fortunie, w 1817 r, bowiem Sz. przez różnych I kredytorów za dekretem zjazdowym przez koliokacyę rozebrany został. Najznaczniejszą część posiadali Mężyńscy. W 1867 r. część ta, należąca w końcu do Daniela Mężyńskiego, ostatniego z wyboru marszałka szlachty pow. krzemienieckiego, zajęta została na skarb i nadana hr. Antoninie Błudow, założycielce i promotorce bractwa cerkiewnego w Ostro gu. W 1832 r. klasztor franciszkanów został skasowany, kościół zaś zamieniony na cer kiew paraf. Na facyacie tej cerkwi, wypukłorzeźbą wyrobiony jest herb Malińskich Pietyroch, a w kaplicy, z prawej strony wiel kiego ołtarza przybudowanej, pozostały dotąd groby tej rodziny. W 1761 r. wielki pożar zniszczył część mka. Po drugiej stronie Wilii, stawem od Sz. przedzielona, leży wś Rachmanów ob. , mieszcząca niegdyś drukarnię ks. Wiszniowieckich. Obszerniejszy opis Sz. po dał Stecki Wołyń, II, 38 51, który też w dodatkach zamieścił kilka dokumentów od noszących się do mka 428 441. 2. Sz. , w dok. Sumsko, wś nad Hnyłopiatem, dopł. Teterewa, pow. żytomierski, par. kat. Tro janów, na płd. zach. od Żytomierza, posiada cerkiew drewnianą. Podług rewizyi zamku żytomierskiego z 1545 r. wś Sz. należy do Hryćka Woronicza, nabyta przez niego od Ma karewicza. Zobowiązany jest on z Sz. i Kroszni do naprawy dwóch horodni zamku żyto mierskiego Jabłonowski, Rewizye, 131, 132. Następnie Sz. należał do Tadeusza Rudnic kiego, syna Antoniego, dziedzica Nowej Ko telni i Moszkowiec ob. Złota Księga, IX, 276, potem do Błędowskich, w końcu Rotermunda. J. Krz. Szumski, futor, pow. lityński, o 25 w. od Lityna. Szumsko, wś, pow. opatowski, gm. Rembów, par. Szumsk, odl. od Opatowa 30 w. , posiada kościół par. mur. Wś ma 31 dm. , 371 mk. ; os. pokościelna 1 dm. , 8 mk. W 1827 r. lsza część 28 dm. , 167 mk. ; 2ga 7 dra. , 47 wk. W 1866 r. folw. Sz. rozl. mr. 1301 gr. or. i ogr. mr. 432, łąk mr. 116, past. mr. 51, lasu mr. 539, zarośli mr. 10, nieuż. mr. 153, Wś Sz. os. 29, mr. 307; wś Mocha os. 2, mr. 24; os. pokościelna 14 mr. W połowie XV w. Sz. miało kościół par. , łany km. , karczmy z rolą, zagr. z rolą, folw. rycerskie, z których dziesięcinę snopową i konopną dawano proboszczowi w Szumsku. Pleban miał swój folwark, role i łąki Długosz, L. B. , II, 465. Według reg. pob. pow. sandomierskiego z r. 1578 wś kościelna Szumsko, własność Rokickiego, miała 4 os. , 2 łany, 1 zagr. Pawiński, Małop. , 170. Parafia powstała tu może na początku XV w. ; obecny kościół wzniósł z muru kś. Jerzy Rokicki, dziedzic Sz. , probosz kurzelowski. Sz. par. , dek opatowski dawniej staszowski, 1366 dusz. Br. Ch Szumszczyna wś, pow. miński, gm. Koj danów, 7 osad; miejscowość mocno wzgórzy sta, dość leśna. A. Jel. Szumy, wś, pow, grodzieński, w 5 okr. pol. , gm. Berszty, o 84 w. od Grodna. Szunakańcie, wś, pow. wiłkomierski, gm. Owanta, o 45 w. od Wiłkomierza. Szunczyszki, wś, pow. rossieński, parafia Taurogi. Szundry, wś, pow. słonimski, w 5 okr. pol. , gm. Derewna, o 12 w. od Słonima. Szundzis, potok, w pow. święciańskim, przepływa pod wsią Mierzany. Szunele, wś, pow. rossieński, par. Kroźe. Szunia al. Szuniżemona, rzka, w pow, rossieńskim, lewy dopływ Jury dopł. Niemna, bierze początek z błot w par. girdyskiej i uchodzi między wsią Rekucie i dworem Jocie. Od praw. brzegu przybiera Irtunę. Szuniawa Dolna i Górna, niem. Schoenau, , wś, w hr. spiskiem. Leży śród Niżnich Tatr, nad pot. Łopuszną dopł. Małego Popradu. Sz. Wyźnia posiada kościół rz. kat. , należący do par. w Łuczywnie, graniczącej od wschodu z Sz. Dolną. Położenie malownicze. W 1321 r. nadaną została Sz. klasztorowi kartuzów w Letanowcach na Hledońskiej Górze. Szuniawski potok, dopływ CzarnegoWagu ob. . Siunichel, czes. Sznichl, niem. Schoenichel, wś na Szląsku austr. , pow. frysztacki, odl. 3 klm na wschód od Bogumina. W r. 1880 mia ła 113 dm. , 1532 mk. 1404 rz. kat. , 5 prot. i 73 izr. , co do narodowości 535 Polaków, 122 Czechów, 544 Niemców. Sz. tworzy z wsią Kopytów Kopitau jedną gminę, ma jącą 1711 mk. i 133 dm. Par. rz. kat. Bogumin. Wś ma szkołę ludową. Sz. wymieniony jest w dokum. z 14 wrześ. 1522 r. , mocą któ rego Jan, ks. na Opawie, Raciborzu i Karniowie, sprzedaje zamek i mto Bogumin z wsia mi Szunichel i Kopytów za 900 grzyw. gro szy czeskich ob. Gruenhagen u. Markgraf Lehnsund Besitzurkunden Schlesiens, II część, str. 409. W. H. Szuniele 1. zaśc, pow. wileński, w 3 okr. pol, gm. i okr. wiejski Podbrzeź o 1 4 w. , o 29 w. od Wilna, ma 35 mk. kat. w 1865 r. 5 dusz rewiz. ; należy do dóbr skarb. Mussa. 2 Sz. , folw. , pow. wileński, w 3 okr. pol. , o 28 w. od Wilna, ma 3 dm. , 26 mk. 14 prawosł. , 12 kat. . Szunieliszki, w spisie z 1865 r. Szupieliszki, wś włośc, pow. oszmiański, w 1 okr. pol. , gm. Polany o 6 w. , okr. wiejski Debesie, o 15 w. od Oszmiany, ma 6 dm. , 41 mk. kat. w 1865 r. 16 dusz rewiz. ; należy do dóbr skarb, Ostrowiec Hudogaje. Szumski Szumski Szumsko Szumszczyna Szumy Szunakańcie Szunczyszki Szundry Szunele Szunia Szuniawa Szuniawski potok Szuniele Szunieliszki