niem. Gr. Thiemau dobra ryc, tamże, 542 ha 354 roli or. , 90 łąk, 78 lasu; 1885 r. 6 dm. , 26 dym. , 160 mk, 120 kat. , 40 ew. Szkoła ewang. , hodowla owiec, koni, świni, sprzedaż mleka. Jeszcze przed ustanowieniem biskup stwa pomezańskiego otrzymał Teodoryk Gą sior Ganshorn od Krzyżaków 100 włók nad jez. Płowęskiem na prawie chełm. i założył tam wś Tymawę. R. 1289 zatwierdza bisk. pomezański Henryk dobra te potomkom Teodoryka, a mianowicie Tylowi Gąsiorowi, oraz Ucie, wdowie po jego bracie Piotrze i jej dzieciom Janowi, Małgorzacie i Elżbiecie, do dając jeszcze 10 włók. Gąsiorów spotykamy później w ziemi saskiej, gdzie wś Gąsiorowo Ganshorn od nich otrzymała nazwę ob. Kętrz. , O narod. pol, str. 184. Księga szkodowa z r. 1414 opiewa Villa Thymau in episcopatu Pomezaniensi, ubi solennis ecclesia est exusta in lignis aedificata, cum duabus campanis et 7 ornatibus, in summa sunt 1200 fl. ungar. , item darana communitatis in equis, aedificiis, frumentis sunt in valore 2000 fl. Ungar. Item vacant ibidem 5 mansi, 33 homines sunt interfecti ob. Froehlich Gesch. d. Graud. Kr. , II, 332. R. 1526 nadaje Erhard Quiss, bisk. pomez. , dobra spustoszone Ty mawę i Babki Andrzejowi Leńskiemu i Ste fanowi Bogurskiemu. Wizyta Strzesza z r. 1667 72 donosi, że T. rozpadała się na 5 dzia łów szlach. Z każdego dawano mesznego po 1 kor. żyta i tyleż owsa. Należała do paraf. w Lisnowie. Z szlachty polskiej mieszkali tu Hastczyńscy i StaudenJaromierscy ob. Kętrz. , 1. c, str. 203 i 204. Później połączył generał v. Taube te pięć działów i mocą przy wileju z r. 1701 otrzymał tymawski młyn, R. 1734 nabył dobra nadochmistrz Albrecht Krzysztof Dohna od Jakuba Ernesta v. Taube za 46000 fl. ob. Froehlich Gesch. d. Graud. Kr. , II, str. 330 34. Kś. Fr. Tymawa, niem. Thymau, wś, dobra i fol. , pow. ostródzki, st. p. Wittmannadorf. W r. 1328 Luder, ks. brunszwicki, komtur dzierzgoński, nadaje Mikołajowi z Kowalek 200 włók w ziemi saskiej koło jez. Mielno na prawie chełm. , z obowiązkiem 5 służb. Na tem terytoryum powstała obok innych wsi i T. na obszarze 40 włók. W r. 1480 właściciele tych, a między nimi Pielgrzym z T. , proszą w. mistrza o odnowienie przywileju, wraz z którym otrzymują prócz jeziora mielińskiego nadanie jeziora Omen wielkie i małe. Tymawka, struga, wymieniona w przywileju Jażwisk z r. 1355. Tworzyła granicę między Jaźwiskami a folw. krzyżackim w Gniewie; w pobliżu leży wś Tymawa. Kś. Fr. Tymbark, miasteczko, w pow. limanowskim, malowniczo położone, w okolicy górskiej i lesistej, nad Łososiną, lew. dopł. DuSłownik Geograficzny T. XII Zeszyt 141. najca. Nieregularnie drewnianymi domami zabudowane miasteczko przerzyna potok Mo gilnica dopł. Łososiny, gościniec z Mszany Dolnej do Limanowy i kolej państwowa, mająoa tu swa stacyą odl. 40 klm. od Nowego Sącza a 10 klm. od Limanowy. Do miasta należą dwa przedmieścia, zwane Zamieściami, jedno na płn. , drugie na płd. od T. Wznies. wynosi 427 mt. , lesista jednak góra Koszarska, zasłaniająca T. od północy, sięga 645 mt. , ku płd. zach. widać szczyt Łopień 951 mt. . Osada liczy 121 dm. i 739 mk. , 656 rz. kat. i 83 żyd. Obszar miejski obejmuje 777 mr. , majątek czynny wynosi 1146 złr. , bierny 706 złr. a dochód roczny 2629 złr. T. ma paraf. rz. kat. , szkołę ludową, a na stacyi kolejowej urz. pocz. i tel. Kasa poż. gm. ma 646 złr. T. jest miejscem urodzenia Franciszka Arminskiego, astronoma, organizatora i dyrektora obserwatoryum astronomicznego w Warszawie. Miasto zostało założone w r. 1349 przez osadników niemieckich za przywilejem Kazimierza W. pod nazwą Dinenburg co później zmieniono na Tannenberg, ale już w XV w. Długosz, L. B, II, 257 była utarta nazwa Thynbarc. Miasto otrzymało 100 łanów, z których dziesięcinę pieniężną, jako z nowej osady, pobierał biskup krak. Proboszcz miał dziesięcinę z łanów wójta, rolę i łąki na własną potrzebę i każdego łanu sep po mierze pszenicy i owsa. W 1581 Pawiński, Małop. , 154 Thimbark był małem miasteczkiem szosu dano 6 fl. 12 gr. łan. miejskich osiadłych 6, garniec gorzałczany 1, szynk gorzałki 1, rzemieślników pospolitych 4, komornicy 3. Summa 16 fl l0 gr. . Niedługo przedtem 1553 Mikołaj Lubomirski, dzierżawca wójtowstwa w T. , zabrał probostwu rolę koło lasu, która potem do większej posiadłości została przyłączoną. Ponieważ zapewne od początku mała część tylko nadanych stułanów była osadzona, przeto przeszły one zapewne w posiadanie Starostowi dzierżawców wójtowstwa. Założony przez Kazimierza W. kościół drewniany został w r. 1824 rozebrany, a natomiast wystawiono murowany. W miejscu starego kościoła stoi kapliczka. Do par. dyec. tarnowska, dek. tymbarski należą Jasna, Podłopień, część Dobry, Zamieście i Góry. T. graniczy na zach. z Jasną, na płn. z Zawadką i Piekiełkiem, na wsch. z Łososiną Górną a na płd. ze Słopicą Królewską. Tymbarskie starostwo niegrodowe, w wojew. krakowskiem, pow. sandeckim, podług spisów podskarbińskich z r. 1770 obejmowało miasteczko Tymbark i wsi Zamieście, Potopieńce, Zawadka, Jasna i Słopica z sołtystwem Czuczyłów. Posiadał je Stefan Dębowski, ststa płocki, opłacając kwarty złp. 2274 gr. 19, a hyberny złp. 536 gr. 24Za 45 mvw

Tymawa

Tymawa

Tymawka