Pikołówka i Chęcina lub Hicin, z przys. Pustkarnia, ma wś 203 dm. , 1004 mk. , 954 rz. kat. par. w Przecławiu, częścią w Rzochowie i 50 żyd. Część Miecz. hr. Reya ma 12 mr. roli; część Dąbie Zygm. hr. Romera 224 mr. roli, 5 mr. łąk, 1 mr. 1378 sąż. ogrodu, 7 mr. past. , 2 mr. lasu, 34 mr. moczarów, 3 mr. nieuż. i 1 mr. 249 sąż. parcel budowlanych; część Pikołówka i Chęcina Feliksa i Zdzisła wa Boguszów liczy 155 mr. roli, 27 mr. łąk, 4 mr. ogr. , 130 mr. past. , 39 mr. lasu, 4 mr. nieuż. i 4 mr. 330 sąż. parcel budowl. ; pos. mniejsza ma 680 mr. roli, 124 mr. łąk i ogr. , 69 mr. past. i 9 mr. lasu. Wieś założono pra wdopodobnie w XT w. , Długosz wymienia tylko pole sołtysie L. B. , II, 298; w r. 1536 Stan. Tarnowski, kaszt. sandecki, miał tu 18 kmieci na nierównych rolach, karczmę płacącą grzywnę czynszu, 2 zagr. płacących U grzyw. 10 1 2 grosza, 40 korcy owsa, koguty, 60 kapłonów, jaja, sery itd. Były nad to 2 większe stawy i dwie sadzawki. Pań szczyznę odrabiano do Rzemienia Pawiński, Małop. , 503. Należała do par. w Książni cach. Kasa pożyczkowa gm. ma 721 złr. ka pitału. T. graniczy na płd. z Męciszowem na płn. z Rzemieniem, na wschód z Dobryninem i Białymborem. Mac. Tuszyn 1 os. miejska, przed r. 1867 miasteczko, nad rzką Dobrzynką lew. dopł. Neru, na wznies. 735 st. npm. , pow. łódzki, gm. Górki, par. Tuszyn, leży przy szosie prowadzącej z Piotrkowa odl. 25 w. do Łodzi odl. 22 w. , około 14 w. od st. dr. żel. warsz. wied. w Babach, o 14 w. od Pabianic szosą na Rzgów, o 6 w. na płd. od Rzgowa. Posiada kościół par. murowany, sąd gm. okr. I, szkołę początkową, urząd gm. , stac. poczt. , aptekę, lekarza, 230 dm. , 3282 mk. i 2966 mr. ziemi należącej do mieszczan 1572 roli ornej. Śród ludności jest 9 prawosł. , 70 ewang. i 1248 żydów w r. 1883. Ulice niebrukowane, budowle przeważnie drewniane. Rolnictwo stanowi główno zajęcie mieszkańców katolików, posiadających drobne kilkomorgowe działki piaszczystej roli. W r. 1883 było 115 rzemieślników i przemysłowców, z produkcyą ogólną na rs. 69190. Najwięcej krawców 20, szewców 12, rzeźników 10, piekarzy 7, stolarzy 7. Specyalnym przemysłem osady jest garncarstwo 20 garncarzy, oparte na pokładach dobrej miejscowej gliny. Jest też 8 wiatraków z produkcyą na 30155 rs. i garbarnia. W r. 1827 było 169 dm. , 1230 mk. ; w r. 1857 było 181 dm. 1 mur. i 1835 mk. 68 prot. i 588 żydów. T. należy do rzędu starszych osad rozmieszczonych śród rozległych puszcz plaskowzgórza leżącego między dolinami Warty i Pilicy W 1260 r, potwierdza tu Kazimierz, ks. łęczycki i ku jawski, przywilej dla klasztoru w Sulejowie Kod. dypl. pol. , I, 84. Już wtedy zapewne istniał tu dworzec książęcy, który spotykamy w opisie wsi z początku XVI w. Łaski, L. B. , I, 165, a przy dworcu pozakładano karczmy, młyny na licznych wtedy strumieniach i wytworzyło się targowisko. Zapewne już w XIV w. powstała parafia z kościołem. Dziesięciny ze wsi nadane zostały pierwotnie proboszczom w Trzemesznie i ztąd wynikły spory, które rozpatruje w r. 1440 sąd arcybiskupi w Gnieźnie. W r. 1416 w Wiślicy feria secunda in. octav. Asumpt. B. V. Mariae Władysław Jagiełło poleca Bobkowi Kobyle de Żary osadzić na gruntach wsi Tuszyna miasto, które wyjmuje z pod sądów ziemskich i kasztelańskich. Lustracya z 1564 r. nie zastaje już wójta, według zeznań badanych mieszkańców bywał tu landwójt, którego zwano wójtem, ostatnim był Maciej Podolski. Dwa łany zwane wójtowskimi były najmowane i robiono z nich do folwarku królewskiego. W mieście było 106 placów płaciły po groszu i 153 domów. Rzemieślnicy płacili po 1 gr. byli kowale 7, szewcy 13, krawcy 4, kuśnierze. 5, piekarze 10, piwowarzy 15. kołodzieje 8, stelmachy 2. Z 34 łan. roli płacono po gr. 10 z łanu, z 98 ogrodów po groszu. Targowe i jarmarczne dawało zł. 6 rocznie, od 5 rzeźników fl. 6. Cła piotrkowskiego, tu pobieranego, około fl. 8. Miar słodowych od piwowarów rocznie 190, co czyniło fl. 76. Dochód z folw. królewskiego wynosił fl. 187 gr. 15 den. 9, z bydła fl. 8 gr. 24. Wś Stary Tuszyn należała do Piotrkowa miała kmieci 29 na 16 1 2 łan. ; czynszu z łanu płacono gr. 36, stacyjnego po 2 gr. Zagrodników było 2 i 4 młyny. Ogólny dochód fl. 88 Lustr. V, 146 i 147. Po Piotrkowie i Wolborzu T. był najludniejszym miastem w pow. piotrkowskim. Jeszcze na początku XVI w, okolica T. jest lesistą, pełną bagien, zbiorników wód i strumieni. Przemysł leśny, hodowla pszczół, pasterstwo, młynarstwo, wyrób piwa stanowią, obok mało jeszcze rozwiniętej uprawy zboża, główne zajęcia ludności. Proboszcz w T. choć ma dosć roli i łąk niegospodaruje sam a często i nie mieszka, tak że łąki i role, zarastają lasem. Dochód dają dziesięciny, czynsze od czterech zagrodników płacą po fertonie i dają po 2 kaplony, 30 jaj i pewne robocizny. Młynarz z młyna plebańskiego płaci grzywnę, daje 4 kapłony, dziesięciny i obowiązany reperować sprzęty drewniane w domu plebana, utrzymywać groblę, mleć bez miarki Łaski, L. B. , II, 163, 165. Dalsze koleje miasta nieznane. Verdum w opisie swej podróży, odbywanej w drugiej połowie XVII w. , powiada o T. otwarte miasteczko, w przecudnej glebie, w

Tuszyn

Tuszyn