par. Witunia, własność B. Szamowskiego, miała 9 łan. , karczmę, 1 łan pusty, 8 osad. Część W. Dudek, własność Jadwigi Wargawskiej, płaciła od 1 łanu, 1 zagr. W części W. Dutki płacił Mateusz Jarochowski od 2 łan, , 2 zagr. , karczmy, 2 rzem. , 3 osad. ; Jan Szamowski od 7 łan. , karczmy Pawiński, Wielkp. , II, 87 i 141. Vargede, ob. Hogjejów, Wargelis dok. , ob. Barlmke, Wargen, wś nad jeziorem t. n. , pow. fyszhuski, st. p. Metgethen. Posiada kościół ew. ; jeden jarmark rocznie. Stara osada, centr jednego z okręgów terytoryów dawnej Sambil, który tworzy od 1312 r. kamerat t. n. Wargenau, posiadłość, pow. fyszhuski, st. pocz, Cranz. Wargienen 1. Adelig, posiadłość i wybud. , pow. królewiecki, st. p. Waldau Ostpr. 2. W. , wś, pow. welawski, st. p, Tapiau. 3. W. , posiadłość chełm. , pow. królewiecki, st. p. Waldau Ostpr. Wargitten 1. folw. , pow. rastemborski, st. p. Barten. 2. W. , wś, pow. świętosiekierski, st. p, Kobbelbude. Warglaucken al. Mureningken, wś, pow. wystrucki, et. p. Aulowoehnen. Warglitten 1. posiadłość, pow. fyszhuski, st. p. Metgethen. 2. W. , ob. Warlity. Wargocin, wś i fol. nad rz. Wisłą, pow. garwoliński, gm. Maciejowice, par. Wargocin. Posiada kościół par. drewniany, szkołę początkową, 43 dm. , 398 mk. , 844 mr. W 1827 r. było 32 dm. , 224 mk. W r. 1429 siostry klasztoru św. Maryi Magdaleny premonstratenki za murami Płocka zamieniają swe wsi Wargoczino, Coszinicze i Galansky, zapewne z powodu odległego położenia, na wieś królewską Bronisław na Kujawach Kod. dypl pol. , II, 846. W. następnie wchodzi w skład ststwa radomskiego a potem stęźyckiego. Według reg. pob. pow. stężyckiego z r. 1569 wś W. należała do ststwa stężyckiego, miała 17 łan. , 5 zagr. , 4 komor. , 3 karczmy Pawiński, Małop. , 339. Następnie w XVII w. W. wchodził w skład ststwa kozienickiego a w ostatnioh czasach w skład dóbr rząd. Garwolin. Folw. w r. 1854 posiadał 419 mr. , probostwo 103 mr. a wieś 6 mr. Kościół i pa rafia erekcyi nieznanej. Obecny wystawił 1725 r. proboszcz miejscowy Stan. Dominikowski może fundatorkami były zakonnice płockie. W. par. , dek. garwoliński dawniej łaskarzewski, 554 dusz. Br. Ch. Wargoniszki, , wś, pow. szawelski, w 1 okr. pol. , gm. Szawkiany, o 35 w. od Szawel. Vargony, ob. Warkanowce, Wargowo, wś i dwór, pow. obornicki, o 7 1 2 klm na płd. od Obornik, przy drodze żel. poznańskopilskiej; par. Obiezierze, poczta w Chludowie, szkoła i st. dr. żel. w miejscu. Wieś z częścią włościańską na Świerkówkach tworzy okrąg wiejski, mający 19 dm. , 165 mk. 164 katol, 1 prot. i 190 ha 181 roli. Dwór z folw. na Świerkówkaoh 3 dm. , 103 mk. i z dworcem kolejowym 2 dm. , 21 mk. tworzy okrąg dwors. , mający 14 dym. , 304 mk. 292 kat. , 12 prot. i 705 ha 573 roli, 74 łąk, 407 pastw. , 12 lasu, 2149 nieuż, i 20 44 wody; gorzelnia. Czysty dochód z ziemi 10484 mrk. Wymienione pod r. 1218 Vargovo między osadami, z których dziesięcinę biskupi poznańscy przekazali kawalerom św. Jana jerozol. Kod. Wielkop. , n. 104; J. Łukaszewicz w Obrazie m. Poznania, I, 264, czytał Jarogineiecz w miejscu V. nie zdaje się byó Wargo wem obornickiem, wszystkie bowiem osady, ugrupowane w odnośnym ustępie, leżą w okolicy Pobiedzisk, Kostrzyna i Środy. V. wyraża moża Wagowo lub Bagrowo, pisane niekiedy Bargowo. Z tego Bagrowa Bargowa pochodził też prawdopodobnie Mikołaj de Wargow, który wspólnie z Mikołajem z Pigłowic, współdłuźnikiem, Zbilutem z Gołanicy i Grzymisławem z sąsiedniego Babina, poręczycielami, wystawił w r. 1399 rewers na 6 grzyw, żydom poznańskim Danielowi i Manlinowi Kod. Wielk. , n. 2007. Wątpliwą także jest siedziba Janusza de Vagovo, występującego w r. 1371 w otoczeniu Przecława z Gułtów, kasztel, kaliskiego, ststy wielkopol. tamże, n. 1648. Niewątpliwie natomiast pisał się z W. obornickiego Dzierżysław Wargowski mylnie Warglowski między r. 1395 i 1399. W. wchodziło w skład opola chojnickiego z pod Poznania wr. 1388 Akta gr. wielkop. , I. W r. 1580 dziedziczyli tę majętność Wojciech Lubomirski z 2 zagr. i 3 4łan. os. i Andrzej Objezierski z 4 półłankami i komornikiem; w r. 1773 5 zachodziły spory graniczne z sąsiadami Konstyt. Sejm. , II, 149; przy schyłku zeszłego wieku posiadał ją Chryzostom Gronowski z Ocieszyna, potem Koszutscy około 1840, następnie Ewa Marya z Koszutskich hr. Skarbek około r. 1870 i Teodor Żółtowski. E. CaL Wargowo, niem. Vargov, dobra ryc. w Pomeranii, pow. słupski, st. p. Michrowo, paraf. kat, Słupsk; 631 ha. W 1885 r. 16 dm. , 31 dym. , 172 mk. ew. Warguciewo, wś, pow. mohylewski, gm. Pawłowicze o 13 w. , 32 dm. , 209 mk, zapasowy spichlerz gminny. Wargule, ob. Warczule, Wargule, wś, pow. wiłkomierski, w 3 okr. pol, gm. Żmujdki, o 24 w. od Wiłkomierza. Wargutschen, wś, pow. nizinny, st. pocz, Skaisgirren. Varhegy, Vär hegy tetö, góra 383 mt. , w hrabstwie ziemneńskiem Zemplin na Wę

Vargede

Wargelis

Wargen

Wargenau

Wargienen

Wargitten

Warglaucken

Warglitten 1

Wargocin

Wargoniszki

Wargowo

Warguciewo

Wargule

Wargutschen