mieńca ob. IV, 779. Jest tu cerkiew p. w. Narodzenia N. M. P. , niewiadomej erekcyi, o której wspomina już lustracya z 1563 r. Uposażenie cerkwi stanowi 51 dzies. Par. praw. liczy 1550 wiernych obok 95 kat. , zamieszkujących 184 dm. Tuniki Wielkie i Małe, folw. i wś, pow. skierniewicki, gm. Grzymkowice, par. Osuchów, odl. 18 w. od Rudy Guzowskiej stacya dr. żel. warszawskowiedeńskiej, a 28 w. od Skierniewic. T. Wielkie, folw. , mają 96 mk. a T. Małe 154 mk. W r. 1827 T. Wielkie miały 15 dm. , 107 mk. a T. Małe 16 dm. , 147 mk. Dobra T. Wielkie składały się w r. 1873 z fol. T. i Julianów, rozl. mr. . 580 grunta or. i ogr. mr. 480, łąk mr. 24, lasu mr. 68, nieuż. mr. 8; bud. mur. 2, drewą. 20; pokłady torfu. Do włościan należy 2 mrT. Małe mają 227 mr. dwors. i 106 mr. włośc Tuniki 1. wś, pow. kaniowski, w 2 okr. pol. , gm, i par. praw. Bohusław o 2 w. , o 47 w. od Kaniowa odległa, ma 162 mk. Podług Pochilewicza w 1863 r. było tu 340 mk. Należy do klucza bohusławskiego dóbr hr. Branickich, przed uwłaszczeniem włościan wieś wyrobna do folw. Juchny. Na gruntach wsi uroczyska Buteń i Szelestowa mogiła. 2. T. , ob. Tunik. Tunin, ob. Tonin 1. . Tunin, ob. Tumin, Tuninek, ob. Toninek. Tuniszewo, ob. Toniszewo. Tunkendorf, 1372 Tunkendorff, wś, pow. świdnicki, par. ew. Świdnica, kat. Nieder Arnsdorf. W r. 1885 miała 337 ha, 39 dm. , 338 mk. 49 kat. Tunkuny, wś, pow. poniewieski, w 4 okr. pol. , o 63 w. od Poniewieża. Tunnischken, wś, pow. nizinny, st. poczt. Gr. Friedrichsdorf. Tunowo, pow. wągrowiecki, ob. Tonowo. Tuntschendorf, w dokum. Zoatschkendorf, Tschuntschendorf, 1417 Polmetzendorff, dobra i wś, pow. Neurode Szląsk pruski, par. ew. Neurode, kat. Mittel Steina. W r. 1885 dobra T. , część Moschner miała 161 ha, 3 dm. , 29 mk. kat. ; część Pannwitzhof 9 ha, dm. , 9 mk. kat. ; część, , Rudelsdorf 173 ha, dm. , 32 mk. 1 ew. ; część Scheidewink 85 ha, 1 dm. , 8 mk. kat. Wś 866 ha, 236 dm. , 1308 mk. 20 ew. . Szkoła kat. Tupa al. Tępa 2183 mt. npm. , szczyt na płd. brzegu głównego trzonu Tatr, tworzy wraz z oddzielającym się od niego ku płd. zach. ramieniem Osterwa wsch. granicę do liny mięguszowieckiej. Na wschód od Tupy wznosi się Kończysta 2535 mt. npm. , szósty z kolei między najwyższemi szczytami tatrzańskiemi. Tad. Wiśn. Tupadłowskie, jezioro, pod wsią Tupadły, Słownik Geograficzny T. XII Zeszyt 140. w pow. lipnowskim, gm. Czarne. Leży o 2 w. na płd. od jez. Piaseczno. Ma około 100 mr. obszaru i do 15 st, głębokości. Wody je go uprowadza struga, uchodząca pod wsią Dyblinem do rzki Mokownicy, praw. dopł. Wi sły. Wyniosłości otaczające kotlinę jeziora, które rozciągało się kiedyś szerzej i tworzy ło jedną całość z jez. we wsi Wielgie, się gają od 340 do 390 st. npm. Jeszcze na po czątku obecnego stulecia wielkie lasy rozcią gały się po brzegach jeziora. Na obszarze wsi Tupadły znajduje się w pobliżu jeszcze drugie mniejsze jezioro. Br. CA. Tupadły 1. wś, pow. płocki, gm. i par. Drobin, odl. 30 w. od Płocka, ma 8 dm. , 88 mk; W 1827 r. 8 dm. , 55 mk. W r. 1871 fol. T. rozl. mr. 437 gr. or. i ogr. mr. 405, łąk mr. 12, past. mr. 10, nieuż. mr. 10; bud. mur. 3, drewn. 6; płodozm. 7poL Wś T. os. 15, mr. 22. W tej wsi urodził się w r. 1805 Felicyan Kozłowski, autor Dziejów Mazow sza. 2. T. , wś, folw. i rumunki, pow. lipnowski, gm. Czarne, par. Mokowo, odl. 16 w. od Lipna, nad jez. Tupadłowskiem, posiadają szkółkę początkową, urząd gm. , karczmę, wia trak. Wś i folw. ma 19 dm. , 157 mk. ; ru munki 38 dm. , 221 mk. i 786 mr. obszaru. W r. 1827 było w ogóle 40 dm. , 360 mk. Dobra T. Bęklewo składały się w r. 1876 z fol. T. i Bęklewo, rozl. mr. 993 fol. T. gr. or. i ogr. mr. 590, łąk mr. 158, wody mr. 42, lasu mr. 78, nieuż. mr. 39; bud. mur. 9, drewn. 10; płodozm. 5 i 9pol. ; fol. Bęklewo gr. or. i ogr. mr. 96, łąk mr. 8, nieuż. mr. 1; bud. mur. 1, drewn. 3. Była gorzelnia, browar, pokłady torfu. Wś T. os. 100, mr. 1522; wś Bęklewo Izydory os. 7, mr. 8. Kol. T. po wstała z połączenia 4 osad włośc, rozl. mr. 112 gr. or. i ogr. mr. 91, łąk mr. 14, w od padkach mr. 4, nieuż. mr. 3; bud. drewn. 7. W akcie z r. 1480 występujący Michał Dro gosz de minori Tupadla Kod. Dypl. Pol. , I, 343 odnosi się do T. w pow. szubińskim. Według reg. pobór. pow. rypińskiego z roku 1564 wś T. , w parafii Mokowo, miała 3 pod danych M. Orłowskiego na półłanach i 2 zagr. ; 6 poddanych Stanisława Zawickiego na półłanach i 1 zagr. , młyn o jednem kole; pła cono 3 fl. i 3 gr. Pawiński, Wielkop. , I, 281. W r. 1789 właścicielem był Józef Chełmicki Za panowania pruskiego należały T. do hr. Grebena, potem Fran. Twarowskiego. W wielkich lasach, należących do dóbr, zaprowadził porządek hr. Greben. Według Gawareckiego Ziemia dobrzyń. , 98 stał tu w środku wsi ratusz z drzewa i odbywały się kiedyś jarmarki. Br. Ch. Tupadły 1. niekiedy Tupadła, dwór, pow. inowrocławski, o 14 klm. ku płn. od Inowrocławia i Pakości, wzn. 84 mt. npm. ; par. kat. 40

Tuniki

Tuniki

Tunin

Tuninek

Tuniszewo

Tunkendorf

Tunkuny

Tunnischken

Tunowo

Tuntschendorf

Tupa

Tupadłowskie

Tupadły