rów gr. or. i ogr. mr. 330, ląk mr. 9, past. I mr. 20, lasu mr. 7, nieuż. mr. 11; bud. mur. 5, drewn. 3; lasy nieurządzone, W skład dóbr wchodziły poprzednio wś U. os. 48, mr. 99; wś Banachów os. 3, mr. 90; wś Szcze panów os. 9, mr. 180; wś Hilarów os. 12, mr. 60. W potwierdzeniu posiadłości klasztoru sulejowskiego przez Konrada, ks. mazow. , w r. 1242, wymienioną jest wś U. Kod. dypl. pol. , I, 48. W dokum, z r. 1377 spisanym w Uniejowie, występuj Petrus de Unene gladifer Dobrinens. Kod. Wlkp. , Nr. 1733. Ko ściół i par. założyli zapewne dziedzice wsi już w XIV w. W r. 1443 i następnych toczy się proces, który aż w Rzymie się rozstrzy ga, o dziesięciny ze wsi Głębokie i Drzewc pomiędzy gt; proboszczem z U. a kollegium wikaryuszów łęczyckich. Proboszcz przegrał sprawę i ransiał zapłacić 23 grzyw, kosztów. Na początku XVI w. stoi w U. kościół p. w. św. Michała. Patronat mają dziedzic wsi. Uposażenie proboszcza stanowią trzy łany z łąkami, place, ogrody, plac pod karczmę, pusty. Dziesięciny z folw. pobiera pleban, kmiecie zaś dają mu tylko kolędę, po groszu z łanu jak i w całej parafii, zaś dziesięcina od nich idzi na stół arcybiskupi. Obecny ko ściół pochodzi z XVII w. Odbudowany 1756, odnow. 1864 r. Antepedyum wielkiego ołtarza ma horb z cyframi fundatora Łaski, L. B. , II, 144 i przypisy. W r. 1830 spaliły się wraz z plebanią księgi kościelne. W r. 1576 wś kość. Unieny składała się z części Jana Powierskiego 1 łan, Mikołaja Unińskiego 1 łan, Jana Unińskiego Hinka 2 1 2 łan. , zaś 5 1 2 łan. pustych, również rzemieślnik i karczmarz uszli, osad. 3. W części Kazimierza Hinka 3 lany, 3 ogród. , 1 karczma, łan pusty, 1 palą cy gorzałkę, rzeźnik, wiatrak, 2 rzem. , ko mornik zbiegł, osad. 8 Pawlński, Wielkop. , II, 76. R. 1745 Szymon Niepraszewski, 1780 r. Frań. Bielicki, 1812 r. Zabokrzyccy wy stępują jako dzi dzic U. Arch. b. ki. karm. w Kłodawie. W ostatnich czasach od Wendorfów przeszła do Wyganowskich. U. par. , dek, łęczycki, 1978 dusz. Br. CL Ümienino, okolica szlach. , pow. płocki, gm. Żągoty, par. Proboszozewice, odl 14 w. od Płocka. W skład jej wchodzą a U. Łubki, wś drobnych właścicieli, 7 dm. , 6 osad, 68 mk. , 367 mr. 836 roli. W 1827 r. 8 dm. , 42 mk. b UNagietki, wś drobnych właścicieli, 8 dm. , 66 mk. , 276 mr. 240 mr. roli. W 1827 r. 9 dm. , 47 mk. c Ü. Zelazki, folw. pryw. , 2 dm. , 45 mk. , 230 mr. 203 mr. roli. W r. 1827 było 6 dm. , 49 mk. UmieriynoŹolnowo, wś, pow. nieszawski, gm. Straszewo, ma 19 os. , 624 mr. ; ob. Święte, Umiesicz, w dok. z r. 1105 Unesice, , 1229 Unesici, 1275 Unesici villa, 1285 Unescz, w XV w. ünyeszcz wś, pow. jasielski, nad pot. t. n. lew. dopł. Jasiołki, na płd. od Tarnowca par. rz. kat. i st. dr. żel. państw, odl. , o 9 kim. na wschód od Jasła. Teren wsi lekko sfalowany, wzn. 241 do 282 mt. npm. Wieś liczy 85 dm. i 438 mk; pos. tabul. 5 dm. i 50 mk. ; 484 rz. kat. a 4 izr. Pos. wiek. Gorayskich ma 309 mr. roli, 58 mr. łąk, 4 mr. ogr. , 4 mr. past. , 24 mr. lasu i 1 mr. 1489 sąż. parcel budowL; pos. mn. 234 mr. roli, 48 mr. łąk i ogr. i 22 mr. past. Gleba składa się z glinki urodzajnej. Wymienia wś przywilej kardynała Idziego z r. 1105 jako własność opactwa tynieckiego Kod. tyn. wyd. Kę trzyńskiego, I, 3 i potwierdzenie dóbr opac kich przez Grzegorza IX z 1229; następnie przywilej Bolesława Wstydliwego z r. 1275 ibid. , XXIII, 39. Później ibid. , XXXI, 56 nadał klasztorowi 1288 Leszek Czarny prawo założenia wsi Vnescz na miejscach przez Tatarów spustoszonych, na prawi magd. a Kazimierz W. ibid. , LXXVII, 124 w 1367 nadal wsi Unieszcz prawo magdeburskie. Za Długosza wś należała do klasztoru tyniec kiego L. B. , III, 209; miała 6 łan. km. , kar czmę z rolą, zagrodę, sołtystwo i młyn. Kla sztor miał tu prediura, na którem odrabiali kmieci pańszczyznę. W 1581 Pawiński, Małop. , 120 płaci ztąd Jan Szreniawa od łan. km. 4, zagr. z rolą 2, kom. z bydłem 3, kom. bez bydła 6, rzemieśln. 1, karczmy z ćwiercią łanu i czynsz. 3. Wś należała wte dy do par. w Tarnowcu. Graniczy na zach. z Gąsówką, na płn. z Tarnowcem, na wsch. z Wrocanką a na płd. z Glinikiem Polskim. Na zach. od wsi ciągnie się las, zwany Góra mi wzn. 337 mt. . Mac Umieszki, pow. mławski, ob. Uniszki UmieinąjaNiwa, uroczysko, w pow. pińskim, pod Stetyczewem gm. Chojno, wspominane w dokumencie XVI w. ob. Pisoewaja kniga Pińsk. , wyd. Wil. Arch. Komiss. , 233. Umin, pow. łowicki, ob. Humin. Umiński, zaśc, pow. bobrujski, w 3 okr. pol. i par. katol. Hłusk, gm. Horki. A. Jel. UmiotkiTańskie al. Umioty Tańsk, wś, pow. przasnyski, gm, i par. Dziorzgów, odl. o 24 w. od Przasnysza, ma 9 dm, , 86 mk. , 194 mr. Wr. 1827 było 6 dm. , 37 mk. Ob. Tańsh. Unioście, pow. borysowski, ob. Słobodą 43. Umułtowo al Umółłowo, Unolfi villa w r. 1253, Hunoltövicz 1310, Eunoltovicze 1313, mylnie Nołtowo, dwór, pow. poznański, o 7 kim. na płn, od Poznania i 2 kim. od rz. Warty; par. św. Wojciech, poczta, st. dr. żel. w Poznaniu; 8 dm. , 117 mk. 100 katol, 17 prot. i 373 ha 283 roli, 18 łąk, 3 past. , 58 lasu, 7 nieuż. , 2 80 wody; czysty dochód z ziemi

Umienino

Umieriyno

Umiesicz

Umieszki

Umiński

Umiotki

Umułtowo