bawki po Streczno wynosi spad wód 2 7 mt. na 1 klm. Dopływów nie przyjmuje W. na tej przestrzeni żadnych, z wyjątkiem nieznacznej Hoszkory, płynącej od Suchego Wierchu 1468 z pr. brz. ; brak tu też zupełnie osad a tylko dzikie granitowe wierchy, jak Pokładni gruń 904, Gruń 1116, Rakitje 749 z prawego, Panosina 1022, Pleszel 998 i Lipowiec 565 z lew. brzegu wiszą nad wodami W. Poniżej Streczna, po otrzymaniu z pr. brz. Warynki pod Warną 352, rozpoczyna W. swój średni bieg. Średni brz. W. liczymy po Nowemiasto Vag Ujhely, gdzie drobny strumień nowomiejski wpada do W. z pr. brz. , w poziomie 182 mt. Białe Karpaty wysełają tam swe ostatnie odgałęzienia w szczytach Wielka 968 i Mała 960 Jaworyna, góry Głogowieckie grupę Inovec 1042 stawiają na straży średniego biegu W. Długość śred. biegu W. wynosi 130 klm. , spadek 172 mi, czyli 1 4 mt. na 1 klm. W. płynie w pierwszej części swego średniego biegu od płd. wschodu na płn. zach. , przesuwając się w tym kierunku przez rodzajną, aluwiami rzecznymi i loesem pokrytą kotlinę Żyliny Silein. Tu niknie już zwolna górski charakter rzeki, bo i góry się tu obniżają i las szpilkowy zostaje przez liściaste lasy wyparty. Co się tyczy budowy doliny rzeki, to spostrzegamy tu ciekawe zjawisko, że dolina W. jest na poły poprzeczną i podłużną, dążąc równolegle do pasma Beskidów, prostopadle zaś do osi gór Głogowieckich, które lew. brzegowi W. aż poniżej Piszczan towarzyszą. Dopływy W. najobfitsze są na tej przestrzeni od pr. brzegu, który zasilają strumienie beskidzkie, wprawdzie i Magórze nie brak wód, ale z powodu słabego rozwoju dolin podłużnych w granitowym paśmie Magóry strumienie te są krótkie. Dopływy z pr. brz. W. są następujące Warynka wpada pod Warną, wypływa u stóp beskidzkiej Okruhlicy 1165 i W. Ro sudca 1608 w paśmie Magóry. Warna jest ważnym punktem, ponieważ stąd wychodzi jedyny gościniec prowadzący na Orawę doli ną Warynki i działem wód w wys. 768 mt. Z innych dopływów pr. brz. wymieniamy pot. Gbellański i rzekę Kisucę, biorącą początek w Beskidach u stóp Oselnej 925 i Beskidka 953. Z lew. brzegu mamy pot. Hirowiecki, Rosinkę i poi Rajczankę. Stromy brzeg W. trzyma się w tej części po lewej jego stronie. Niżej nieco poza Żyliną zmienia W. , po otrzymaniu Kisucy, swój dotychczasowy kierunek wschodniozachodni, bo dostawszy się w podłużną dol. między Białymi Karpatami a górami Głogowieckiemi, zachowuje przez cały ciąg swego śred. biegu kierunek od płn. wsch. do płd. zachodu. Na całym śred. biegu W. od Żyliny, towarzyszą W. na prawo Białe Karpaty, po Nowemiasto, skąd, niezmieniając kierunku osi podłużnej, przechodzą w Małe Karpaty. Góry Głogowieckie biegną wzdłuż lew. brzegu Wagu w całym jego średnim i części dolnego jego biegu. Białe Karpaty, nagości swych stoków nazwę zawdzięczające, złożone z łagodnie pochylonych chełmów, nie urozmaicają tak krajobrazu jak dzikie, poszarpane, pełne iglic i niskich turni góry Głogowieckie. Przyczyna tego leży w różnicy budowy geologicznej obu łańcuchów. W Białych Karpatach przeważają piaskowce eoceńskie i kredowe, piaskowce karpackie, w gór. Głogowieckich dolomity i wapienie kredowe, piaskowce cenomańskie, dalej ku południowi mamy wapienie tryjasowe, dyasowe i skały krystaliczne gnejs i granit. Nic dziwnego, że ta rozmaitość geologiezna i petrograficzna spowodowały tak bogatą rozmaitość form. Sama dolina Wagu jest wyspą wapienną wieku jurajskiego, zamkniętą formacyami gór Białych Karpat i Głogowieckich a przykrytą młodymi utworami podyluwialnymi loesem i aluwiami rzeki. Lecz tu i owdzie przebijają się pod Nowymmiastem, Trenczynem, Koszecą i w wielu innych punktach jurajskie skalice, dzikie i poszarpane jak w naszych Pieninach i innych punktach w Galicyi. Dopływy W. w biegu śred. nie są ani tak liczne, ani tak obfite w wodę, jak dopływy górnego W. Przyczyna tego leży w mniejszej wyniosłości gór a i bliskość Nitry sprawia, że słabiej ku wschodowi niż ku dolinie Wagu pochylone góry Głogowieckie odprowadzają swe wody ku Nitrze. Dopływy z pr. brzegu p. Równy, Petrowieki, Scawnik, Popradno i pot. Marikowski; wszystkie te potoki biorą początek w jawornickim pasmie Beskidów. Potok Biała Woda, wpadający poniżej osady Pucho do W. , wypływa w lisańskim wąwozie i rozdziela Beskidy od Białych Karpat. Dalej mamy nieznaczny ale groźny powodziami i bystry pot. Lednicę, potok Towarski, dalej parę bezimiennych potoków, pożytecznych jednak, bo każdy z nich pewną ilość młynów porusza; pod Nemesową wpada znaczny strumień Wiara Vlara, ważny dlatego, że jego doliną prowadzi gościniec i kolej żelazna, łącząca linię krakowskowiedeńską z koleją węgierską dol. Wagu; poi Liborca i Suca wpadają nieco powyżej, pot. Dritomica poniżej Trenczyna do W. Potoki Chocholnica, Kamienny, Iwanocki, Biezowski a zwłaszcza pot. Nowomiejski sprawiały by podczas powodzi straszne spustoszenia gdyby nie chroniono się przed zdradliwością ich wód wysokiemi wałami. Zwłaszcza potok Nowomiejski, od którego ujścia liczymy dolny bieg W. , powoduje straszne spustoszenia, stąd pewno bywa też i Kamienicą nazywany, że brzegi jego tu i owdzie na 100 i prze

Wag