mur. 3; fok Sikorka gr. or. i ogr. mr. 147, łąk mr. 6 past. mr. 2, lasu mr, 19, zarośli mr. 96, nieuż. mr. 9. Lasy urządzone. W skład dóbr wchodziły poprzednio wś T. os. 45, mr. 581; wś Sikorka os. 12, mr. 190; wś Gródek os. 10, mr. 121. W połowie XV w. T. w par. ,, Szewior, była własnością Pawła Spargaltha h. Wieniawa, Mikołaja Mirzowskiego h. Gryf i Marcina Grabowskiego, mia ły łany kmiece Długosz, L. B. , II, 201. Według reg. pob. pow. siewierskiego z r. 1443 T. istniały już wtedy. W r. 1667 miały 12 kmieci Pawiński, Małop. , 452, 453. 2. T. , wś i fol. , pow. sandomierski, gm. i par. Łoniów, odl. od Sandomierza 22 w. , ma 18 dm. , 101 mk W 1827 r. było 15 dm. , 86 mk W r. 1874 fol. T. rozl. mr. 475 gr. or. i ogr. mr. 282, łąk mr. 13, past mr. 9, lasu mr. 151, nieuż. mr. 20; bud. drewn. 11; las nieurządzony. Wś T. os. 16, mr. 70. W połowie XV w. dziedzicem jest Jan Wnorowski h. Strzegomia. Wś należy do par. Łoniów, ma łany kmiece, karczmę, zagrodnika; dziesięci nę z tych ról, wartości do 5 grzyw. , pobiera biskup krakowski; folwark rycerski daje dziesięcinę pleb. w Łoniowie Długosz, L. B. , II, 346. Według reg. pob. pow. sandomier skiego z r. 1508 Jan z Łoniowa płacił wraz z innemi 1 grzyw. 13 gr. Część T. i Krzypa czowice, własność Gromackiego, płaciły gr. 12. W r. 1578 Stan. Trzebiesławski płacił od 4 osad. , 1 łanu, 3 zagr. , 4 komor. Pawiń ski, Małop. , 167, 457, 459. Br. Ch. Trzebiesławski, ob. Trzebisławki. Trzebiesza, wś, pow. nowoaleksandryjski puławski, gm. i par. Opole, ma 17 os. , 339 mr. Wchodziła w skład dóbr Opole. W 1827 r. było 12 dra, , 119 mk. Według regestrów pogłównego z r. 1676 wś T. , wchodząca w skład dóbr Opole, należących do kasztelana połanieckiego, płaciła od 46 głów poddanych Pawiński, Małop. , 34a. Trzebieszewo, ob. Trzebiszewo. Trzebieszów, wś i fol. majorat rząd. , pow. łukowski, gm. i par. Trzebieszów, leży przy trakcie z Łukowa do Międzyrzecza, odl. 12 w. od Łukowa, 27 w. od Siedlec, posiada kościół par. murowany, szkołę początkową, sąd gm. okr. III, urząd gm. , 99 dm. , 961 mk. , 4166 mr. obszaru. W r. 1827 było 74 dm. , 450 mk. Z dawnej królewszczyzny wydzielono w r. 1836 majorat dla generała majora Ottona T. Burmeister. W skład majoratu wszedł folw. T. z obszarem 1366 mr. , lasu 703 mr. , sołtystwo 104 mr. , młyn wodny, wiatrak i folwark proboszczowski 226 mr. Wś T. miała 1489 mr. Pozostałą resztę królewszczyny stanowiły fol. i wś Obelniki fol. 244 mr. , wś 80 mr. i 712 mr. lasów. T. jest starą osadą. Już w r. 1430 istnieje tu parafia, plebanem jest ks. Jan. Fundatorem kościoła był podobno Władysław Jagiełło, W r. 1529 plebanem jest Adam, 1595 Czuryłło Krzysztof, 1659 Leżeński Mikołaj, 1724 Ba rański Antoni. Ludność parafii stanowi prze ważnie drobna szlachta, mieszkająca we wsiach Szaniawy, Krasusy, Płudy, Wierzejki, Kurów, Karwów, z których wyszły licznie rozrodzeni Szaniawscy, Karwowscy, Kurow scy, Wierzejscy, Krasuscy. Na miejscu sta rego kościoła z r. 1724, spalonego przez pio run w r. 1855, wzniósł z własnych funduszów i ze składek ks Radzikowski w r. 1863 nowy, murowany p. w. św. Rycerzy. Jako położony na trakcie z Wilna do Krakowa, T. był stacyą podróżną i noclegową niekiedy dla panu jących w ich częstych podróżach zwłaszcza od połowy XV do połowy XVI wieku. We dług reg, pob. pow. łukowskiego z r. 1531 wś kościelna T. miała 6 łanów, 2 mły ny, 2 łany plebana, 1 łan dziedziczny woj towski. W r. 1552 wś królewska T. miała 44 osad, młyn; siedzieli tu obelnicy, młynarze, stał młyn o 4 kołach. W części szlacheckiej pleban miał 12 osad. ; był też 1 łan wójtow ski. W 1580 r. Bzowski ze strony dziedzi cznej od 22 włók osiadłych płaci fi. 11; p. Piotr Kosierski, sługa jego mości pana staro ścica oddał bez dziesięciny fl. 11, od 4 za grod, na rolach gr. 24, od 5 komornic bez by dła gr. 10, a ostatek spustoszał gr. 10. Sum ma fl 23 gr. 2 Pawiński, Małop, , str. 379, 385, 397, 398, 419. T. par. , dek łukowski, około 9000 dusz. T. gmina, graniczy z gm. Jakusze i Gołąbki, ma 6177 mr. obszaru, 1994 mk. śród stałej ludności 10 prawosł. , 13 prot. , 93 żydów. Gmina należy do sądu gm. okr. III i st. pocz. w Łukowie. W skład gminy wchodzą Obelniki, Rogale, Szaniawy, Sz. Matysy i Trzebieszów. Br. Ch. Trzebieszyce, pow. wadowicki ob. Rudze, mylnie, za Trzebeńczyce. Trzebież według Zarańskiego, niem. Trib sees, dok. 1310 Trybbese, miasto w Pomeranii, nad rz. Trebel, nad granicą meklemburską, w żyznej okolicy, pow. Grimmen, W r. 1885 miało 448 dm. , 813 dym. , 2950 mk. 16 kat. , 2918 ew. , 8 żyd. , 8 dyssyd. . Pokłady torfowe dochodzą 7 mt. grubości. Mieszkańcy trudnią się rolnictwem i hodowla bydła, które wy wożą do Berlina, zboże zaś idzie do Hambur ga. W kościele św. Tomasza znajduje się rzeźba starożytna, znakomitej roboty, przed stawiająca stworzenie świata. Odnowiona r. 1852 przez prof. Holbein w Berlinie. W mie ście jest dom dla sierot i urząd poczt. 3ciej klasy. Kś. Fr. Trzebieże al Trzebidzkie jezioro, Trebeze w r. 1286, Trebina r. 1294, jeziorko, w pow. kościańskim, na zach. płd. od Szmigla, zasila Trzebiesławki Trzebiesławski Trzebiesza Trzebieszewo Trzebieszów Trzebieszyce Trzebież Trzebieże