zem 3 grzywny; r. 1580 żyło w U. , prócz 12 kmieci 7 zagrodn. , karczmarz i komornik. B. 1640 dziedziczka Katarzyna Niegolewska wystawiła tu kaplicę, która w r. 1725 już nie istniała. U. wchodziły w skład dóbr Dakowy Mokre, należących w drugiej połowie XVIII w. do Raczyńskich, Z nich Kazimierz, pisarz koronny, wiódł w r. 1773 75 spory granicz ne z Wojciechem Opalińskim, dziedzicem Ru dnik i Opalenicy Konst. sejm. , II, 159; z rąk Raczyńskich wyszły U. w nowszych dopiero czasach. Na obszarze wsi odkopano cmentarzysko z popielnicami i drugie z ko ściotrupami. E. Cal. Uścięcin, Uscencyno i Uscenczino w r. 1294, Husczenczyno 1350, Usczączino 1399, Vscacino 1400, Usczięczino 1578, Uszczęcin 1840, dzierżawa wieczysta, w pow. wrzesińskim, o 10 klm. na płd. zach. od Mielżyna, między Wrześnią i Słupcą, na praw. brzegu Strugi dopł. Warty; par. Graboszewo, poczta w Sokolnikach, st. dr. żel. w Strzałkowie o 6 klm. ; 2 dm, , 42 mk. i 146 ha obszaru; dochód z ziemi 108 mrk; posiadaczem jest Leon Hulewicz z sąsiednich Kościanek. W r. 1294 ks. Przemysław II zwracając kościołowi pozn. Paruszewo, przyłączył je do U. , posiadłości biskupiej; tegoż roku bisk. Jan wziął od braci Dalbora i Andrzeja wś Gałęźewo Mniejsze wzamian za U. i część Paruszewa, dodając jeden łan roli na Gałężewie, gdzie Bożydar był sołtysem; r. 1350 arcyb. gnieźn. Jarosław ustanawiając w swej katedrze altaryę N. M. Panny i św. Stanisława, przekazał jęj czynsz z U. Kod. Wielkop. . Między r. 1390 i 1400 pisali się ztąd Uścięccy Grzymała, ojciec Mikołaja, Olbracht, mąż Małgorzaty, i Helena, żona Bogusława Akta gr. wielkop. , II. W r. 1489 odgraniczono U. od Młodziejowic; około tego czasu wróciła ta posiadłość do biskupów poznańskich. W r. 1523 były tu tylko role sołtysie, z których sołtys dawał meszne do Graboszewa po 10 kor. żyta i tyleż owsa; kmiecie dawali przedtem po korcu; r. 1564 składał się z U. z 3 łan. km. i sołtysich; sołtysów było 2, pełniąc zwykłą służbę, płacili oni po 12 groszy wiecznego i uprawiali 2 łan. km. , za roczną opłatą 5 grzyw. ; jeden łan km. był uprawiany przez sołtysa, który płacił 2 flor. czynszu, 4 ćwiertnie owsa, 2 kapłony i 30 jaj. Regestra pobor. z r. 1578 wykazują sołtysa Wojciecha Uścięckiego z 2 śladami osiadł. Rząd pruski zabrał U. i wcielił do domeny w Gozdowie; ob. Uścikowo 2. . Uścikowo 1. Usczikowo w r. 1356, Husczikowo 1388, wś, pow. obornicki, o 4 klm. na zach. od Obornik par. , poczta i st. dr. żel. , przy trakcie do Szamotuł, i o 1 klm. od rz. Warty; ma 27 dm. , 290 mk. 221 katol. , 69 prot. i 688 ha 563 roli, 59 łąk, 26 lasu. Mączkarnię i większą własność, obejmującą 29030 ha, posiada Ernst Krieger; chów koni i bydła holenderskiego. W r. 1356 Maciej, sołtys w Obornikach, wystawiwszy kościół p. w. św. Ducha, przekazał, między innemi, z 4 łanów swoich ua U. po fertonie z łanu Kod. Wielkop. , nr. 1347. R. 1388 wchodziła wś w skład opola chojnickiego; r. 1580 posiadali ją Wojciech Radecki i Maciej Nieźuchowski; na dziale pierwszego z nich był jeden półłanek a na drugim 7 łan. os. i 3 komom. W r. 1661 należało U. do ststwa obornickiego; zabrane przez rząd pruski, wcielone było do domeny, w Bogdanowie. Na obszarze Uodkopano cmentarzysko z popielnicami; ob. Uśćikowskie Holendry. 2. U. , Usczikowo w r. 1380, Usczicowo 1398, Vszczykowo 1523, mylnie Uściskowo, dwór, pow. wągrowiecki Żnin, o 6 klm. na płn. wsch. od Żernik, przy drodze do Żnina, w okolicy wzn. 112 117 mt. npm. ; par. świątkowo, poczta i st. dr. żel. w Domasławku Elsenau o 8 klm. ; 12 dm. , 197 mk. 183 kat. , 14 Prot. i 646 ha 399 roli, 28 łąk, 73 past. , 28 lasu, 16 nieuż. , 2 wody; czysty dochód z ziemi 9984 mrk; chów bydła holenderskiego. Z tego U. pisali się Piotr Uścikowski, który w r. 1356 występuje z synem Janem z sąsiedniego Świątkowa między świadkami aktu tyczącego Turzy; Ożep z U. który wspólnie z Piotrem Świątkowskim i inną szlachtą okoliczną świadkował przy nadaniu Świnarzewa klasztorowi łekneńskiemu w r. 1380 Kod. Wielkop. , nr. 1348, 1776, 7, tudzież Piotraszy z U. , podsędek w r. 1398 Akta gr. wielkop. , II, 1115. Nie w U. ale w powiecie niegdyś pyzdrskim, w okolicy Wrześni mieszkał Piotrek de Usczicowicze, który zastawił r. 1363 za 21 grzyw. kasztel. szremskiemu Janowi część Nadarzyc Kod. Wielkop. , r. 1503. Bogusław de Uzczicowo. , zachodzący w aktach pyzdrskich z r. 1397 Akta gr. wielkop. , II, 545 zdaje się być tym samym, którego pod r. 1399 spotykamy pisanego de Usczączino por. Uścięcin. W r. 1470 rozgraniczono U. z Obiecanowem, Świątkowem i Żernikami; r. 1521 przystąpiono do działów U. ,, świątkowa, Posługowa, Tonowa, Powodowic, Marcinkowa Akta kcyńskie. Około tego czasu proboszczowie Świątkowscy pobierali dziesięcinę snopową w U. z ról dziedzicznych i karczmarskich; kmiecie dawali z łanu po korcu żyta i tyleż owsa, karczmarze zaś i zagrodnicy po korcu owsa w miejsce kolendy. Jeden z plebanów łagiewnickich nabył 5 grzyw. czynszu z U. na wyderek Łaski, L. B. , I, 71 i 159. W r. 1577 było tu 9 śladów os. i 3 zagr. , a w r. 1620 śladów 11, zagr. z rolą 3, rzemieśln. 2 i kowal. R. 1773 1775 sejm wyznaczył komisyę do rozgraniczenia świątkowa i U. , dóbr Onufrego i

Uścięcin

Uścikowo