Ujki wś, pow. telszewski, w 1 okr. pol. , o 19 w. od Telsz. Ujkiany, ob. Ukiany. Ujków, wś, pow. olkuski, gm. i par. Bolesław. Leży pomiędzy Olkuszem a Bolesławiem. W 1827 r. było 33 dm. , 250 mk. , par. Olkusz. , Miasto Olkusz i dobra Bolesław toczyły spór między sobą o tę wieś od XV w. W r. 1879 izba sądowa warszawska rozstrzygnęła proces na korzyść Bolesławia. Ujkowice, dawniej Hujkowke, wś, pow. przemyski, 8 klm. na płn. zach. od Przemyśla sąd pow. i urz. poczt. . Na płn. leżą Maćkowice i Batycze, na wsch. Orzechowce i Żurawica, na płd. Przemyśl, Końkowce i Łętownia, na zach. Bełwin. Wś leży w dorzeczu Wiały za pośrednictwem potoków podążających do Sanu. Zabudowania wsi leżą w środku, w dolinie jednego z potoków. Na połudn. krańcu obszaru grupa domów Lipowica Ujkowska ob. Lipowice, Wzn. sięga na zach. 389 mt. Własn. więk. ks. Adama Sapiehy ma roli or. 423, łąk i ogr. 30, past. 20, lasu 708 mr. ; wł. mn. roli or. 852, łąk i ogr. 127, past. 64, lasu 229 mr. W r. 1880 było 140 dm. , 884 mk. w gm. , 3 dm. , 60 rak. na obsz. dwor. 425 rz. kat. , 434 gr. kat. , 85 izr. ; 504 Polaków, 440 Rusinów. Far. rz. kat. w miejscu, dek. przemyski. Rok założenia par. nieznany; istniała już przed r. 1490. Według akt biskupich w XVI w. zajęli kościół reformatorzy i wówczas to zapewne zaginęły dokumenty fundacyjne. W XVI w. odnowili fundacyę parafii Władysław i Zygmunt Stadniccy, synowie Stanisława, ststy zygwulskiego, wraz ze siostrą Izabelą. Kościół drewniany postawiony w r. 1779 kosztem Jana Suchodolskiego, ówczesnego proboszcza, p. w. św. Michała arch. Bo par. należą Batycze, Bełwin, Hnatkowice, Łętownia, Orzechowce i Wapowce. Par. gr. kat. w miejscu, dek. przemyski. Do par. należą Batycze i Orzechowce. We wsi cerkiew drewn. z r. 1847. O wsi jest wzmianka w dok. z r. 1424 A. G. Z. , t. VIII, str. 73 i z r. 1444 1. c, str. 121. UjLeszna, ob. Nowa Leśna, UjLubló, ob. Luhownia Nowa, Ujm, ob. Umaj. Ujma Mała i U. Duża, w dok. Ugywa, Uynia, 1557 Huima major, dwie wsi nad Bachorza, pow. nieszawski, gm. Sędzin, par. Kościelna Wieś i Siniarzewo dla U. Dużej, odl. 16 w. od Nieszawy. U. Mała ma 94 mk. , 528 mr. W 1827 r. 8 dm. , 68 mk. U. Duża ma 168 mk. , 1272 mr. W 1827 r. 18 dm. , 185 mk. Mstivius dux Pomeraniae r. 1288 we wsi Repka pod Bydgoszczą zamienia z arcybisk. gnieźn. Jakubem swą wieś Gardnę nad jeziorem na wieś arcyb. in Kujavia super Bahoram fluvium, qae Minor Uyma dicitur. Eufrozyna, wdowa po Kazimierzu ks. kujawskim, wieś tę, otrzymaną w spadku po Mszozugu Mstiugius, ks. pomorskim, nadaje r. 1292 kościołowi gnieźnieńskiemu. Janisław, arcyb. gnieźn. przeznacza dziesięciny z U. na uposażenie kancelaryi gnieźn. W dok. z r. 1354 wymieniono binum Uyma, widocznie więc i Wielka Ujma przeszła w posiadanie arcybiskupów Kod. Wielkp. , 620, 688, 1116, 1354. In Ugyma villa nostra datuje Jakub, arcybiskup gnieźn. , akt wydany 2 kwiet. 1320 r. Kod. dypl. pol. , II, 217. W r. 1557 wś, , Huima major, w par. Świniarzewo, własność arcyb. gnieźn. , płaciła od 28 łanów, 3 czynsz. , 6 komor. , 3 rzem. , zaś Huyma minor, w par. Kościoł, od 12 łan. , 1 komor. , 1 rzem. Pawiń. , Wielkp. , TI, 6, 13. Br. Ch. Ujmany, wś, pow. wiłkomierski, gm. Traszkuny, o 46 w. od Wiłkomierza. Ujmy, os. , pow. noworadomski, gm. i par. Radomsk, 3 dm. ,13 mk, , 16 mr. włośc. W spisie z r. 1827 podano osadę t. n. , mającą 3 dm. , 25 mk. , lecz leżącą w par. Częstochowa. Ujny, w r. 1579 Huyno, wś i fol. , pow. kielecki, gm. Szczeczno, par. Pierzchnica. W r. 1827 było 14 dm. , 93 mk. W r. 1579 wś Huyno była własnością Stan. Borka, który płacił od 6 osad. , 1 1 2 łanu, 2 zagr. z rolą, 2 ubogich Pawiński, Małop. , 225. Ujrzanów, wś, pow. siedlecki, gm, Starawieś, par. Siedlce, ma 37 dm. , 298 mk. , 897 mr. W r. 1827 było 16 dm. , 135 mk. Według reg. pob. pow. łukowskiego z r. 1552 wś Ujrzanów, w par. Siedlce, własność Siedleckiego, miała 21 osad. W r. 1580 Tomasz Mirkinka płaci od l 1 2 włók osiadłych fl. 1 gr. 15, od 6 zagród z rolą fl. 1 gr. 6, od 4 komornic bez bydła gr. 8, przekupnia już nie ma. Summa fl. 8 gr. 29 Pawiński, Małop. , 401, 428. Ujść niem. Stolpmuende, targowisko w Pomeranii, nad ujściem rz. Słupy do Baltyku, pow. słupski, st. kol, ztąd do Poznania wiodącej; posiada urz. pocz. 3 kl. , główną komorę celną, urz. portowy i wybrzeżny i szkołę przygotowawczą żeglarską. Okolica tu równa, gleba w pobliżu morza piaszczysta, dalej zaś gliniasta i do uprawy pszenicy przydatna. Na wiosnę wieją tu silne wiatry wschodnie; klimat, z wyjątkiem lata i jesieni, ostry i zimny. Są też i kąpiele morskie, w których latem bywa do 500 gości. Dawniej był U. ubogą wioską rybacką, z płytkim portem, zostającym pod zarządem mta Słupska. Później jednak objął go rząd, który dołożył starania o wybudowanie i pogłębienie portu. Żeglarstwo i rybołówstwo są głównem zatrudnieniem mieszkańców, ktorych r. 1885 było 1974 i to 1945 ew. , 8 kat. , 3 dysyd. , 18 żyd. Domów liczono 197, dym. 497. Wysyłają ztąd tarcice do Przedniego Pomorza, drzewo opało

Ujki

Ujki wś

Ujkiany

Ujków

Ujkowice

Ujm

Ujma

Ujmany

Ujmy

Ujny

Ujrzanów

Ujść