ną, przechowują tutejsze zbiory. Za szkłem w szafach są ustawione piękne porcelanowe figurki, miniatury, emalie, cacka różne ze złota i srebra, wachlarze z XVIII w. , puhary z XVII w. i płaskorzeźby na słoniowej kości z XVI w. W innym znów pokoju jest zbiór dawnej broni polskiej, tureckiej, arabskiej, nawet indyjskiej, której bardzo piękne egzemplarze przywiózł hr. Alfons Sierakowski ze swej podróży. Indyjskie bóstwa, sprzęty, narzędzia i ozdoby sąsiadują tu z dziełami rzeźby europejskiej, począwszy od starych rzymskich lub greckich fragmentów aż do tegoczesnych. Nad tem wszystkiem rozwieszono po ścianach do trzechset obrazów, między niemi wiele starych niemieckich. Pomiędzy temi bezimiennemi niemieckiemi obrazami niektóre sięgają początku XVI w. , jak bardzo piękne Wskrzeszenie Łazarza i rzekomy portret Erazma z Rotterdamu. Ale perłą działu niemieckiego są dwa obrazy, jeden Schwarza z XVI w. przedstawiający koronowanie cierniem, a drugi św. Krzysztofa, z monogramem Duerera. Flamandzkich i holenderskich od szkoły VanEycków aż do Snydersa i późniejszych jest wiele, między niemi odznacza się ludowa scena Teniersa, dwa nocne widoki Van der Neera, kilka obrazów gdańskiego Stecha. Ciekawy jest obraz anglika Harlowe, przedstawiający kardynała Wolsey, w chwili, kiedy odbiera czerwony kapelusz. Między włoskiemi jest piękny św. Sebastyan Tintoretta, dwa płótna Caraccia po Stanisławie Auguście, Ecce Homo Giorgiona. Bogata biblioteka dochodzi do 10000 tomów. Wszystko co dawniejsze jest francuskiem; dopiero ostatnie pokolenia złożyły zbiór zasobny dawnych i nowszych książek polskich. Są nawet piękności i rzadkości, a z rzeczy nie wydanych najciekawsze zapewne dwa woluminy korespondencyi Wacława Sierakowskiego, arcyb, lwów. Ogród przy pałacu, jeden najznakomitszych w tych stronach, jest dziełem hr. Alfonsa Sierakowskiego. Obok drzew, roślin i kwiatów krajowych pełno tu rzadkich i wspaniałych drzew egzotycznych. Tuż przy ogrodzie stoi obszerna kaplica w, romańskim stylu zbudowana. Największą jej ozdobą jest figura Matki B. z dzieciątkiem Jezus, arcydzieło sztuki snycerskiej. Pochodzi ona z wielkiego ołtarza w kościele Panny Maryi w Gdańsku, który przeszedł w ręce protestantów. Przy restauracyi ołtarza usunięto ją a hr. Alfons S. nabył ją i tu umieścił. Pod kaplicą znajdują się groby rodzinne ob. Z Prus Królewskich przez St. Tarnowskiego, Niwa z r. 1882, zeszyt z 15 marca, i oddzielnie, Kraków, str. 135, 151. Kś Fr, Waplewo, niem. Waplitz Adelig u. Koenigl. , w dok. Waplis Woplisdorf wś, pow. szczycieński, st. p. Passenheim. R. 1388 w Elblągu, Konrad Zoellner t. Rothenstein, w. m. , nadaje Bartoszowi z Waplewa 10 włók przy jeziorze Narejckim na prawie chełm. Paweł T. Rusdorf odnawia w Szczytnie r. 1429 Hanuszowi i Piotrowi, synom Modena, braciom z Waplewa, przywilej na 8 wł. chełm. tamże. R. 1559 nadaje ks. Olbracht Bartłomiejowi Łupieńskiemu, plebanowi w Szczytnie 9 1 2 wł. w Waplewie oraz r. 1565 tyleż włók tamże. W r. 1602 mieszkają tu sami Polacy Kętrzyński, O ludn. polak. , 388. Waplitz 1. wś i dobra, pow. ostródzki, st. p. Wittmannsdorf. 2. W. Adelig i Koenigl. ob. Waplewo. Wapniarka, wś nad Rusawą, dopł. Dnie stru, przy linii dr. żel. kijowskoodeskiej, pow. bracławski, okr. pol. i sąd Tulczyn o 22 w. , gm. Żurawlówka, par. praw. Samhorodek Samogródek, katol. Kopijówka. Ma 57osad, 320 mk. , 774 dzies, ziemi włośc; dworska należy do tulczynieckiego majątku, sprzedanego przez Potockich apanażom Udiełom. Dobra dawniej Korotkich i Koniecpolskich. Na grun tach wsi st. dr. żel. płd. zachodnioh, na linii deskiej KoziatynOdessa, pomiędzy sta cyami Żurawlówka o 8 w. a Krzyżopol o 21 w. , odl. o 326 w, od Koziatyna, 76 w. od Zmierzynki i 286 w. od Odessy. Nadto W. jest stacyą węzłową dla odnogi humańskiej dr. żel. płd. zach. , długiej 131 w. , oddanej do ruchu w 1890 r. , ze stacyami Demkówka, Hajsyn, Kublicz i Chrystynówka. Nadto z W. wychodzi linia prywatna wąskotorowa, długa 22 w. , służąca dla połączenia ze wsią Kapuściany, zbudowana przez właściciela tej wsi Ignacego Szozeniowskiego. J. Krz. Wapniarka 1, grzbiet górski w Karpatach czarnohorskich, wzniesiony w najwyższem miejscu 1246 mt. , łączy Ludową 1466 mi, z halą Łukowice 1506 mi. U płn, .za chod. stoków W. wypływa dwoma strugami poi Tarnica dopł. Czarnego, u płd. wschód. pot. Probina dopł. Białego Czeremoszu. Stoki gór i doliny rzek gęstym pokryte lasem, jedynie sam grzbiet bywa wolny od szaty leśnej, to też drogi i percie górskie ciągną przeważnie działami. 2. W. , wzgórze erozyjne na Podolu galie, między poi Dawidówką a Sokołówką, w pow. bobreoklm. Zbudowane z wapienia trzeciorzędnego nullipory, erwilie, wznosi się 333 mt. a nad poziom strumieni około 90 mi Na płn. i płd. łączy się W. z wierzchowiną stanowiącą dział między Dawidówką a Sokołówką, który zwłaszcza wokolioy Borki kilkakrotnie przenosi 380 mi Doliny rzeczne bezleśne, wierzchowina porosła lasem liściastym. 3. W. , wzgórze na Podolu galie, w pow. bóbreckim 342 mi, znajduje się wśród rozległych lasów, nazwanych w ijm5w H a 8fEM f fił aaairaiaa i KiiiŁ AŁ4 ai

Waplitz

Waplewo

Waplitz

Wapniarka