ob. Wiz. Jezierskiego, str. 9. R. 1717 pła cono według taryfy na symplę 15 gr. i 9 den. ob. Cod. Beb. w Peplinie, str. 91. R. 1789 dzierżyli dobra Pruszakowie ob. Topogr. Goldbecka, str. 241. Kś. Fr. Tucholka al. Tucholka, wś, pow. stryjski, 65 kim. na płd. zach. od Stryja, 35 kim. na płd. zach od sądu pow. w Skolem, urz. poczt. w miejscu. Na płn. zach. leży Annaberg kol. niemiecka, cz ść Smorza, na płn. Orawa, na płn. wsch. Pławie, na płd. wsch. Huta, na płd. zach. Klimiec. Na płd. zach. i na płn. wsch. stoku Łysej 1000 mt. wzn. , w pobli żu gościńca ze Skolego do Vereczke, nastaje pot. Tucholka al Brynówka ob. i płynie na płn. wsch. do Pławiego. W obrębie wsi zasi lają go liczne strugi. Zabudowania wiejskie leżą w dolinie Tuohołki. Doliną tą idzie go ściniec. Na płd. wsch. szczyt Sołotwina 830 mt. , znak triang. . Własn. wiek. ma roli or, 1, lasu 258 mr. ; wł. mn. roli or. 1116, łąk i ogr. 218, past. 811, lasu 698 mr. W r. 1880 było 139 dm. , 696 mk. w gminie; 2 dm. , 10 mk. na obsz. dwors. 576 gr. kat. , 73 rz. kat. , 56 izr. , 1 in. wyzn. ; 632 Rusinów, 12 Polaków, 61 Niemców. Par. rz. kat. w Felizienthal, gr. kat. w miejscu, dek. skolski. We wsi cer kiew p. w. św. Michała i szkoła etat. 1 klas. Cerkiew drewn. , z wieżą w środku i dwoma kopułami, zbudowana w r. 1859 w miejscu dawnej, zniszczonej przez pożar w r, 1859. Wś T. zwała się pierwotnie Tuchlą Małą. Po wstała ze wsi Pławie. Istniała już w r. 1602 ob. Skołe i Tucholszozyzna przez dra Fry deryka Papee, Lwów, 1891, str. 32. Krótki opis wsi zawiera Literaturnyj Sbornyk, Lwów, 1870, str. 81. Lu. Lz. Tucholów, w XV w. Thochołow, wś i folw. , nad rzeczką Stróżką, pow. miechowski, gm. i par. Książ Wielki, odl. 7 w. od Miechowa. W 1827 r. 17 dm. , 109 mk. W 1870 r. folw. T. z nomenkl. Antolka, oddzielony od dóbr Giebułtów, rozl mr. 676 gr. or. i ogr. mr. 213, pastw, mr. 10, lasu mr. 373, nieuż. mx. 79; bud. mur. 2, drewn. 5; las urządzony, gospodarstwo 4pol Wś ma 22 os. , 158 mr, W połowie XV w. wś T. , w par. Książ Wielki, była własnością Giebułtowskiego, miała łany km. , karczmę, z których płacono dziesięcinę, wartości 20 grzyw. , bisk. krakows. Według reg. pob. pow. ksiąskiego z r. 1490 wś T. miała 4 łany. W r. 1581 płacono od. 9 półłank. km. , 1 kom. bez bydła Pawiński, Małop. 83, 440. Co do kolei, jakie przechodziła ta wś, ob. Mianacice. Tuchom, ob. Tuchomie. Tuchoniek, niem. Klein Tuchen, wś w Pomeranii, pow. bytowski, st. p. Tuchomie, par. kat. Niezabyszewo; 645 ha 432 roli or. , 60 łąk; 1885 r. 54 dm. , 102 dym. , 72 mk. , wyłącznie ew. R. 1780 było ta 19 kat. i 168 ew. ob. Wizytę Rybińskiego, str. 4. R. 1437 obejmuje T. 30 włók czynsz. ; od każdej płacą 2 małe grzywny, 2 kury i pomagają przy sianożęciu po pół morgi od włóki; 16. włók jest pustych a 2 wzięte są wolne na 2 lata. Suma czynszu 7 1 2 grz. i 13 szel, kur pół kopy bez jednej, miodu zaś 2 1 2 rączki ob. Cramer Gesch. d. L. Lauenburg und Buetow, str. 202, 300 i 304. R. 1472 potwier dza Ruediger Massów, wójt bytowski, Miko łajowi Polp zaginiony przywilej ks. Eryka na sołectwo w T. , oświadczając, że do sołec twa należą 4 włóki wolne i 2 mr. łąk w stro nę Tągomia, wolna rybitwa w jez. Katkowskiem dla własnej potrzeby. Za to ma czynić konną służbę wojenną na koniu, albo dwoma końmi i wozem. R. 1658 było koni 9, wo łów 14, krów 4, jałowic 14. Sołtysów było dawniej 2, gburów 11. Ks. . Fr. Tuchomie, niem. TuchenSee na mapie sztab. , jezioro tuż pod Międzychodem, 1 1 2 klm. długie, 1 2 klm. szerokie, przypiera do płd. krawędzi miasta, spływa do Warty z lewego brzegu. Tuchomie, r. 1283 Thuchumye, 1780 Tuchom, niem. Gross Tuchom, dobra na Kaszubach, pow. kartuski, st. p. i par. kat. Chwaszczyn; 404 ha 289 roli or. , 19 łąk, 27 lasu; 6 dm. , 15 dym. , 90 mk. , 81 kat. , 9 ew. ; hodowla bydła, owiec i świń. W dok. r. 1283 ks. Mestwin II nadaje T. cystersom w Oliwie wraz z jeziorem ob. Perlbach, P. Urk. B. , str. 311. R. 1341 nadaje klasztor 40 włók w T. Markowi v. Wyżlin na prawie chełm. , celem osadzenia ich Niemcami. Za to dostaje 10 włók wolnych, sołectwo i kary sądowe, połowę czynszu karczemnego i łąkę na Zaspie pod Gdańskiem. Włościanie czynszują od włóki po pół grz. i 2 kury, czynią służbę wojenną i służą klasztorowi jednym koniem, jeżeli chodzi o ściganie złodziei lub przy sądowych poszukiwaniach ob. Zeitsch. d. Westpr. Gesch. Ver. , VI, 68. Dawniej tworzyło Tuchomie i Tuchomko jedną posiadłość, która r. 1780 liczyła 85 kat. i 10 ew. ob. Wiz. Rybińskiego, str. 288. Mesznego pobierał prob. z obu osad 3 kor. żyta i tyleż owsa. R. 1782 wydał rząd pruski po kasacie zakonów oba posiadła w wieczystą dzierżawę. Kś. Fr. Tuchomie 1. niem. Koeniglich Gross Tuchen, wś w Pomeranii, pow. bytowski, st. p. w miejscu, par. kat. Niezabyszewo; 953 ha 542 roli or. , 172 łąk, 5 lasu; 58 dm. , 123 dym. , 642 mk, 83 kat. , 553 ew. , 6 żyd. We wsi jest kościół fil kat. p. w. św. Michała, zbudowany r. 1704. Do niego należą Tuchom, Tuchomek, Tagom, Piaszno, Masowice, Trzebiatkowy, Ciemno i Modrzewo. Wizyta Rybińskiego z r. 1780 opiewa, że prob. pobie Tuchołka Tucholka Tucholów Tuchom Tuchoniek Tuchomie