; z jednej daje karczmarz zł. 38 i kamień łoju na zł. 2. Kapłonów przedtem dawali po 4; teraz nie dają. Z drugiej także daje zł. 38 i kamień łoju na zł. 2. Kapłonów także nie daje. Służków w tej wsi było 7; teraz ich jest 6, którzy z listami, gdzie im każą, jeździć powinni. Młyn przy tej wsi o jednem kole na potoku. Mielnik na trzeciej mierze postanowiony, czynszu żadnego nie daje, jedno z siekierą do dworu iść powinien. Tenże wymiaru daje tego roku półmiarków 25 po 1 zł. Suma prowentu z tej wsi czyni 137 zł. 9 gr. D. 30 marca 1616 r. wydają odpis lustracyi tej wsi Stanisław Wapowski, kasztelan przemyski, Hieronim Mieloński, sekretarz król. , Felicyan Grochowski, lustratorowie, i Jan Białobrzeski, pisarz skarbowy, do wojew. ruskiego i wołyń skiego naznaczeni ob. Arch. krajowe we Lwo wie, C, t. 385, str. 1014 i t. 484, str. 582. Ulryk Werdum pisze w swej podróży Jest to wcale mała wieś, z kościołem z drzewa, jak pra wie wszystkie kościoły po wsiach, jako i więk szość domów. Okna tutaj i w wielu innych miejscach były z pęcherzy rybich, przytwier dzonych do drewnianych prątków zamiast kitu Liske, Cudzoz. w Polsce, str. 84. Podania od noszące się do W. podało Słowo Lwów, 1863, 72. Lu Dz. Wereszyce 1. część wsi LubyczaKniazia, pow. Rawa Ruska. 2. W. , wś, pow. gródecki, ob. Wereszyca. Wereszyn, niekiedy też Wereszczyn, wś i fol. , pow. hrubieszowski, gm. Kryłów, par. r. 1. Nabróż, odl. 21 w. od Hrubieszowa, posiada cerkiew drewnianą paraf. , szkołę początkową. Istniała tu dawniej plantacya tytuniu. W 1827 r. było 52 dm. , 357 mk. , par. Gródek. W r. 1876 fol. W. rozl. mr. 1005 gr. or. i ogr. mr. 518, łąk mr. 139, lasu mr. 320, nieuż. mr. 28; bud. mur. 4, drew. 12; płodozm. 4 i 9pol. ; las urządzony, pokłady torfu. Wś W. os. 63, mr. 795. Cerkiew, filia par. Wiszniów, erekcyi niewiadomej. Wereteja 1. al. Weretejski Moch, błoto, w pow. orszańskim, w gm. Tuchin Nowy, około wsi Ostrowa, położonej na wzniesieniu, stanowią cem wyspę śród błota. Największa długość wy nosi li a szerokość do 5 w. ; zajmuje 3450 dzies. Uchodzi do niego ruczaj Zawosinka, wypływają zaś ruczaje Werchita, Wiazówka i Wmeńka. Pokryta jest przeważnie krzakami łoziny. W bło cie W. ginie dział wodny pomiędzy systematem Dniepru i Dźwiny, wchodzący do pow. orszań skiego z gub. smoleńskiej i pojawiający się zno wu pomiędzy wsiami Dubińce i Kamionka. W okolicy znajdują się najwyżej położone pun kty w gubernii, sięgające od 800 do 900 st. npm. 2. W. , ob. Werecieja. J. Krz. Weretejki, wś, pow. wilejski, w 3 okr. poL, gm. i ok. wiejski Norzyca o 5 w. , 56 dusz rewiz. ; należy do dóbr Łasica, Okuszków. Weretelnica, uroczysko, pow. grodzieński, w 1 okr. poL, gm. Hoża, o 21 w. od Grodna. Weretiugi, ob. Wereciuga. Weretiuki, ob. Wereciuga. Werewczyna, rzeczka, w gub. chersońskiej, prawy dopływ Dniepru, poniżej Ingulca. Werewojsza, wś, pow. orszański, gm. Barań o 5 w. , zapasowy śpichlerz gminny. Werezdzie, grupa domów w Lublińcu Nowym, pow. cieszanowski. Werezna, mylnie ob. Dymarka, za Wereśnia. Werezuby, wś, pow. mścisławski, gm. Bochota, 45 dm. , 262 mk.

Wereszyce

Wereszyce

Wereszyn

Wereteja

Weretejki

Weretelnica

Weretiuki

Werewczyna

Werewojsza

Werezdzie

Werezna

Werezuby