wynosi od 35 do 150 saż. , głębokość od 1 do 4 arszyn. ; dno ma częścią piaszczyte, częścią ka mieniste, brzegi wyniosłe, w wielu miejscach skaliste bardzo malownicze. Bieg bystry. W Antonówco i Bukach rzeka ta, ścieśniona zaporami skał, płynie szparko, szumiąc i hu cząc po kamieniach. Granit T. Uhorskiego jest siwy, w połączeniu z czerwonym. Opalo wy grunt znajduje się koło Szawulichy. Do pływy T. Uhorskiego są Srebrna Bałka, Kiszycha, Byki, Romanówka, Muszurów, Baba, Zaszkówka, Bahwa Mokra al Burty, Bahwa Gniła, Bajbuzka, Cybulówka, Konała, Postaw, Świnarka, Torcz Południowy. Nazwa rzeki przypomina Ugrów, którzy w IX w. w okolicy tej przebywali. Imię ich istnieje dotąd w na zwach miejscowości jak T. Uhorski, Uhorskie uroczysko w Kijowie. Rokoszwar dziś Szawulicha, położona nad T. Uhorskim, jost również tego ludu pamiątką. Rzeka ta była brodzistą, jakoż w wieku dawnym Tatarzy, napadający ustawicznie na Ukrainę, mieli przez brody tutejszo swoje przeprawy. Ja koż dziś jeszcze ujrzeć można na T. nic je dno uloczysko, które lud nazywa brodem ta tarskim, Ed. Rul. Tykicz Górny, jezioro, w pow. taraszczańskim, 10 w. kw. podług Strjelbickiego. Tykiewki, pow. makowski, ob. Majki T. Tykla, jezioro, w pow. szawolskim, pod mkiem Chwałojnie. Tyklin, uroczysko a grantach wsi Chotowa, w pow. kijowskim. Tyklino, folw. pow. mścisławski, własność Zapolskich, ma 154 dzies. 100 roli, 45 łąk, 4 lasu. Tykocin, miasto na lewym brzegu Narwi, w płn. części pow. mazowieckiego, pod 53 12 2 szer płn. i 40 0 6 dłg. wsch. od F. , o 35 w. na płn. płn. wsch, od Wysokiego Mazowieckiego, 28 w. na wschód od Wizny, 28 w. od Białegostoku, o 13 w. na płd. zach. od Knyszyna st. dr. żel. na odnodze Grajewo Białystok, 56 w. od Łomży a 161 w. od Warszawy. Most drewninny długi 281 łokci do kępy na Narwi i grobla z mostem 181 łokci od kępy, łączą T. z przeciwległym brzegiem. Posiada kościół paraf. murowany, kościół pobernardyński, sywagogę, dom przytułku dla 23 inwalidów wojskowych wyznania rz. kat, dom przytułku dla starców, szkołę początkową, sąd pokoju okr. III, magistrat, urząd poczt. i tel. , kancelaryę regenta, 440 dm. 47 mur. , 15 ulic i rynek w części brukowane, 5303 mk. 73 żydów, 27 katol. W r. 1826 było 1398 chrzęśc, i 1777 żyd. ; r. 1840 było 1391 chrzęśc, i 3372 żyd. ; r. 1860 było 1293 rz. kat. , 61 ewang. , U mahom. , 3545 żyd. Chrześcianie zajmują się przeważnie rolnictwem 230 gospodarzy ma Tyk 120 koni, 684 sztuk bydła, 475 owiec i 930 świń. Obszar ziemi należącej do mieszczan wynosi 122 1 2 włók chełm. , w tem 76 1 2 przypada na rolę, 12 1 2 zajmują ogrody, 11 łąki, 11 pastw. , 11 1 2 lasy. Mieszczanie płacili w r. 1880 czynszu dziedzicowi rs. 343 kop. 80, za rybołówstwo rs. 22 kop. 50 T. był miastem prywatnem. Na tych ziemiach sieją przeważnie żyto 490 czetw. wysiewu, kartofle 1200 czetw. , prócz tego pszenicę, jęczmień, owies, proso, grykę, konopie w mniejszych ilościach, Z zakładów przemysłowych jest 5 spichirzów zbożowych, 4 wiatraki, 4 młyny wodne, 4 młyny konne, browar, 47 kramów. Śród ludności jest 225 rzemieślników. Targi odbywają się we wtorki i piątki. Jarmarków 6 do roku. Na placu przed kościołem stoi pomnik Stefana Czarneckiego, wzniesiony około r. 1770 przez Jana Klemensa Branickiego, hetmana w. kor. , dziedzica T. a prawnuka wielkiego wodza. Na fundamentach z kamienia ciosowego trzy łokcie wysokich spoczywa podstawa kwadratowa dwa łok. , na której stoi ostrosłup kwadratowy ścięty 4 łok. wysoki, okryty napisami łacińskiemi. Na tyra ostrosłupie stoi sam posąg 4 łok. wysoki z kamienia, wyobrażający wodza z odkrytą głową, wydającego rozkazy, z buławą w prawej ręce. Ubrany w delię futrem podbitą, spadającą niżej kolan opis i rysunek podał Tyg. Illustr. , t. XIII, str. 365. Kościół paraf. , p. w. św. Trójcy, powstał wkrótce po założeniu miasta. Parafię uposażył w r. 1437 Jan Gastold, ststa smoleński. Nadał on 9 włók ziemi za Przechodowem, łąkę zwana Siedlisko i ogród przy kościele, dziesięciny z T. , Łopuchowa, Kulesz, Odrody, Radula, Rogowa. W 1452 r. tenże Gastold, już wojew. wileński, ustanawia przy kościele altaryę na cześć św. Trójcy i św. Jana i nadaje jej cztery rączki miodu. Dalsze dzieje kościoła przez trzy wieki nie upamiętniły się żadnym aktem znanym. W 1745 r. Jan Klemens Branicki, w. hetman koronny wznosi na innem miejscu niż poprzednie, nowy kościół murowany, okazały, przy kościele tym osadza w r. 1752 księży misyonarzy. W 1768 r. uposaża przy kościele szpital na 7 dziadów i 6 bab, przeznaczając z dóbr swoich ordynaryę, opal, ubranie. Fundacya ta później upadła. Misyonarze zarządzali parafią do r. 1864. Kościół sam, z dwoma wieżami, ma 7 ołtarzów wielki, snycerskiej roboty i pomnik fundatora z alabastru. Wiszą w nim portrety hetmana Branickiego i jego żony Elżbiety, siostry króla. Metryki urodzeń, ślubów i zgonów przechowały się od r. 1665. Klasztor bernardynów powstał podobno w r. 1480. Zygmunt August poleca w Knyszynie r. 1568 stście tykocińskiemu Janowi Szym Tykicz Tykicz Tykiewki Tykla Tyklin Tyklino Tykocin