Urupowo, dwa zaśc, nad rzeką Dzwonką, pow. borysowski, przy granicy pow. wilejskieg, w 2 okr. pol. łohojskim, gm. Pleszczenice par. kat. Chotajewicze, mają razem 5 osad; miejscowość lekko falista i lesista. A. Jel. Urusowo, sioło na lew. brzegu rz. Ranowy, pow. ranenburski gub. riazańskiej, o 34 w. od Ranenburga, ma 55 dm. , 347 mk. , cerkiew, 2 jarmarki 29 czerwca i 8 września, st. poczt. Urwe, wzgórze nad Bałtykiem, ob. Nidden, Urwena al. Urwenna, wś, pow. Ostrogski, gm. Zdołbica, par. praw. Hulcza o 3 w. . Podług reg. pobor. pow. łuckiego z 1583 r. wś Urwiana należy do Ostroga ks. Konstantyna Ostrogskiego, wwody kijowskiego, marszałka ziemi wołyńskiej, który płaci od 7 dym. , 1 ogr. , 3 podsusiad. Jabłonowski, Wołyń, 81. W nowszych czasach należała do marszałka Porczyńskiego i posiadała piękny pałacyk piętrowy. Obecnie nabyta przez 2ch Czechów, którzy podzielili się pałacem. Urwichwist, potok, w pow. skwirskim, prawy dopł. rz. Skwirki, do której uchodzi poniżej miasta pow. Skwiry. Urwichwost, uroczysko na gruntach wsi Słobódka, w pow. radomyskim ob. t. X, 805. Urwiedź, dobra i wś poradziwiłłowska, pow. słucki, w 1 okr. pol. starobińskim, gm. Kijewicze, o 45 w. od Słucka Wś ma 20 os. ; folw. należy do domin. Mokrany, Wojniłłowiczów; grunta wyborne pszenne. A. Jel, Urwiele, Urwele, wś włośc, pow. święciański, w 2 okr. pol. , gm. i dobra skarb. Daugieliszki o 12 w. , okr. wiejski Izabelin, o 34 w. od Święcian, ma 5 dm. , 37 mk. katol. w 1865 r. 13 dusz rewiz. . Urwieniszki al. Urwiniszki, wś włośc. nad pot. Krakinis, pow. święciański, w 2 okr. pol. , gm. i dobra skarb. Daugieliszki o 7 w. , okr. wiejski Cejkinie, o 17 w. od Święcian, ma 1 dm. , 8 mk. katol. Urwiese, folw. do Montyk, pow. suski, st. poczt. Rudzicz. Urwiki, wś, pow. szawelski, w 2 okr. pol. , gm. Wieksznie, o 82 w. od Szawel. Urwin, dwór, pow. poniewieski, w 2 okr. pol. , o 42 w. od Poniewieża. Drwinie, wś, pow. władysławowski, gm. i par. Gryszkabuda, odl. od Władysławowa 19 w. , ma 11 dm. , 186 mk. W 1827 r. U dm. Wchodziła w skład dóbr rządowych Leśnictwo. Urwiniki, wś, pow. rossieński, w 4 okr. pol. , gm. Sartyniki, par. Wojnuty, o 81 w. od Rossień. Urwitałt, niem. Georgenthal, majątek w powiecie ządzborskim Pr. wsch. , założony r. 1705 przez Jerzego Haleryusza. Nazwa polska jest tylko przekręceniem nazwy niemieckiej. Urwiżywoty, os. , ob. Sawrań. Urycz, wś, pow. stryjski, 34 klm. na płd. zach. od Stryja, 20 klm. na płn. zach. od sądu pow. w Skolem, 8 klm. na płd. wsch. od urz. poczt. w Schodnicy 15 klm. na płd. za chód od zdrojowiska w Truskawcu. Na płd. wschód leży Jamielnica i Podhorodce, na płd. zach. Dołhe, na płn. zach. Schodnica, na płn. Tustanowice, na płn. wschód Orów 4 ostatnie w pow. drohobyckim. W płn. stronie wsi nastaje pot. Urycz, lewy dopł. Stryja i płynie środkiem na płd. wsch. do Podhorodec. W obrębie wsi zasilają go liczne strugi, z których znaczniejsze są od praw. brzegu pot. Łopotany, a od lew. brzegu pot. Husiaczy z Woronowem od lew. brz. i Besidny. Na pła. wsch. od źródeł Urycza znajdują się blisko płn. granicy wsi źródła Stynawki, również lewoboczn. dopływu Stryja. Płynie ona zrazu na płd. , a potem wchodzi na granicę płn. wsch. i płynie na płd. wsch, do Orowa. Wzdłuż granicy płn. zach. płynie na małej przestrzeni Pereprostyna, toż lewy dopływ Stryja. Zabudowania wsi leżą w dolinie Urycza 471 mt. wzn. . Na płn. wzgórze Turków 852 mt. , na płd. zach. Tousta 738 mt. . Własn. więk. ma łąk i ogr. 84, past. 5, lasu 1458 mr. ; wł. mn. roli or. 879, łąk i ogr. 1031, past. 463, lasu 62 mr. W r. 1880 było 120 dm. , 609 mk. w gm. , 1 dm. , 5 mk. na obsz. dwors. 585 gr. kat. , 16 rz. kat. , 13 izr. ; 582 Rus. , 32 Polaków. Parafia rz. kat. w Skolem, gr. kat. w miejscu, dek. skolski. We wsi jest cerkiew p. w. św. Mikołaja i szkoła etat. 1klas. Wieś Urycze wchodziła r. 1588 w skład ststwa stryjskiego. Co do przeszłości ob, Tustań, O geologicznych stosunkach U. i okolicy a zwłaszcza o nafcie czyt, Jahrb der geolog. Reiehsanst. 1881, str. 157 i art, p. t. Stosunki geologiczne okolic Mraźnicy i Schodnicy przez Kreutza i Zubera Kosmos, 1881, t. VI, str. 317 i nn. . Na szczególną uwagę zasługuje tak zwany Kamień pod Uryczem, resztki skalnego starego grodu ruskiego Tustania ob. t. XII, 671. Leżą one we wsch. stronie wsi, na pochyłości pasma wzgórzy. Opisy tych ruin podają Przyjaciel Ludu r. 1837, II, 103, z ryciną; D. J. Wagilewicz w art. p. i Berda w Uryczu Bibl. nauk. Zakł. Ossol. z r. 1843, t. VI, str. 151 168; X. A. Petruszewycz Kamennyja rozwałyny błyz seła Urycza w Zorii hałyckoj z r. 1854, Nr. 10; Słowo Lwów, r. 1862, Nr. 22 i 23 i r. 1872, Nr. 68; St. Smolka w krótkiem objaśnieniu do ryciny Grabińskiego umieszczonej w Tygodniku Illustr. z r. 1871, str. 76 i w art. p. t. Urycz. Wycieczka w góry stryjskie w Pamięt. Towarz. tatrzań. , Kraków, 1878, III, 55, z ryciną; Dr. Aleksander Czołowski

Urupowo

Urupowo

Urusowo

Urwe

Urwena

Urwichwist

Urwichwost

Urwiedź

Urwiele

Urwieniszki

Urwiese

Urwiki

Urwin

Urwiniki

Urwitałt

Urwiżywoty