Tur 1. wś, os. , folw. i 08. prob, nad rz. Ner, pow. łęczycki, gm. Gostków, par. Tur, odl. od Łęczycy 18 1 2 w. , posiada kościół par. drewniany. Wś z os. ma 10 dm. , 163 mk. ; folw. 6 dm. , 57 mk. ; os. prob. 2 dm. , 16 mk. W 1827 r. było 8 dm. , 110 mk. Wspomniany w potwierdzeniu posiadłości arcyb. gnieźnieńskich z r. 1136 Kod. Wielkp. . Nadany klasztorowi w Lądzie w r. 1145 przez Mieczysława Starego Kod. dypl. pol. , I, 4. Jest to targowisko z karczmami. W akcie Przemysława II, ks. polskiego, z r. 1280, wymienione w liczbie posiadłości klasztoru w Lądzie, jako targowisko z karczmami. Kościół i par. powstały tu zapewne w XIV w. Już za arcyb. Wojciecha Jastrzębca 1422 36 funduje przy tym kościele altaryę Adam z T. , sędzia generalny ziemi łęczyckiej. Obecny wzniesiony został na miejscu starego w 1754 r, kosztem Jana Dąbrowskiego, chorążego smoleńskiego. Ponieważ pierwotnie dziesięcina z Poddębic należała do plebana w T. , przeto następnie po utworzeniu parafii w Poddębicach, obowiązany był dawać kościołowi w T. po pół grzywny. Na początku XVI w. łany kmiece i folw. w T. dawały dziesięcinę plebanowi a kmiecie i kolędę jeszcze. Pleban posiadał dwa pola odrębne, sadzawkę Dół plebana i 1 zagrodnika Łaski, L. B. , II, 365. Zdaje się, że pierwotne targowisko, własność klasztoru lędzkiego, wcześnie upadło wobec rozwoju okolicznych osad miejskich Wieś, która powstała na obszarze leśnym przy targowisku, była własnością rodziny Turów b. Kownia, którzy następnie od różnych siedzib rozmaite pobrali nazwiska. Piotr Tur, sędzia łęczycki, w r. 1413 podpisał akt w Horodle. R. 1419 Adam de Tur, podsędek łęczycki, robi zapis na rzecz żony swojej, , Peckny; tenże w r. 1434 występuje jako sędzia łęczycki Helcel, II, 232, 392. W r. 1576 Wincenty Przerębski płaci tu od 5 1 2 łan. , karczmy, młyna dziedzicznego o 3 kołach i 10 osadników Pawiński, Wielkp. , II, 68. T. par. , dek. łęczycki, 1918 dusz. 2. T. , wś i folw. nad rz. Nidą, pow. jędrzejowski, gm. i par. Mierzwin. W 1827 r. 67 dm. , 337 mk. , par. Wrocieryż. W połowie XV w. wś T. w par. Wrocieryż, własność proboszcza św, Michała w Krakowie, miała 20 łan. km. , dających czynszu po 16 skojców z łanu, 4 koguty, 30 jaj, dwie miary owsa i dwa dni robocizny sprzężajnej, a w żniwo cztery; prócz tego obowiązani byli do dwu wielkich powab jednodniowych w żniwa, dawać mieli podwody do Jędrzejowa, Pińczowa i na targi, w obrębie dwu mil. Proboszcz miał swój dwór i role podzielone na 3 pola. Dwie karczmy z rolą dawały po 2 seksageny czynszu, czterej ogrodziarze po 6 gr. rocznie każdy i dzień robocizny w tygodniu. Dziesięcinę od kmieci i ogrodziarzy pobierał proboszcz w wartości do 12 grzyw. , ale tylko w 2 3 a 1 3 pobierała prebenda krakowska, zwana Nazowska. Wś miała dwa gaje dębowe, dwa bory, brzeg Nidy i dwa stawki Długosz, L, B. , I, 536. W r. 1490 wś płaci od 13 łan. , podana jest w par. Grodzino Grudzyny, dziś przeniesiona do Mierzwina. W r. 1581 ksiądz dziekan krak. płaci od 15 łan. km. , 4 czynsz. , 10 zagr. bez roli, 2 z rolą, 4 kom. z bydł. , 25 kom. bez bydła, 2 rzem. , 3 4 łan. karcz. Pawiński, Małop. , 89 i 431. 3. T. , wś i folw. , pow. stopnicki, gm. Wojcza, par. Świniary. Folw. w r. 1867 miał 98 mr. ; wś 6 os. , 46 mr. W 1827 r. było 12 dm. , 52 mk. W spisach pobor. z XVI w. niepodana. Br. Ch. Tur, jezioro, w płn. zach. części pow, kowelskiego, podług Strjelbickiego ma 11 w. kw. Za pośrednictwem Batowego kanału, wy chodzącego na płn. , połączone z jez. Łuki i rzką Małą Rytą lew. dopł. Muchawca. Na wsch. podąża kanał Turski, łączący je z jezio rami Tysobol, Orzechowskie i Orzechowiec, z którego prowadzi dalej kanał Orzechowski, uchodzący do kanału Królewskiego Dnieprowsko Bugskiego w pobliżu szluzy Wygodzkiej. J. Krz. Tur, wś na płn. zach. wybrzeżu jez. Tur, pow. kowelski. W 1628 r. wchodziła w skład ststwa rateńskiego i czyniła 598 flor. Następnie należała do ststwa lubomelskiego. Tur, osada, pow. piński, w gm. Chojno. Tur, jezioro niegdyś, pół mili długie, obfitujące w kleszcze, niedaleko Bydgoszczy, na Kujawach Długosz, Hist. , I, 34. Ślady jego znachodzimy dziś o 2 mile ku zach. od Bydgoszczy, na przestrzeni od wsi Cegielni ku płn. popod Łochowice, leżące nad kanałem Bydgoskim, który łączy Brdę z Notecią. Na tej przestrzeni, na wschod. kresach lasu potulickiego znajdują się dotąd 2 kotliny bagniste, z których znaczniejsza wzn. 64 mt. npm. ciągnie się ku Głęboczkowi, wsi nad jeziorkiem 64, 5 mt. , którego odpływ ginie w sapowiskach, otaczających znaczniejsze jeziorko wzn. 63 mt. przy wsi Cegielni, o 5 klm. na płn. zach. od Rynarzewa. Wody jeziorka odprowadza rów do Noteci wzn. 62 mt. poniżej osady, dotąd Turem zwanej. Tur, urzęd. Thure, Thur w r. 1337, Thurmuehle około 1830, ztąd Turski młyn, posiadłość, pow, szubiński, o 6 klm. ku zach. od Rynarzewa i 9 klm. na płn. od Szubina par. prot, na praw. brzegu Noteci, wzn. 65 mt. npm. ; par. kat. Samoklęski, poczta w miejscu, st. dr. żel. na Strzelewie Strehlau o 9 klm. , ma 18 dm. , 375 mk. 82 kat. , 293 prot. i 608 ha 159 roli, 115 łąk, 291 lasu. Las znajduje się na lew. brzegu Noteci i graniczy z la

Tur

Tur