w Nowogródku, kiedy wbrew Focyuszowi utrwalono spokój religijny. Potem znowu Kazimierz Jagiellończyk potwierdził przywileje Witolda około 1448 r. Niesiecki. Podług archimandryty Mikołaja władyctwo turówski od czasu soboru florenckiego 1434 r. przyłączyło się do unii, bowiem Pius II wymienił je w bulli z 1458 r. ob. Hist. eparch. mińskiej, str. 51. W ostatniej ćwierci XVI w. odznaczył się władyka Cyryl Terlecki, późniejszy władyka łucki. W r. 1596 władyka Jonasz Hohoł złożył na piśmie submissyę Klemensowi VIII na soborze w Brześciu. Ostatnim władyką unickim był Joachim Horbacki, mający dwóch sufraganów Adryana Butrymowicza i Józefata Bułhaka, późniejszego metropolitę kijowskiego 1837 r. . W 1795 r. zwinięto władyctwo pińskoturowskie a ponieważ w tym czasie tworzyła się eparchia mińska, więc tę dawną wcielono do no wej, z pozostawieniem władykom tytułu, , mińskoturowskich. Kościół wschodni uważa za świętego władykę turowskiego Cyrylla, który był monachem miejscowego monasteru, autorem kilku dzieł religijnych i długi czas przebywał na słupie, ztąd zwany Słupnikiem. Wybrany na władykę, rządził od 1171 r. w ciągu lat dziesięciu, poczem usunąwszy się całkiem od świata zmarł w T. około 1183 r. Archimandryta Mikołaj podaje o nim szczegóły str. 52, pomnożone z późniejszych źródeł w Mińskich Eparch. Wied. 1884 r. , Nr. 265 i 1889 r. , Nr. 24. Władykowie turowscy mieszkali w monasterze Borysa i Hleba, zniszczonym przez Tatarów w 1390 r. Na tem miejscu jest dziś cmentarz z cerkwią. Podanie miejscowe głosi, że w 1818 r. protojerej Grzegorz Łojko miał objawienie o spoczywających zwłokach św. Cyrylla w tem miejscu Arch. Mikołaj, str. 52. W niedalekiej wsi Storożówce był drugi monaster żeński, zniszczony przez Tatarów. Jakkolwiek arch. Mikołaj twierdzi, że oba monastery od pożogi tatarskiej nie powstały str. 161, wzmianka jednak w aktach z 1671 r. wskazuje, że mnisi borysohlebscy wtedy istnieli jeszcze w T. Monografią ks. turowskiego skreślił Bartoszewicz Enc. Orgelbranda, t. XXV; od str. 756 762 a po nim Adam Kirkor w wydawnictwie Żywop. Ross. . Źródła do dziejów T. znajdują się nadto w pismach Mińsk. Guber. Wied. 1877, Nr. 2 4 9; Druh Naroda 1878 r. , Nr. 18; Astrachan. Epar. Wied. 1880 r. , Nr. 49 50; Miński Listek 1886 r. , Nr. 28 29; Pamiat. kniżka Minsk. Gub. 1878 r, , cz. 2, str. 97; w Kalendarzu wydanym przez redakcyę Mińskiego Listka na 1888 r. art. Słupskiego, pełny błędów, wytkniętych przez piszącego w przeglądzie literackim Kraju Nr. 16; Kalendarz Siew. Zapad. Kraju za 1889 r. , wydany przez M. Zapolskiego w Moskwie. A. Jel. Turów, Turowa nieistniejąca pod tą nazwą wś, w płn. wsch. części pow. krzemienieckiego, w okolicach Szumska i Suraża. Podług reg. pobor. pow. krzemienieckiego z 1570 r. własność kn. Iwana Massalskiego. Pobór oddzielnie niewykazany. W 1583 r. ks. wwda kijowski płaci z T. z 11 dym. , 2 kół waln. Jabłonowski, Wołyń, 34, 145. Turow Roh, mogiła na gruntach wsi Ryżawka, w pow. humańskim. Turowa, mogiła, na zachód od wsi Jankowicze, w pow. kijowskim. Turowa, rzka, ob. Kałusz III, 726. Turowa, szczyt górski, ob. Drużbaki II, 171. Turowa Dolina, uroczysko na gruntach wsi Krukowszczyzna, w pow. kijowskim. Turowa Góra, zaśc. pryw. , pow. lidzki, w 2 okr. pol. , o 64 w. od Lidy, 1 dm. , 6 mk. katol. Turowa Wola, wś i fol. , pow. skierniewicki, gm. Kowiesy, par. Chojnata, odl. 28 w. od Skierniewic, posiada młyn, 203 mk. Leży na krawędzi obszaru dawnej puszczy jaktorowskiej. W 1827 r. było 17 dm. , 126 mk. Fol. T. Wola w r. 1876 rozl mr. 706 gr. or i ogr. mr. 500, łąk mr. 7, past mr. 10, lasu mr. 177, nieuż. mr. 12; bud. mur. 2, drewn. 12, las nieurządzony, młyn. Wś os. 20, mr. 52; wś Jakubów os. 5, mr. 85. Fol. T. Wola w ostatnich czasach zmniejszył obszar przez wydzielenie kolonii. Turowce al. Turowiec, wś, pow. żytomierski, gm. Leszczyn, par. praw. Iwanków o 5 w. , własność Mierzejewskich. Turowica 1. w dokum. Turowicze, wś nad dopł. Turyi, pow. kowolski, na wschód od Milanowicz. Podług reg. pob. pow; włodzimier skiego z 1583 r. należy do Milanowicz kn. Andrzeja Kurbskiego Jarosławskiego i płaci od 9 1 2 łanów, 2 bojar Tenże sam reg. poda je, iż Hawryło Posznik Tworyniecki z imienia swego Turowicz wnosi z 4 łanów Jabłonow ski, Wołyń, 121, 125. W 1628 r. wchodzi w skład sstwa kowelskiego i czyni 46 fl. 25 gr. 9 den. Jabłonowski, Lustracye, 163. 2. T. al. Turowcza, zaginiona wś w płn. części pow. kijowskiego, w okolicach wsi Luteż, prawdo podobnie na miejscu dzisiejszego uroczyska Turowiszcze ob. , istniała jeszcze w 1654 r. i miała 5 sadyb W 1637 r. w dziale Anny z Hornostajów, żony Andrzeja Krzysztofa Drohojowskiego. J. Krz. Turowice 1. wś i fol, pow. grójecki, gm. i par. Jasieniec, odl. 5 w. od Grójca, leży przy szosie radomskiej, piękny dwór, park, ma 176 mk. , dwa wiatraki. W 1827 r. było 12 dm. , 116 mk. Dobra T. składały się w r. Turów Turów Turow Roh Turowa Turowa Dolina Turowa Góra Turowce Turowica Turowice