łholomaei Wapczyński, cujus relicta consors nupsit Gnoso Danieli Rudnicki, Domina re formatoria et advitalis. Dalej Eybieniec, włośc niegdyś Orłowskich, wówczas Wład. Dobrskiego, Stolno Gronczewskich, Kobeły Wła dysława Kielczewskiego, Kamlarki Macieja Ostrowskiego, Wierzchowo Wierzbowskich, Nowa Karczma i Linowieo Jakuba Mełdzeń skiego, Piątkowo Czapskich, tenutaryusza Ja kuba Mełdzeńskiego, Łyniec, Tillae tres generosorum Korzewskich i Czapskiego, Obory Oborskich sortes, Paparzyn bona reg. , tenu taryusza Przystanowskiego, Lunawy, Tytlewo Macieja Odrowskiego i Gogolenie e. Hos pitale demolitum. Scholae restigia tantum. Komunikantów było przeszło 300 ob. str. 94 97. Wizyta Potockiego z r, 1706 podaje, że kościół jest konsekrowany, ale nie wiado mo kiedy. Dziedziczka, pani Konojadzka, Tidua sortium certarum in hac villa, zaczęła budować kaplicę pirzy murze kościoła, gdzie poprzednio grobowiec familijny odnowiła. Proboszczem był od r. 1698 Jan Kalinowski. Oprócz szkoły znajdował się szpital ob. str. 231 237. Według topografii Goldbecka z r. 1789 liczył W. folw. szlach, , wś i wiatrak 39 dym. Dziedzicem był ststa Działowski, zaś r. 1848 Wilxycki, administratorem Kaje tan Wiecki; r. 1885 posiadał te dobra Fran ciszek Kobiliński; r. 1886 kupił je Śląski z Orłowa. Kś, Fr. Wapeniorf, pow. szczyoieński, ob. Łupowo. Wapenik, wś, w hr. szaryskiem, ma kościół paraf, gr. kat. , 119 mk. Wapiarnia 1. al. Wapienno, niem. Kalkbruch, należy do Krotoszyna, pow. szubiński, o 4 klm. na płd. wsch. od Barcina, pod Hamilkarowem; 1 dm. , 23 mk. 2. W. , niem. Kalkbruch, należy do Piechoina, pow. szubiński, o 3 1 2 klm. ku zach. od Pakości. 3. W. , ob. Radolińska W. Wapielnia 1. osada, pow. słonimski, w 3 okr. pol, gm. Dereczyn, o 35 w. od Słonima. 2. W. , uroczysko, tamże, w 5 okr. pol, gm. Szydłowicze, o 12 w. od Słonima, 3. W. , osada, pow. miński, gm. Kojdanow o 8 w. . 4. W. , uroczysko nad Sożą, pow. bychowski, o 8 w. od Propojskaj przystań leśna. C. W. , uroczysko pod wsią Berdycze, nad rzką Turcją, pow. czerykowski; obnażenia formacyi kredowej. Waplelnia, wzgórze 235 mt. , na płn. zach. od Korsowa, na granicy między Galioyą a Wołyniem. Wzgórze to wznosi się po nad poziom rz. Styru zaledwo 25 mt. Ogołocone z lasu, jakkolwiek są rozpostarte wokoło Wielki gaj, Brzozowy gaj i las Gaj dzisko. Grunt loesowy. R. R. Wapielnica, folw. szlach. pow. trockie w 2 okr. pol. , 43 w. od Trok, 1 dm. , 8 mk. kat Wapielnik, skałka jurajska, należy do szeregu skalic leżących na płn. od Skały i zam ku czorsztyńskiego. Należy jak i inne w oko licy Czorsztyna do typu szeregowego ska łek, nacechowanego nieznacznemi rozmiara mi pojedynczych skalic, uszeregowaniem ich w kierunku przeważnie wsch. zach. , stromem położeniem warstw, brakiem fałdowania a ob fitością skamielin. Por. Uhlig Ergeb. geol. Aufnahmen in Westgaliz. Karpathen, II Th. Der pieninische Klippenzug. E. E. Wapieniarka, wierch 471 mt. , na granicy niżu sarmackiego i wyżyny podolskiej, łączy się w kierunku zach. z grzbietem Podhorodyszcze Kamienna Góra 435, Kamula Góra 477 mt. , w kierunku wschodnim z Gołogórami 407 mt. . Ważny jest szczególnie dla tego, iż etanowi jeden człon w wielkim dziale europejskim. Zachodnie stoki tego wierchu przecięte są jarem, w którym się rozłożyła osada Mitulin. Tu poczyna się potok Przegnojowski, dopŁ Pełtwi dopł. Bugu. Potok ten przepływa staw Przegnojowski, raczej bagna i podmokłe czasowo wysychające łąki, świadczące, jako też i sama nazwa, o niedawno jeszcze znajdującem się tu jeziorze. Połudn. stoki Wapieniarki rozryte są jarem, w którym poczyna swój bieg Złota Lipa, dopł. Dniestru. Na zach. od wierchu W. wciska się głęboko między Łysą Górę 448 mt. , Gołogóry 407 mt. i Wapieniarkę zatoka niżu sarmackiego, wypełniona błotami, odwodnionemi przez pot. Wyzary zwany także Olszanicą al. Gołogórskim. Różnica hypsometryczna między poziomem niżu sarmackiego a wysokim brzegiem podolskiej wyżyny wynosi tu 200 250 mt. Skały, które złożyły się na budowę Wapieniarki, są wieku kredowego i górnotrzeciorzędnego miocen nulliporowy. Niż sarmacki pokrywa loes, ztąd jego bezlesność, podczas gdy wysoki brzeg podolski pokryty bujnym lasem liściastym. Wapienica, potok, długi 22 klm. , dopływ Iłownioy. Dwa jego źródliskowe potoczki pot. Barbary i drugi b. n. wypływają u stóp dwu szczytów Klimczaka 1119 mt. i Stołowa 1055 mt. , położonych w zach; Beskidzie, na granicy Galicy i i Szląska. Dwa te strumienie źródliskowe opływają górę Południową Mittagsberg, u której północn. stoków łączą się w poziomie 481 mt. Ztąd przez główną część swego biegu płynie południowo ciągnącą się doliną poprzeczną. Dolina ta nie odznacza się jednak wcale ani wąskością, ani żadną miarą nie stawia trudności w osiedlaniu. Zgodulskiego piaskowca, łupków wernsdorfskich i miękich wapieni wieku kredowego zbudowane stoki doliny są połogie, szczyty

Wapendorf

Wapeniorf

Wapenik

Wapiarnia

Wapielnia

Waplelnia

Wapielnica

Wapielnik

Wapieniarka

Wapienica