o 42 do 45 w. od Bielska. W skład jej wchodzą wsi T. Mazury, T. Lackie, T. Ruskie, T. Trąbnica, T. Wypychy. Ob. Pierlejewo. Twarostsa Niżna i Wiżna, po węg. AlsoFelsö Tvaroszcz, dwie przyległe wsi, w hr. szaryskiem Węg. . T. Niżna ma kościół paraf. gr. kat; T. Niżna kościół filialny gr. kat. Obie mają 733 mk. Twarożna 1. al. Twaroznia, węg. Tvarozsna, niem. Durtsdorf, też Durtsdorf, w dokum. villa Durandi, miasteczko, w hr. spiskiem, nad pot. Twarożna, wpadającym pod Kiczmarkiem do Popradu. Graniczy na wschód z Ruszkinowcami, na zach. z Werbowem Mensdorf a na płn. z Lubicą Leibitz. Według szemat. dyec. spiskiej z r. 1891 liczył T. 756 mk, 512 prot. , 201 kat. , 33 nieun. , 4 gr. kat. i 6 izr. W T. jest kościół paraf, rz. kat. i kościół prot. Jedno z 16 miast koronnych w hr. spiskiem; uprawa roli i lnu, pędzenie wódki, młyn wodny, las. Pojawia się w dokum. r. 1226 dr. Janota Zapiski o zaludnieniu dolin Dunajca i Popradu. Należała do miast zastawionych Polsce w r. 1412 przez króla węgier. Zygmunta. Słynęła dawniej z wyrobu serów twarożnych. 2 T. , węg. Tvarozsna, wś, w komitacie liptowskim, na stokach góry Ułozysko 743 mt. , a 2 klm. od przystanku dr. żel koszyckobogumińskiej Malo Vlachy Kis Olaszi. W r. 1891 liczyła T. 85 mk. 79 prot. i 6 kat. . Katolicy należą do par. Svata Maria Lipto ŚzentMaria. Twarożna, góra, w pow. chojnickim, wymieniona w przywileju z r. 1430. Ob. Rytel. Twarożna potok, lewy dopł. Lubicy, na Spiżu. Twarożnica, leśn. , pow, chojnicki, st. poczt. Czersk. Twary, grupa domów w Starej Ropie, powiat staromiejski. Twaskucie al. Tweskucie, wś, pow. rossieński, gm. i par. Szweksznie, o 114 w. od Rossień. Twer, w dokum. Tfwer, Tfer, Tchjer, mto główne gub. twerskiej, pod 56 52 płn. szer. a 53 35 wsch. dłg. , odl. o 447 w. na płd. wsch. od Petersburga a 156 w. od Moskwy, po obu brzegach Wołgi szerokiej tu do 100 saż. , przy ujściu do niej od lewego brzegu Twercy, od prawego zaś Tmaki, o 1 1 2 w. od linii dr, żel. mikołajewskiej petersburskomo skiewskiej. W 1872 r. było 2824 dm. 684 mur. i 41, 596 mk. 468 kat. , 222 jednowierców, 371 prot. , 454 żyd. i 29 mahom. . W r. 1787 było 2063 dm. 182 mur. i 15, 095 mk. , około 1846 r. zaś 34 cerkwie, 3127 dm. 666 mur. i 16, 668 mk. oprócz wojska. Obecnie w mieście znajdują się 33 cerkwie prawosł. 1 drewn. , 2 monastery prawosł. męski i żeński, J cerkiew jednowierców, kościół kat. mur. , p. w. Przemienienia Pańskiego około 1500 wiernych, kościół ewang. Z pomiędzy cerkwi najdawniejsze Troicka z 1564 r. f Przemienienia Pańskiego z 1689 r. , w której spoczywają zwłoki w. ks. Michała Jarosławicza, i cerkiew św. Eliasza proroka również z 1689 r. . Z gmachów zasługają na uwagę dworzec, wzniesiony obok soboru w 1763 r. , pałac gubernatora, gimnazyum, pocztamt i inne. Jest tu 845 sklepów do 170 w gościnnym dworze, teatr, 30 zakładów naukowych, do których w 1872 r. uczęszczało 2109 chłopców i 648 dziewcząt, dom sierot, ochrona, 2 domy przytułku, szpital miejski z oddziałem dla chorych umysłowo, filia banku państwowego, bank miejski, kasa oszczędności. Dochody miejskie w 1872 r. wynosiły 81, 453 rs. Własność miasta stanowi 22 dm. , 81 sklepów w gościnnym dworze, spichlerz murowany i 2310 dz. ziemi. Główne zajęcie mieszkańców stanowi praca rękodzielnicza, zarobek dzienny i handel. W 1872 r. było 5484 rzemieślników 3214 majstrów, 1742 robotników i 528 uczniów, w tej liczbie 794 kowalów, 516 szewców, 567 stolarzy, 509 woźniców, 203 krawców. Przeszło 1100 kobiet zajmuje się wyrobem pończoch i rękawic wełnianych. Przemysł fabryczny rozwinął się po przeprowadzeniu drogi żel. mikołajewskiej i w 1872 r. reprezentowany był przez 46 fabryk, zatrudniających 5975 robotników i produkujących za 6, 169, 687 r. , z czego na 2 fabryki wyrobów bawełnianych przypadało 5710 robotników i 5, 561, 000 rs. produkcyi i na 4 dystylarnie wódek 26 robot. i 467, 767 rs. produkcyi; resztę stanowią drobne zakłady przemysłowe. Handel, wspierany przez łatwość komunikacyi dr. źeiazną i spławną rzeką, dość ożywiony. St. T. dr. żel. mikołajewskiej odległa o 1 1 2 w. od miasta, pomiędzy st. Kulickoje o 20 w. a Czuprjanowka o 12 w. , odległą jest o 453 w, od Petersburga a 156 w. od Moskwy. T. założony został w 1180 r. przez w. ks. włodzimierskosuzdalskiego Wsiewołoda Jerzowicza w celu strategicznym, dla obrony ks. suzdalskiego od Nowogrodzian. Od czasów Jarosława, syna Jarosława Wsiewołodowicza, T. staje się głównem miastem udzielnego ks. twerskiego. W tym czasie między 1271 a 1284 r. ustanowiono tu stolicę biskupią; pierwszym biskupem twerskim był Symeon. Z udzielnych ks. twerskich w liczbie 14 zasługują na uwagę trzeci z rzędu św. Michał Jarosławowicz, zabity w Ordzie, piąty Aleksander Michałowicz, grający ważną rolę w walce domowej z ks. moskiewskimi, zabity również w Ordzie w 1338 r. i ósmy Michał Aleksandrowicz, walecznie broniący niezależności księstwa twerskiego

Twarostsa

Twarostsa

Twarożna

Twarożnica

Twary

Twaskucie