ki, 5 dusz rewiz; w 1845 r. należała do dóbr Bryle, Henzlów. Unźa, rzeka, w gub. włodzimierskiej i tambowskiej, lewy dopływ Oki. Bierze początek z błot i jezior pow. melenkowskiego gub. włodzimierskiej, płynie 20 w. z płd. na płn. do wsi Kotino, skręca następnie na wschód, poczem na płd. i płynie dalej w tym kierunku równolegle do biegu Oki przez pow. ełatomski gub. tambowskiej i o 8 w. powyżej Ełatomy, w pobliżu wsi Saburowa i Muncewa, ma ujście. Długa do 120 w. 72 w. w gub. włodzimierskiej, szeroka w górnym biegu do 2 SA. , przy wejściu do gub. tambowskiej do 15 saż. ; głęboka od 1 arsz. do 1 saż. Brzegi niskie, piaszczyste, w części pokryte lasem i zaroślami. Na wybrzeżach znajduje się wapień i ruda żelazna, dobywane przez przybrzeżnych mieszkańców. Niespławna z powodu licznych tam. Unża, mto nadetatowe, w pow. makariewskiej gub. kostromskiej, na praw. brzegu rz. Unży, o 20 w. na płn. wsch. od Makariewa a 204 w. od Kostromy, ma 320 dm. drewn. , 1598 mk. , wyłącznie prawosł. , 3 cerkwie murowane, 16 sklepów, 24 rzemieślników. Do mta należy 182 dzies. ziemi; dochody w 1876 r. wynosiły 2061 rs. i tyleż wydatki. Handel i przemysł fabryczny nie istnieje; mieszkańcy zajmują się ogrodnictwem, przeważnie uprawą cebuli. U. w latopisach wspominane jest pod 1218 r. , w którym mieszkańcy odparli napad Bułgarów. W 1467 r. napadli na mto Tatarzy kazańscy. Od 1708 r. przyłączone do gub. archangielskiej, należało od 1719 r. do prowincyi galickiej Galicz tejże gub. , od 1778 r. należy do gub. kostromskiej. Unżary, folw. nad Niemnem, pow. trocki, w 3 okr. pol, o 68 w. od Trok, 1 dm. , 5 mk. kat. Upale, w XVI w Upalye majus i minus, wś i folw. , pow. łęczycki, gm. i par. Topola, odl. od Łęczycy w. 6; wś ma 5 dm. , 154 mk. ; folw. 4 dm. , 32 mk. W 1827 r. 8 dm. , 89 mk. W r. 1885 fol. U. rozl, mr. 568 gr. or. i ogr. mr. 480, łąk mr. 25, past. mr. 35, lasu mr. 5, nieuż. mr. 22; bud. mr. 8, drewn. 9; płodozm. 13pol. Wś U. os. 19, mr. 33. Gniazdo rodziny Upalskich, nieznanej heraldykom. W r. 1388 występuje w aktach sąd. Kilianus de Upale; 1389 Tomasz de U. ; 1391 r. Andrzej z U. ma sprawę z Przedborem Likowskim yako Andrzey nepooral ni zastawi czso yest Przedborowi zastawone; 1392 Kilianus de U. spór wiedzie z Pechą z Wargawy o dziedzictwo w Upalu. Na początku XVI wieku wś należała do par. w Sławoszewie. Upale Większe miało tylko części szlacheckie, dające dziesięcinę pleb. w Sławoszewie; U. Małe zaś z łan. km. wikaryuszom kollegiaty łęczyckiej, z folw zaś pleb. w Sławoszewie Łaski, L. B. , II, 466. Według reg. pob. pow. łęczyckiego z r. 1576 wś U. miała 4 częściowych właścicieli, płacących od 1 łan. Prócz tego w części Gajewskiego było l łan. , 2 osad. ; Andrzej Gawroński łan. , Jan Upalski 1 łan Pawiński, Wielkp. , II, 128, 79. Obecnie fol. U. jest w posiadaniu Stanisława Ulatowskiego, Upałty 1. Wielkie, wś, pow. lecki, nad jeziorem, pomiędzy jez. Lewentyńskiem i torom dr. żel. południowej; 547 mk. 1785 r. 29 dym. . Założona r. 1471. 2. U. Średnie, majątek, pow. lecki, składa się z dwóch części. 3. U. Małe lub Kolzenwerder, wś, pow. lecki. W r. 1785 majątek o 4 dym. 4. U. , karczma na wyspie śród jez, Mawry Mauersee, w pow. węgoborskim. Wyspa, należąca do dóbr steinortskich, obejmuje 300 mr. , obrosła pięknym lasem, w ostatnich czasach nazywaną bywa Helgoland Mazurskie. J. Zem. Upanica, ob. Panki 1. Upartowo, wś i folw. , pow. międzychodzki, o 7 klm. na płd. od Sierakowa par. protest. , w okolicy wzgórzystej; par. kat. i poczta w Kwilczu, st. dr. żel. w Wronkach. Wś ma 15 dm. , 129 mk. 85 kat. , 44 prot. i 189 ha 170 roli, 13 łąk. Folw. do Kwilcza należący, ma 2 dm. i 32 mk. U. należało przy schyłku zeszłego wieku do Nepomucena Kwileckiego z Kurnatowic. Upedamiszki al. Tuniszki, wś, pow. gołdapski, niedaleko od granicy; 1785 r. 10 dym. Upenka, wś włośc, pow. trocki, w 1 okr. pol. , gm. , okr. wiejski i dobra skarb. Jewie, 6 dusz rewiz. włośc. i 6 osadników w. ross. Upes Mujża, wś, w Kurlan. , ob. Baechhof. Upichowszczyzna czy Uniłowszczyzna, fol nad Święcicą, pow. lidzki, w 3 okr. pol. , gm. Rożanka, okr. wiejski Rakowica, o 60 w. od Lidy, ma 1 dm. , 76 mk. ; w 1865 r. własność Moraczewskich. Upie, litew. rzeka, zdrobniałe upate, upiele, upielis, upienis, w połączeniu tworzy liczne nazwy miejscowości w ziemiach zamieszkałych przez plemię litewskie, wskazując położenie nad rzeczką. Upie 1. rzeczka, w gub. kowieńskiej, lewy dopł. Mitwy. 2. U. , rzeczka, w gub. kowieńskiej, lewy dopł. Szeszuwy lew. dopł. Jury. Bierze początek na płn. od Rossień, przy dworze Dojnie, przecina drogę z Rossień do Telsz, płynie łąkami a następnie śród lasów aż do ujścia przy zaśc. Poupie. Pod fol. Sujenie przybiera od praw. brzegu strumień Oleja Aleje. Upie 1. wś włośc, pow. święciański, w 2 okr. pol. , gm. i dobra skarb. Daugieliszki o 4 w. , okr. wiejski Izabelin, o 28 w. od Święcian, ma 5 dm. , 40 mk. kat. w 1865 r. 13 dusz rewiz, . 2. U. , wś i dwór, pow. ros

Unża

Unżary

Upale

Upałty

Upanica

Upedamiszki

Upenka

Upes Mujża

Upichowszczyzna

Upie