cej do zamku powinności, wyłączając od tego podatki Rzeczypospolitej, które ponosić mieli. Handlów i kupli, jakiejkolwiek do poczciwego wyżywienia i nabycia fortun rozmyślać mogli, onym pozwoliła. Trunków wszelkiego rodzaju wolny szynk przyznała, jeżeli oddadzą to co do arendy należy. Sądy wszelkie tak w potocznych sprawach, jako i kryminalnych oddała wójtowi i rajcom od nacyi ormiańskiej wolno obranym, z wolnością i prerogatywą, jaka była we wszystkich miastach korony. Wolno wszakże było stronie pokrzywdzonej apelować do dziedziczki. Przytem nadała im grunta, wolne od ciężarów, na stawiszczu przeniczkowskiem Barącz, 1. c, str. 235. Przywilej ten aprobowali późniejsi dziedzice, a mianowicie w r. 1748 Michał Wielhorski, ststa bracławski; w r. 1759 Stanisław Potocki, woj. pozn. ; w r. 1771 Jakub Potocki, ststa chmielnicki; w r. 1777 Józef Kolumna Czosnowski, ststa winnicki i ułanowski. Barącz podaje jeszcze następujące szczegoły z dziejów miasta. W r. 1738 i 1739 bawiły w T. wojska rossyjskie w swym pochodzie przeciw Turkom. D. 6 lipca 1764 r. zniszczył pożar całe miasto. D. 19 lipca 1770 r. wybuchła tu morowa zaraza i trwała do końca stycznia 1771 r. Ofiarą padło 764 ludzi. W sierpniu r. 1786 wytłukł grad wszystkie okna w kościołach i w mieście. D. 26 października 1802 r. dało się uczuć trzęsienie ziemi, w skutek którego kościół ormiański znacznie się porysował. W r. 1806 nadał miastu cesarz Franciszek I przywilej na jarmarki; 1882 r. pożar zniszczył miasto. Lu. Dz. Tyśmienickie Michałowice, pow. drohobycki, ob. Michałowice, Tyśmieniczany, wś, pow. stanisławowski, 20 klm. na płd. od Stanisławowa sąd pow. , 4 klm. na płn. od urz. poczt. w Cucyłowie. Na zach. leży Zabereże, na płn. Chomiaków, na płn. wsch. Bratkowce pow. tłumacki, na płd. wsch. Kamienna, na płd. Wołosów i Cucyłów wszystkie 3 w pow. kołomyjskim, na płd. zach. Grabowiec pow. bohorodczański. Zach. część obszaru przepływa kilkoma ramionami Bystrzyca Czarna. Wzdłuż granicy zach. płynie Łukawiec dopł. Bystrzycy W stronie płd. wsch. powstaje pot. Opust, zwany w dalszym biegu Uniawą. dopł. Strymby Bo tego potoku odpływa jedno ramię Bystrzycy. Zabudowania wsi leżą głównie w dolinie Bystrzycy. Wznies. obszaru sięga 321 mt. na płd. zach. , 309 mt. na płn. wsch. Własn. wiek. ma roli or. 481, łąk i ogr. 258, past. 218, lasu 95 mr. ; wł. mn. roli or. 1473, łąk i ogr. 888, past. 465 mr. W r. 1880 było 290 dm. , 1815 mk. w gm. , 6 dm. , 24 mk. na obsz. dwor. 1699 gr. kat. , 41 rz. kat. , 88 izr. , 11 innych wyzn. ; 1723 Rusinów, 42 Polaków, 74 Niemców. Par. rz. kat w Nad wornie, gr. kat. w miejscu, dek. tyśmienicki. Do par. należą Zabereże. We wsi jest cer kiew p. w św. Paraskewii i szkoła lklas. Wś ta zapisaną została w r. 1715 przez dzie dziczkę Helenę z Kuropatwów Bełżecką, stolnikową bełzką, jezuitom w Stanisławowie ob. t. XI, 194. Lu. Dz, Tysów, grupa domów w Baryszu, pow. buczacki. Tysowa, szczyt w dziale dukielskoskol skim, 5 klm. na płd. zach, od Wysocka Wyżnego, pow. turczański. Wznosi się na praw. brzegu pot, Libuchora, uchodzącego pod Wysockiem do Stryja. Płn. zbocza Tysowej opadają ku pot. Libuchora, zach. ku pot. Żwir, praw. dopł. Libuchory; na płd. wsch. wznosi się szczyt Jedlina, 944 mt. wys. U stóp T. rozłożyła się wś Libuchora nad pot. t. n. Tysowce, Cisowce, węg. Tiszolc, niem, Theischolz, łac. Taxovia, miasteczko, w hr. goemoerskiem, niedaleko zródeł rzki Rymawy; st. węg. kol płn. , st. poczt. i tel. , kościół par. ewang. , młyny wodne, papiernie, browar, folwarki, kopalnio i kuźnic żelaza, zdrój szczawiowy, chów bydła i owiec, wyrób wybornego sera, fabryki sukna, furmaństwo, jarmarki, 3433 mk. Na poblizkiej górze Hradowa zwanej szczątki zamku zbudowanego przez króla Macieja Korwina. R. 1494 Turcy zniszczyli T. a 1710 panowało morowe powietrze. Tysowec, potok, lewy dopł. rz. Derehlui, uchodzącej od płd. do Prutu Bukowina, pow. czernicwiecki. Wypływa na granicy pow. czerniowieckiego i storożynieckiego, 6. 5 klm, na zach. zach. płd. od Storożyniec i płynie 4 5 klm. wprost na płn. aż do miejsca, w którem przyjąwszy znaczniejszy dopływ z lew. brzegu zmienia kierunek na wschodni i pły nąc tak uchodzi wreszcie w Kurczumare do Derehlui. Dopływy znaczniejsza przyjmuje z lew. brzegu, między tymi pot. Hlisny, z którym się łączy w Kuczurmare. Długość biegu 10 klm. Tad. Wiśn. Tysowica, mylnie Tysowice i Tysowiec, wś, pow. staromiejski, 15 klm. na płd. zach. od Staregomiasta sąd pow. , 5 klm. na płn. zach. od urz. poczt w Łopuszance Chominej. Na płn. zach. leży Lenina Mała, na płn. Lenina Wielka, na płn. wsch. i wsch. Strzyłki, na płd. zach. Hołowiecko, na zach. Wiciów. Na płn. zach. powstaje pot. Tysowiczka lewy dopł. Dniestru, płynie środkiem obszaru aż do ujścia. Wzdłuż granicy płn. zach. ciągnie się pasmo Werch Orowy, ze szczytem wzn. 726 mt. Najniższy punkt wzn. 478 mt. w dolinie Tysowiczki. Płn. wsch. część obszaru lesista. Własn. wiek. ma roli or. 151, łąk i ogr. 42, past. 153, lasu 556 mr. ; wł. mn. roli Tyśmienickie Michałowce Tysów Tysowa Tysowce Tysowec Tysowica