od książąt moskiewskich. Po schronieniu się 13go z kolei księcia twerskiego Michała Borysowicza na Litwę, tron książęcy objął Iwan, syn cara moskiewskiego Iwana Wasilewicza, po śmierci którego w 1490 r. księstwo twerskie weszło w skład państwa moskiewskiego i tylko chwilowo około 1577 r. T. nadany był jako dzielnica carowi kazańskiemu Symeonowi Bekbułatowiczowi. Miasto niejednokrotnie ulegało zniszczeniu przez napady nieprzyjaciół, i tak w 1327 r. spustoszyli je Tatarzy, w 1374 i 1486 r. wojska moskiewskie, w 1570 r. Iwan Groźny, w 1609 r. wojska Samozwańca i nakoniec w 1610 r. wojska polskolitewskie. Przy rozdziale Rossyi na gubernie w 1709 r. T. przyłączony został do gub. ingermanlandzkiej, od 1719 r. mto prowincyonalne gub. petersburskiej, następnie od 1729 r. gub. nowogrodzkiej, został w 1775 r. miastem głównem namiestnictwa twerskiego, zamienionego następnie na gubernię. Wielki pożar zniszczył mto w 1763 r. Twerski powiat leży w południowej części gubernii i podług wymiarów Strjelbickiego zajmuje 7241 mil al. 3504 w. kw. Powierzchnia powiatu, zwłaszcza część jej płn. wschod nia, przedstawia równinę, miejscami falistą. Szereg bezleśnych wyniosłości ciągnie się prawym brzegiem Wołgi. Pod względom geognostycznym powiat należy do formacyi napływowej i tylko w korycie Wołgi, pod mostem na dr. żel. mikołajewskiej znaleziono obnażenie wapienia górnego. Gleba gliniasta, w niektórych miejscowościach piaszczysta, dość w ogóle urodzajna, zwłaszcza na wybrzeżach Wołgi, Szoszy i Tmy. Powiat należy do dorzecza Wołgi, przerzynającej go na przestrzeni 79 w. od zach. na wschód, nadto na przestrzeni 14 w. stanowi ona granicę od pow. korczewskiego. Od praw. brzegu uchodzą do Wołgi rzki Izbryżje, Tmaka, Worsza i Szosza, od lewego zaś Tma i Twerca. Jezior nieznacznych wiele. Największe Orszyno 3 1 2 w. długie i 2 1 2 szerokie, bardzo rybne, podobnie jak jeziora Oziereckie i Stare. Błota znajdują się na całej przestrzeni powiatu, najważniejsze Piotrowskie, w płn. zach. części dł. 40, szer. 25, mające obwodu 150 w. . Lasów niewiele, wyniszczonych na użytek dr. żel. mikołajewskiej. Brak opału zastępuje w obfitości znajdujący się torf. W 1872 r. było w powiecie bezmiasta 111, 725 mk. 68 kat. , 20 jednow. , 8 rozkoln. , 47 prot. , 3 żyd, i 19 mahom. , zamieszkujących 739 nomenklatur 64 siół, 10 słobód, 513 wsi, 114 wiosek i 38 drobnych osad. W powiecie jest 81 cerkwi i 4 monastery. Mieszkańcy zajmują się rolnictwem, które nic wystarcza jednakże na miejscowe potrzeby. Hodowla bydła również na niskim stopniu. Kwitnie natomiast przemysł gwoździarski, ciesielstwo, kamieniarstwo, zarobek przy drodze żelaz. i spławnych rzekach. Przemysł fabryczny niezbyt rozwinięty, reprezentowany był w 1872 r. przez 21 fabryk, zatrudniających 595 robotników i produkujących za 376, 404 rs. Twerska gubernia leży nad górnym biegiem Wołgi i zajmuje podług wymiarów Strjelbickiego 121955 mil al. 59, 012 1 w. kw. Najbardziej wyniosłą część gubernii stanowi pow. ostaszkowski, z którego rozchodzi się szereg wyniosłości, stanowiących dział wodny pomiędzy rzekami należącemi do systematu Wołgi, Dźwiny Zachodniej i Msty. Gałęź stanowiąca dział wodny pomiędzy Wołgą a Mstą przechodzi z pow. wałdajskiego gub. nowogrodzkiej w wschodnią część pow. ostaszkowskiego, poczem wstępuje, pod, nazwą Świnich gór, do pow. nowotorskiego, następnie rozdziela się na dwie odnogi, z których jedna przechodzi w pow. rżewski, po lewym brzegu Wołgi i prawym Twercy i przybiera w płn. części tego powiatu nazwę Ilinych gór a w pobliżu mta Starycy Weryginej góry. Odnoga płn. wschod. przechodzi przez pow. wyszniewołocki i łączy się z łańcuchom wyniosłości, przerzynających pow. bieżecki i stanowiących dział wodny Mołogi i Medwiedicy. Za dział wodny pomiędzy Wołgą i Dźwiną Zachodnią służy łańcuch gór, zwanych Rewenickiemi, wychodzący z pow. chełmskiego gub. pskowskiej. Łańcuch ten przechodzi przez pow. ostaszkowski i wstępuje do pow. skolskiego gubernii smoleńskiej. Najwyższy punkt gubernii góra Kamestik dochodzi do 1054 st. npm. Pod względem geognostycznym pow. twerski, korczewski i kalasiński zajmuje formacya napływowa diluwialna, w pow. ostaszkowskim znajdujemy dolny słój wapienia górnego, oraz obnażenie formacyi dewońskiej, w pow. rżewskim dominuje dolny słój wapienia górnego oraz w części wschodniej gliny formacyi węglowej; w pow. wyszniewołockim i nowotorskim znajdujemy obnażenia obu słojów wapienia górnego a w pobliżu Torżka występuje formacya dolna sylurska. Wreszcie w pow zubcowskimi staryckim rozwija, się górny słój wapienia górnego. Z kopalni, oprócz rozmaitego gatunku glin i wapieni, znajduje się ruda żelazna błotna i ochra. W wielu miejscowościach są źródła mineralne żelaziste. Gleba przeważnie gliniasta lub piaszczysta, pokryta głazami narzutowemi. Najurodzajniejsze są wybrzeża Wołgi w pow. staryckim, korczowskim, kolasińskim i kaszyńskim oraz wybrzeża innych rzek. Pod względem hydrograficznym gubernia, z wyjątkiem pow. ostaszkowskiego i wyszniewołookiego, należy do dorzecza Wołgi. Powiat ostaszkowski leży

Twer