mk. Wś ta wchodziła w skład dóbr bisk. płockich; następnie, po zabraniu takowych na rzecz skarbu, w skład dóbr narodowych Brańszczyk. Obecnie fol. T. , powstały z dawnego folw. i wójtowstwa, wchodzi w skład dóbr prywatnych Brańszczyk. Część włościan była oczynszowaną i uwolnioną od pańszczyzn przywilejem bisk. Hieronima Szeptyckiego z 17 kwietnia 1760 r. We wsi znajdowało się wójtowstwo; przywilejem z 18 kwiet. 1793 r. bisk. Hilary Szembek nadaje takowe ad dies vitae niejakiemu Olszewskiemu, po którego śmierci 1803 dzierżawił syn Karol za 52 złp. 26 gr. 2 1 2 szel. ; nadto włościanie z wójtowstwa płacili do Brańszczyka po 1 zł. 18 gr. hyberny. W 1821 r. komisya województwa płockiego wypuszcza wójtowstwo na lat 12 w dzierżawę Feliks, Przyszykowskiemu za 55 złp. Wieś mierzono za czasów pruskich; wójtowstwo obejmowało 232 mr, , włościanie z wójtowstwa posiadali 299 mr. , czynszownicy 629 mr. , pańszczyźniani 1165 mr. , komornicy 55 mr. , proboszcz z Brańszczyka 112 mr. W 1819 r, na 13 osadach znajdujemy 17 czynszowników, opłacających 25 złp. 17 gr. hyberny i 527 złp. 28 gr. czynszu; siedmiu wysiewało po 2 kor. oziminy i 1 kor. jarzyny; sześciu po kor, ozim. i 1 2 jarz. ; 7 gospodarzy pańszczyźnianych trzydniowych, wysiewających po 3 kor. ozim. i 2 jarz. , odrabiających do dworu w Brańszczyku po 78 dni sprzęż. i tyleż pieszych i 20 dni tłuki; oddających po 1 złp. czynszu, 2 złp. 20 gr. kolejnego, 2 kur, 15 jaj, 2 kapłonów, 3 łokcie przędzy; nadto wszyscy razem płacą 46 złp. 14 gr. hyberny; 7 gospodarzy pańszczyzn. dwudniowych, odrabiających po 52 dni sprzężajn. i tyleż pieszych, opłacających 26 złp. 20 gr. hyberny, inne zaś prestacye oddających w tej samej ilości co trzydniowi za wyjątkiem dwóch, którzy nie płacili kolejnego, przędzy i odrabiali tylko 4 dni tłuki; dwudniowi wysiewali po 2 kor. ozim. i 1 jarz. ; 9 chałupników, z pomiędzy których jeden płaci 4 złp. hyberny. Włościanie pańszczyzniani oprócz swoich gruntów trzymali puste osady, z których płacili 49 złp. 24 gr, czynszu. Na wójtowstwie, oprócz folwarku, było 5 osad jedna pusta, wysiewających po 2 kor. oziminy i 1 jarzyny; 4 chałupników 1 żyd. Na gruntach proboszcza z Brańszczyka siedziało 2 gospodarzy, wysiewających po 1 1 2 kor. ozim, i tyleż jarzyny i 2 chałupników. Wś płaciła wytyczną dziesięcinę do Brańszczyka w ilości 726 złp. 16 gr. ; wójtowstwo 120 złp. Było 255 mk. 52 męż. , 51 kob. , 24 syn, , 57 córek młodszych i 13 cór. , 13 syn. starszych od 10 lat, 29 parobków i 16 dziewek, z tych 9 żydów; 53 koni, 51 wołów, 47 krów, 58 jałowic, 66 świń, 73 owiec. 16. T. , pow. suwalski, gm. Kadaryszki, par. Lubowo, odl. od Suwałk 26 w. na płn. zach. , ma 11 dm. , 101 mk. W 1827 r. 10 dm. , 82 mk. , par. Wiżajny. Wieś wchodziła w skład dóbr Kadaryszki. Br. Ch Lu. Krz. Trzcianka 1. niem. Schoenlanker Muehlen fliess al. Niekurska struga, Niekorsker Muehlen fliess, rzeczka, prawy dopł. Noteci, powstaje w pow. wałeckim, na łąkach Adolfowa, o 17 klm. na płd. zach. od Wałcza; płynie ku płd. wschodowi na Nekursko Nikorsk, powyżej którego wchodzi do pow. czamkowskiego; przy młynie Niekurskim płynie w poziomie 94, 2 mt. ; mija osadę Schoenfliess; wpływa do jez. Trzcińca, zasilanego z jednej strony jez. Saskiem, z drugiej wodami jeziora b. n. niem. Kuehnen; z jez. Trzcińca wypływa pod Starym Młynem i odtąd do ujścia, zowie się Trzcianką, od miasta, przez któro płynie. O kilka staj poniżej miasta zasila się z praw. brzegu strugą od Lipowej Góry Lindenberg, przy której ujściu 63, 5 mt. npm. stoi przę dzalnia miejska, i strugą nowowiejską; mijając Radolin, przyjmuje z lew. brzegu Łachę Laake z łęgów nadnoteckich; przy młynie Radolińskim wzn. 51, 1 mt. Uchodzi do Noteci przy osadzie Plot, o 7 klm. na płn. od Czarnkowa, kilkoma ramionami; prócz wymienionych obra ca młyny Karola i Polski. W pow. wałe ckim płynie na przestrzeni 2 klm. cała dłu gość biegu jej około 30 klm. Most kolejowy stoi tuż przy mieście Trzciance. Wymieniona w dok. z r. 1245 Szilnicza Silnica między rzekami Bukówcem i Łomnicą Kod. Wielkp. , n. 249, określającą północną krawędź lasów, darowanych Sędziwojowi z Czarnkowa, mo głaby też oznaczać wyschniętą dziś w części strugę dopływ jez. Saskiego płynącą nie gdyś równolegle z Bukówcem i strugą Niekurską. 2. T. , rzeczka, wypływa z jez. Cięciwskiego Ciencisko, w pow. inowrocław skim, o 5 klm. na płd. zach. od Strzelna, bieży ku zach. na Zbytowo i Trzcianek, gdzie ucho dzi do Kwieciszewicy dopł. Noteci, w pow. mogilnickim. Bługość biegu około 8 klm. 3. T. , ob. Trzcimiec. E. Cal. Trzcianka 1. Trcianka, Trcionka, Trzelanka, niem. Schoenlanke, msto, wś i fol. , w pow. i dekan. czarnkowskim, o 80 klm. na płn, za chód od Poznania i 17 klm. od Czarnkowa, przy drodze żel. wschodniej, na linii BerlinPiła, między Wieleniem i Piłą, nad Trzcianką dopł. Noteci, w okolicy lesistej, wzn. 80 mt. npm. Miasto ma 2 kościoły paraf. katol. i protest. , synagogę, szkołę realną, dworzec kolei żel. , dwie st. tel. , 2 poczty drugorzędne, 4 jarmarki do roku, aptekę, lekarza i 2 rzeczników. Jest siedzibą sądu okręg. , komisarza obwod. , nadleśniczego królews. , urzędu celnego i stanu cywilnego. W r. 1885 liczyło 330

Trzcianka

Trzcianka