Zabrania stawiać w obrębie jednej mili od miasta browary i sprzedawać sukna; kowalom, szewcom i krawcom nie wolno w tymże samym obrębie robić nowych rzeczy, tylko zużyte naprawiać. Zezwala dalej na otwarcie w mieście samem targowicy dla wszelkich na targach dozwolonych rzeczy, na wolny wyrąb drzewa w lasach książęcych, w celu odbudowania domów, na wolny połów ryb w Skawie wędką lub małą siecią, w każdą środę i piątek, zastrzega sobie tylko, że wrazie przybycia do miasta na polowanie, mają mieszkańcy dać ludzi pieszych i wozy. Synowie Kazimierza I, Wacław, Przemysław i Jan III dzielą ojcowiznę w r. 1445 i z tego podziału powstaje nowe księstwo zatorskie, w którego obrębie leżały i W. Księstwo Zatorskie otrzymuje najstarszy brat Wacław. Od r. 1454, a może nawet już od r. 1447, ks, Zatorskie jest lennem Polski. Syn Wacława i drugi z rzędu ks. zatorski Jan Janusz IV sprzedaje księstwo swe w r. 1494 Janowi Olbrachtowi za 80, 000 dukatów i za 200 grzywien rocznie i 16 bałwanów soli, które co kwartał aż do swej śmierci pobierać miał, z zastrzeżeniem dożywotniego posiadania księstwa. Z przyznanej mu i nadal władzy książęcej czynił Jan TV niejednokrotnie użytek. Na prośbę mieszkańców W. daje im w r. 1496 w miejsce zniszczonego przywileju Kazimierzowego z r. 1430, nowy, zatwierdzający im wszystkie prawa i przywileje, byleby tylko miasto podnieść się mogło. Cztery lata przedtem, w r. 1491 zapisuje Włodek, młodszy brat Jana IV, na wiano żonie swej księżnej Annie Wadowice, które po jego śmierci miały przejść na nią w dożywocie. Wrazie śmierci księżnej, córka ich Agnieszka lub inne dzieci, gdyby mieli, mają na W. dożywocie, jeżeliby jednak księżna wszystkie swe dzieci przeżyła, w takim razie W. przypadają na jej własność ob. Prohaska A. Regestra dokumentów oświęcim. i zators. znajdujących się w oryginałach w Metryce Litewskiej, w archiw. państw. w Moskwie, Przewodnik Nauk. i Liter. , r. 1888, zesz. I, str. 91. Gdy w r. 1513 umarł Jan IV, król Zygmunt I zajął księstwo, bez względu na pozostałego syna, który w myśl układu z r. 1494 żadnego nie miał do niego prawa. Księstwo zatorskie a razem z niem i W. łączą się na zawsze z Polską, Nowi władcy otoczyli miasto opieką. W r. 1521 Zygmunt I ustanawia jeden dzień targowy w tygodniu i dwa jarmarki w roku. W r. 1532 tenże król zabrania okolicznej szlachcie w obrębie mili od W. warzenia i sprzedawania piwa, dalej wykonywania wszelkich robót rzemieślniczych, jeżeliby te dla użytku własnego nie służyły. W r. 1581 nadaje Stefan Batory mieszkańcom prawo wyrębu w lasach pobliskich wsi Ponikwy i Choczni, również i młyn do wałkowania sukna, t. z. folusz sukienny. W r. 1628 ustanawia Zygmunt III cztery nowe jarmarki z prawem pobierania targowego po 1 gr. i zezwala na wolnicę, t. j. wolną sprzedaż bydła przez mieszkańców okolicznych, za złożeniem opłaty od każdej sztuki na rzecz miasta. Mimo to nie zdołały Wadowice rozwinąć się pomyślnie, nie leżały bowiem na żadnej z głównych dróg handlowych prowadzących tak ze Szląska, jak i z Węgier. Pomijane przez obcych kupców, bez własnego przemysłu, pozostały W. przez kilka wieków nic nie znaczącą osadą. O zajęciu W. przez Szwedów, którzy zalali całe podgórze karpackie, nie ma w aktach miejskich wiadomości. Klęski ówczesne odbiły się jednak i na położeniu cichej osady. I tak w księdze miejskiej Nr. 13 archiwum spotykamy uchwałę urzędu radzieckiego i gminy w sprawie nałożonego na miasto poboru w sumie 800 złp. dla żołnierzy ks. Koreckiego. Uchwała rozpoczyna się od skarg na zubożenie miasteczka w skutek ustawicznych ciężarów. W braku środków uchwalono wypuścić w zastaw grunta miejskie, wraz ze znajdującemi się na nich stawkami, na przeciąg trzech lat. Z innej księgi Nr. 15 dowiadujemy się o pożyczce zaciągniętej przez miasto podczas napadu szwedzkiego. Zaraza grasująca współcześnie poczyniła niemałe tu spustoszenia. Widzimy to z całego szeregu wpisanych do ksiąg testamentów. o stanie miasta w XVI w. brak świadectw. Natomiast mamy lustracyę W. dokonaną po wojnie szwedzkiej 1660 r. ob. Rkps. w Bibl. Ossol. we Lwowie, Nr. 534. Z lustracyi tej dowiadujemy się, że liczba domów wynosi 75, licząc po 8 mk. na dom, otrzymalibyśmy 600 mk. Regestra pogłównego z r. 1662 Pawiń. , Małop. , III, a więc w dwa lata po wymienionej lustracyi, wykazują w W. 601 głów. Prawdopodobnie nie mieszczą się w tej cyfrze dzieci do lat 10. Doliczywszy 18 na tę kategoryę, otrzymamy 708 głów jako ludność W. z r. 1662. Dla podniesienia miasta król Michał nadaje wr. 1669 dwa nowe jarmarki roczne i pozwolenia przypędzania w dniach targowych bydła do miasta, sprzedawania i nabywania tamże towarów bez ograniczenia. W. do końca XVIII w. posiadały prawie wyłącznie domy drewniane, stąd pochodziły częste pożary, o których zachowały się wzmianki. I tak w dok. ks. Kazimierza I z r. 1430 jest wzmianka o pożarze jaki dotknął W. tuż przedtem; w księgach miejskich spotykamy wiadomość o wielkim pożarze z r. 1602, toż samo się powtarza i w r. 1726. Spotykamy w aktach kilka darowizn uczynionych na rzecz miasta

Wadowice