Józef i Augustyna z Śniegockich Zabłoccy. Około r. 1775 otrzymał T. jako dzierżawę emfiteutyczną Antoni Zabłocki. Potemzabrał ją rząd pruski i wcielił do domeny w Swa rzędzu. , E. Cal. Trzebiszew al. Trzebiszewo, urzęd. Trebisz, Trzebyeschova 1424, Trzebieszow 1436, Trzebieszewo 1580, Trebitz w dok. z datą 1251 r. , wś kośc. i leśniczówka, w pow. międzychodzkim Skwirzyna, dekan. zbąszyńskim, dawniej pszczewskim, o 8 klm. na zach. płn. od Skwirzyny, po lew. brzegu Warty, wprost Murzynowa Morrn, na trakcie z Międzyrzecza do Landsberga, przy granicy brandenburskiej; par. kat. , szkoła i poczta w miejscu, par. prot. Skwirzyna, st dr. żel. w Santoku Zantooh o 12 klm. i, nieco dalej w Landshergu. Wś ma 81 dm. , 866 mk. 855 kat. , 11 prot. i 1792 ha 699 roli, 255 łąk, 274 lasu. Leśniczówka wchodzi w skład nadleśnictwa skwirzyńskiego. T. był własnością biskupów poznańskich; zachodzi w podrobionym dokumencie z r. 1251, mocą którego ks. Bolesław miał rozgraniczać się od zaborów niemieckich Kod. Wielkop. , n. 297. W r. 1424 zjechali się tu pełnomocnicy królewscy z krzyżackimi dla pomiaru granicy od Nowej Marchii Cod. Epist. Vit. , 662 4. Rozejm zawarty w r. 1436 z Krzyżakami w Brześciu zastrzegł wolne rybołówstwo dla wsi T. w jej granicach Vol. Leg. , I, 120. W r. 1564 było tu 11 łan. os. , z których biskup pozn. pobierał po 24 gr. , jednej ćwiertni owsa, 2 kapłony i 15. jaj. Sołtys miał 2 łany, z których opłacał 2 fl. 4 gr. czynszu; zagrodników było 4, którzy płacili po 5 gr. a karczmarz 24 gr. ; część łąk przynosiła do 30 grzyw. rocznie; bartnicy dawali półtory beczki miodu. W r. 1580 było 7 łan. os. , 6 zagr. , 7 rybaków i 2 rzemieśl. Odnośne regestra, pobor, wykazują T. w par. pszczewskiej. Kościół p. w. św. Jana Nepomucena, dawniej św. Stanisława, afiliowany był do Skwirzyny od r. 1661 do 1730; odtąd jest parafialnym. Wś tworzy parafię sama w sobie. W miejscu dawnego, drewnianego, stanął około r. 1846 nowy z cegły, przyozdobiony wieżą; poświęcił go Leon Przyłuski w r. 1848 d. 10 września. Dom szkolny, opiewa wizyta Libowicza z r. 1725, gmina nowo wybudowała; w nim uczą się dzieci. Taż gmina wybudowała nauczycielowi obory i chlewy. Rektor ten pobierał od mieszkańców wsi po bochenku chleba z każdego domu. Od zagrodników większych po snopku żyta, od kmiecia po snopku żyta i jęczmienia; od kmiecia każdego po wiertelu żyta wielkiej miary, a od każdego większego zagrodnika po pół wiertela żyta. Z dworu zaś po korcu żyta. Ma także pięć części łąk, z których jedna zowie się Schulwiese, druga Hainruthentheil, trzecia Scharwiese, czwarta i piąta Thernwiese. Ma także dwa ogrody J. Łukaszewicz, Kośc. par. , II, 379. E. Cal Triebiszki, niem. Trebbin, wś ze st. poczt. i szkołą ewang. , pow. wałecki, nad szosą do Człopy kośc. paraf. ; 1187 ha 780 roli or. , 22 łąk, 149 lasu; 1885 r. 50 dm. , 96 dym. , 493 mk. , 36 kat, 457 ew; Zachodzi r. 1641 pod nazwą Trebin i Trzebice. Kś. Fr. Trzebnica, zaśc, szlach. , pow. trocki, w 2 okr. pol, 45 w. od Trok, 1 dm. , 17 mk. kat. Trzebnica, także Trzebnice, niem. Trebnitz, w dok. z r. 1202 Trebnyc, 1209 Trebnich, 1250 Trebniz villa forensis, w XIV w. Trebenicz, miasto powiatowe regencyi wrocławskiej, o 3 1 2 mil na płn. od Wrocławia, na płn. stoku pasma wzgórz Trzebnickich, pod 51 18 1 szer. płn. i 34 46 42 dłg. wsch. , wznisś. 406 st. npm. , w dolinie śród wzgórz, nad pot. Polską Wodą Schaetzke, rzeczka, lewym dopł. Baryczy. Posiada kościół par. rz. kat. poklasztorny z relikwiami św. Jadwigi, kościół par ewang. , synagogę, szkoły katol. i ewang. , trzy domy przytułku dla ubogich, więzienie karne, urząd powiatowy, sąd, urząd poczt. , browar, kilka fabryk, 373 dm. , 4920 mk. 2320 męż. , 2600 kob. a co do wyznania 3129 ew. , 1699 kat. , 88 żyd. Do miasta należy 862 ha 638 roli, 32 łąk i 69 lasu. Przeciętny dochód z ha roli 39, 50 mrk, z ha łąk 50, 92, z ha lasu 9, 40. T. jest starożytną osadą. Nazwa ma jakoby wskazywać na istniejącą tu w czasach przedchrześcijańskich świątynię i składane w niej ofiary. Wielkie cmentarzysko w pobliżu T. we wsi Mossel, z którego już od kilku wieków wydobywają mnóstwo urn, świadczy o dawnem zaludnieniu tych okolic. T. stanowiła nie tylko religijny ale i handlowy centr dla okolicy, posiadającej tu swe targowisko, które przed rozwinięciem się Wrocławia miało większą zapewne doniosłość. Na rozwój osady wpłynęło wielce założenie tu w r. 1, 202 1203 klasztoru cystersek przez ks. Henryka Brodatego za staraniem jego żony Jadwigi córki Bertolda, margr. badeńskiego. Wraz z zakonnicami Niemkami przybyli księża niemieccy, a następnie napływali osadnicy, niemieccy przeważnie. W r. 1290 otrzymuje T. prawo miejskie nowotarskie. W r. 1341 potwierdzoną została sprzedaż połowy wójtowstwa. W r. 1430 husyci złupili miasto i spalili klasztor. W czasie wojny 30letniej zakonnice schroniły się w granice Polski. Pożary niszczyły miasto w latach 1456, 1505, 1511, 1534. Zaraza zabrała w 1568 r. około 1600 ofiar. Kwitnął tu przemysł sukienniczy; liczono do 90 majstrów. Na początku obecnego wieku przemysł ten upadł. Powstała po 1810 r. w murach klasztornych

Trzebiszew

Trzebiszew

Trzebnica