w. od Kowna, ma 512 dz. 162 lasu, 27 nieużyi. Należy do 11 właścicieli. Największe części posiadają Urniażowie 224 dz. , Ciechanowiczowie 94 dz. , Dowgiałłowie 36 dz. , Paszkiewiczowie 32 dz. , Urbel 25 dz. , 3. U. , wś, pow. kowieński, w 3 okr. pol. , gm. Surwiliszki. Konopińscy mają tu i w Sapkanach 42 dz. 7 lasu, 1 nieuż. . 4. U. , wś, pow. poniewieski, w 1 okr. pol. , gm. Krakinowo; włościanie Bakiewiczowie mają tu 158 dz. 28 lasu, 4 nieuż. , Łukaszewiczowie 40 dz. 2 lasu, 1 nieuż. . 5. U. , wś, pow. wiłkomierski, w 3 okr. pol. , gm. Wojtkuszki, Walentynowiczowie mają tu 40 dz. 5 lasu, 6 nieuż. , Poczepowiczowie 55 dz. 12 lasu, 9 nieuż. , Chmielewscy 129 dz. 10 lasu, 17 nieuż. . J. Krz, Urniażyszki, wś, pow. wiłkomierski, gm. Owanty, o 48 w. od Wiłkomierza. Urnis, jezioro, ob. Oryno. Urniszewo, Urneschevo i Urnesevo w 1281 r. , wś i folw. , w pow. średzkim, o 4 klm. na płn. wsch. od Środy, w okolicy wzn. 94 do 99 mt. npm. Graniczy na wsch. z Zielnikami; par. Krerewo, poczta i st. dr. żel. w Środzie. Wś ma 5 dm. , 48 mk. kat. i 101 ha 93 roli. Folw. do Jarosławca, ma 2 dm. i 25 mk. ; wła ścicielką jest generałowa J. hr. Zamoyska. W r. 1281 ks. Przemysław II dał kościołowi poznań. osadę Kobylników, przyległą do U. , wzamian za inną posiadłość Kod. Wielkop. , n. 500. R. 1517 kapituła pozn. sprzedała środzie U. , które następnie zagarnęli staro stowie średzcy; r. 1578 1620 dzierżawili lub posiadali tę wś Niwscy Sebastyan i Woj ciech; 1578 r. było tu 7 ślad. os. i krawiec, a w r. 1620 tylko 3 łany. R. 1773 1775 na sejmie wyznaczono komisyę do rozsądzenia sprawy Zabłockich z Wasilewskim, probo szczem średzkim, o rozgraniczenie Jarosław ca i U. od Topoli, Zielnik i Środy Konstyt. II, 283, mylnie Umiszewo. Po Zabłockich posiadali U. Zielińscy. E. Cal. Urnizki, fol. dóbr Giełgudyszki Dolne, w pow. władysławowskim. Urnitz i Urnitzberg, dobra i wś, pow. bystrzycki, par. ew. Mittelwalde, kat. Woelfelsdorf. W r. 1885 dobra miały 93 ha, 2 dm. , 6 mk. kat. ; leśnictwo U. 389 ha; wś 449 ha, 114 dm. , 549 mk. 7 ew. , szkoła katol. Uroda 1. dobra nad jeziorem, pow. lepelski, w 2 okr. pol. , gm. Kamień, własność niegdyś ks, Sokolnickich, z których Krzysztof ks. Drucki Sokolnicki, kasztelan połocki, w r. 1634 sprzedaje Pakoszowi; w 1820 r. Józefata i Elżbiety z Rudominów Pakoszów, dziś własność ich córki Justyny Pakoszówny, stanowią attynencyę dóbr Kamienia. 2. U. , dobra nad jeziorem t. n. , pow. lepelski, w 3 okr. pol. , gm. Białe. Własność około 1600 r. Jana Rahozy, którego syn Józef w 1616 r. sprzedaje za 600 kóp Fryderykowi Szczyttowi a pozostałą część U. nabywa w 1639 r. od sióstr Józefa, Maryny i Reginy Rahozianek. W 1645 r. własność Aleksandra Szczytta, który zrzeka się na rzecz Justyniana Szczytta; w 1665 r. we władaniu Mikołaja Szczytta, który daje prawo zastawne żonie swej Annie z Łuszczyków. Ta w 1676 r. po śmier ci męża intromituje się do U. a 1678 r. daje prawo wlewkowe Krzysztofowi Szczyttowi, kaszt. smoleńsk. W 1699 r. Samuel Szczytt sprzedaje U. Dominikowi Szczyttowi za 5000 złp. Później właścicielami byli kolejno Jan, kasztelan inflancki, Justynian, pisarz litew. , i Józef Szczyttowie, wreszcie córka ostatniego Maryna wniosła U. drogą wiana, Erazmowi Korsakowi; dziś własność córki jego Józefy Zabiełłowej, stanowi attynencyę dóbr jej Białego. A. K. Ł. Urole, wś, pow. wiłkomierski, gm. Owanty, o 98 w. od Wiłkomierza. Uronią, ob. Orunia. Uroscha niem, , ob. Uroża. Uroż Górny i Dolny, wś, pow. drohobycki, 22 klm. na płn. zach. zach. od Drohobycza, 8 klm. na płn. od Podbuża sąd pow. i urz. poczt. . Na zach. leżą Łopuszna i Łukawica, na płn. Winniki, na wsch. Nahujowice, na płd. Podbuż i Podmanasterek. Środkiem wsi płynie Bystrzyca. Wsch. część obszaru prze pływają jej dopływy Stupianka Mała i Wiel ka. Zabudowania leżą w dolinie Bystrzycy, na praw. brzegu. Wzniesienie na płd. . wsch. granicy sięga 641 mt. , na płn. zach. 348 mt. młyn w dolinie Bystrzycy. Własn. więk. ma roli or. 319, łąk i ogr. 66, past. 165, lasu 479 mr. ; wł. mn. roli or. 804, łąk i ogr. 146, past. 639, lasu 14 mr. W r. 1880 było 191 dm. , 1035 mk. w gm. , 3 dm. , 22 mk. na ob szarze dwors. 975 gr. kat. , 26 rz. kat. , 56 izrael. ; 968 Rus. , 27 Polaków, 52 Niemców. Par. rz. kat. w Podbużu, gr. kat. w miejscu, dek. mokrzański. Do par. należy Podmana sterek. U. Dolny ma cerkiew drewn. p. w. św. Trójcy, a U. Górny kaplicę drewn. p. w. św. Trójcy. Jest tu szkoła lklas. z językiem wykład. ruskim. W rkp. Ossol. , Nr. 2837, str. 138 czytamy A. 1579 d. 10 decemb. Cracoviae. Conservat Stephanus rex Generosum Stanislaum Stompkowski circa possessionem advitalem duorum mansorum seu laneorum juncturam regalem habentium in villis Winniki, Uroż et Łopuszna. Słowo z r. 1862 podaje w Nr. 20 wzmiankę o U. O śla dach nafty w U. czyt. Jahrb. der geolog. Reichsanst. , 1881, str. 161. Lu. Dz. Uroża, niem. Urose, 1772 Uroza, Kętrz. Uraza, 1780 Urosa, teraz Grenzort, leśn. na Kaszubach, pow. kościerski, st. p. Gotthelp, Urniażyszki Urniażyszki Urnis Urneschevo rnesevo II II Urnizki Urnitz Urole Uronią Uroscha Uroż Uroża