ku płn. , oblewa Paule, Iwańsk, Boczejkowo i przy mku Ule uchodzi do Dźwiny. Długość biegu Wynosi 98 w. , przyjmując zaś Essę za początek U. , do 180 w. ; szerokość na wiosnę od 20 do 60 sażeni, głębokość do 20 stóp. Brzegi ma urwiste, piaszczystogliniaste; ko ryto piaszczystoilaste, miejscami kamieniste, bieg dość bystry. U. całym swym bie giem wchodzi w skład Berezyńskiego kanału ob. , w tym celu pomiędzy jez. Lepelskiem a Ułą urządzona jest szluza dalej zaś dla skrócenia drogi przy wygięciu pod Czasznikami wykopany został kanał Czasznicki, dłu gi 569 saż. , szeroki 10 saż. , mający 13 stóp spadku i 2 szluzy. Przystanie znajdują się w Czasznikach i Ule, na których w 1859 do 1862 r. ładowano średnio rocznie 66, 340 pu dów, wartości 46 403 rs. Główny jednak ruch stanowią towary tranzytowe, przewożo ne z Berezyny rz. Dźwiną i odwrotnie. Mosty znajdują się pod Leplem i w Czasznikach, promy pod Ułą, przy wsi Uście, mku Boozejkowie, wsi Mitkowszczyźnie, karczmie Żezielino i wsi Pirohowszczyźn e. Z dopływów ważniejsze od praw, brzegu Świeczanka, Oswieja al. Olszanka i Łukomla. J. Krz, Uła al. Ułła, mko przy ujściu Uły Ulanki do Dźwiny, pow. lepelski, w 1 okr, pol. , gm. Uła, o 45 w. od Lepla. Na 31 dzies, i 396 sąż. kw. zbudowane, ma około 200 dm, drewnianych, po większej części żydowskich, przeszło 1800 mk, , dwie cerkwie drewniane, kościół katol, murow. , 4 domy modlitwy żydowskie. Z miejscowej przystani spławiają drzewo do Rygi. Kościół katol, paraf. , p. w. św. Łukasza, na miejscu dawniejszego drewnianego, z 1669 r. , rozpoczął budować około 1853 r. proboszcz miejscowy kś. Szymon Jakusiewicz a ukończył w 1864 r. kś. Motuza. Parafia kat. , dek. lepelskiego, obejmowała 14 dm. , 8 folw. , 54 wsi i w 1819 r. miała 3000 dusz, dziś przeszło 4000, głównie w pow. połockim, za Dźwiną. Do par. U, należą filie w Teklinwillu oraz kaplice w Obolu, Nizhołowie i Lachowie, a dawniej także w Połnoziorze Półjeziorze i w Szlaszczennicaoh. Gmina leży w płn. części powiatu i graniczy od płn. i płn. wsch. przez Dźwinę z gm. petropawłowską i andrzejowską pow, połockiego, od płd. z gminą strzyżewską, od płd. zach, z gm. martynowską, od zach. zaś z gm. Usaje, obejmuje 32 miejscowości, mających 498 dm. włośc, obok 158 należących do innych stanów, 3461 mk, włościan, uwłaszczonych na 3944 dzies, Dobra U. były własnością najprzód Bystrzyckich, od których drogą spadku przeszły do Łukomskich i Przysieckich, ich zaś sukcesorowie za summę 30, 000 talar, bitych sprzedali ks. Menszykow. Następnie własność wwdy bełzkiego Potockiego, od którego za 15, 000 tal, nabywa Mikołaj Reutt; dziś jego spadkobierców. Zamek tutejszy podług jednych założony został przez Zygmunta Augusta, prawdopodobniej jednak, jak twierdzą inni, wzniesiony został w 1566 r, , po zawojowaniu księstwa połockiego przez władzców Moskwy. Zygmunt August wysłał w 1568 r. dla zdobycia tego zamku Jana Hieronima Chodkiewicza, ststę żmujdzkiego, lecz nie powiodło mu się oblężenie, przy którem dużo ludzi stracił. Dopiero Roman Sanguszko, hetman polny, objąwszy po nim dowództwo, udając na pozór zaniedbanie w oblężenin zdobył szturmem. U. pod koniec września 1568 r. , przyczem wziął do niewoli dwóch wojewodów Weliaminów i znaczną liczbę jeńców. Stefan Batory w 1580 r. polecił zamek ulski wzmocnić i utrzymywać na stopie wojennej. Pomimo to rychło popadł on w ruinę. Na rozwalinach dawnego zamku Samuel Eust. Łukomski, sekretarz królewski, i i Bronisław Przysiecki, wojski wiłkomierski, bracia przyrodni, wznieśli w 1669 r. drewniany kościół p. w, św. Ducha i oddali go domi. nikanom, na uposażenie których przeznaczyli kapitały i jakiś majątek, który w 1782 r. jeden z potomków fundatora Przysiecki jure caduco odebrał dominikanom, poczem zakonnicy, dla niedostatku środków, opuścili klasztor. Prawdopodobnie jednak nie było tu klasztoru, tylko rezydencya zakonników należących do zgromadzenia w sąsiednich Czasznikach. W 1800 r. nowonabywca dóbr niskich Ignacy. Reutt, marszałek lepelski, wznowił fundusze kościoła, który arcyb, mohylewski Stati, Bohusz Siestrzeńcewioz uczynił parafialnym. Demembracya parafii nastąpiła 15 lipca 1801 r. aktem spisanym przez prałata Stanisława Szantyra. Od 1853 do 1864 r. staraniem miejscowych proboszczów kś. Szymona Jakusiewicza i następcy jego Jerzego Mutuza, wzniesiono obecną świątynię murowaną, długą. 16 a szeroką 8 sążni, zakończoną owalnie. Plebanami ulskiemi byli kś. Fran. Ksawery Wejiło od 1801 r. , potem prałat mohylewski; Antoni Latkowski od 1808; Karol Zubczycki od 1811; Antoni Suszyński od 1819; Jan Alchimowicz od 1821; Jerzy Szymański od 1822; Paweł Wikierowicz od 1826; Jan Kuczyński od 1830; Franc. Aloizy Raczkowski od 1848; Gabryel Onoszko od 1849; Szymon Jakusiewicz od 1857; Jerzy Motuz i Franciszek Bałtunowicz od 1868. Proboszczowie tutejsi byli dziekanami połockimi; poczem U. przyłączoną została do dekan. lepelskiego. W marcu 1882 r. podczas pożaru, który zniszczył 120 domów w mieście, spłonął dach na kościele, sufit, organy i wiele innych rzeczy. Uładówka, mylnie Uladówka, wś nad Bo Uła Uła Uładówka