tu od młyna o 1 kole Pawiński, I, 317. R. 1789 wś T. , własność karmelitów, wysiewała 40 korcy żyta, 3 kor. pszenicy, czynszu pobierano 75 złp. T. należało pierwotnie do par. Wola, ztąd, pomimo iż w Woli nie ma już kościoła, parafia nosi nazwę Wola. Co się tyczy początku powstania w T. kościoła, to Jan Rętfiński, właściciel T. , zapisał w grodzie kowalskim r. 1717 wś swoje karmelitom, pod warunkiem wystawienia w niej kościoła z klasztorem. Z umowy zawartej z przedstawicielami karmelitów a potwierdzonej przez ówczesnego bisk. płockiego Ludwika Załuskiego i przechowanej w wierzytelnej kopii z podpisami i pieczęcią biskupią, w aktach kościoła, dowiadujemy się, że Jan Rętfiński, fundator, był synem Samuela i Jadwigi z Ostromęckich, że na dniu 4 października 1717 r. zapisał karmelitom 24, 000 zł. dobrej monety, rachując na złoty pięć Szóstaków bitych, na wspomnionej wsi T. , jako fundacyę na dwóch kapłanów a trzeciego laika, zastrzegając, aby, gdy dobra T. do swej pory przyjdą, więcej tam zakonników mieszkać mogło. Jednocześnie fundator zobowiązuje zakonników, aby w tym jeszcze roku zbudowali choć drewnianą kaplicę, nabożeństwo zaprowadzili, a w przeciągu następnych lat sześciu kościół wymurowali z klasztorkiem. Fundator nie doczekał się ukończenia kościoła, gdyż umarł r. 1719, a pozostali synowcowie wystąpili z żądaniem unieważnienia zapisui zwrotu T. na rzecz sukcesorów. Sprawa ta oparła się aż o Rzym. Benedykt XIII d. 15 lutego 1725 r. zatwierdził przedstawionych sobie trzech delegatów, wybranych z kapituły płockiej, do rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sporów, które w końcu pomyślnie wypadły dla karmelitów. Teraz dopiero zajęli się karmelici budową kościoła, który r. 1738 został wykończonym Klasztor zaś w kilka lat później pobudowano Konsekracyi kościoła dopełnił Jan Dembowski, sufragan włocławski. Niewielki ten kościołek, p. w. św. Anny, posiada pięć ołtarzy rzeźbionych, stalle w prezbiteryum na 12 osób. Na ścianach i murowanem sklepieniu malowidła z historyi świętej. Dokoła galerye, z których po prawej stronie wielkiego ołtarza schodzi się do zakrystyi, a po lewej przez skarbiec na ambonę, w kształcie łódki zbudowanej. Posadzka kamienna; pod kościołem znajdują się murowane sklepy z wejściem z pod chóru; w jednym z nich, od strony północnej, spoczywają w trumnie zwłoki fundatora, w innych zakonnicy. O kościele i klasztorze w T. pisał ks. Leonowicz w Korespond. Płockim z r. 1887 Nr. 16 i, , Przeglądzie Katol. z r. 1888 Nr. 44. Truty, połudn. część wsi Lasek, w pow. nowotarskim. Truworowo, wś, pow. kalwaryjski, gm. i par. Kalwarya odl. 8 w. , ma 21 dm. , 84 mk. Trybańce, folw. i wś, pow. wileński, w 5 okr. pol. , gm. Soleczniki o 13 w. , okr. wiejski Karolin, o 46 w. od Wilna. Folw. ma 1 dm. , 14 mk. kat. , wś zaś 6 dm. , 70 mk. tegoż wyzn. w 1865 r. 28 dusz rewiz. . Folw. T, wraz z przyległemi folw. Janopol i Karolin są własnością Borowskich i mają 239 dzies. ziemi uprawnej i 531 dzies. lasu. Tryberże zaśc, pow. wiłkomierski, gm. Owanta, o 48 w. od Wiłkomierza. Trybesow, dziś Horodyszcze, wś nad Kodeńką, pow. żytomierski, gm. Piątki, par. praw. Tiutiunniki o 3 w. , ma 45 dm. , 377 mk. , cerkiew filialną drewnianą p. w. św. Dymitra, niewiadomej erekcyi, uposażoną 40 dz. ziemi; szkółkę cerkiewną od 1886 r. Podług rewizyi zamku żytomierskiego z 1545 r. własność Bohdana Prezowskiego, wysłużona przez ojca jego Andrzeja Jabłonowski, Rewizye, 131, 132. Trybieże, zaśc. szlach. nad pot. Karkła, pow. święciański, w 2 okr. pol. , o 70 wiorst od Święcian, 1 dm. , 12 mk. kat. Trybiały, wś włośc, pow. wileński, w 5 okr. pol. , gm. Rukojnie o 5 1 2 w. okr. wiejski Broskowszczyzna, o 18 w. od Wilna, 9 dm. , 100 mk. kat. w 1865 r. wraz ze wsią Podworniki 44 dusz rewiz. ; należy do dóbr skarbowych Świrany. Trybówka al. Tryb, rzka, ob. Tryp. Trybrze al. Trypsz, węg. Tribs, wś, w hr. spiskiem, pow. magórzańskim, w wąwozie u wstępu do doliny Białki. Graniczy na płn. wschód z Krempachem, na wsch. z Durstynem. W 1891 r. wś miała 631 mk. 509 rz. kat. , 116 gr. nieun. i 6 żyd. Według Niedźwieckiego Władysława, opierającego się na badaniach A. Wojciecha Szembery ob. Przyczynek do etnografii polskiej, Niwa, 1879 r. , t. VIII, mieszka tu 511 Polaków. W. H. Trybsze, wś, pow. drysieński, 41 dusz. Nadana przez ks. Sapiehów cerkwi w Przydrujsku, dziś skarbowa. Trybuch 288 mi npm. , punkt tryang. , wzgórze w Trybuchowcach, nad Zbruczem. Stoki wsch, opadają stromo ku Zbruczowi, płn. ku Rzeczce, uchodzącej w tem miejscu do Zbrucza. Tad. Wiśn. Trybuchów, Trybuchowszczyzna; Trybuchowicze, mylnie Tryhubowicze ob. X, 744, opustoszała ziemia na praw. brzegu Teterowa, we włości Iwankowskiej, w dzisiejszym pow. radomyskim, na płd. od Iwankowa. Nadana przez ks. kijowskiego Olelka Włodzimierzowicza Michałowi ze Skwira Rożynowskiemu dzieliła losy Trudynówa ob. . Trybuchowa, folw. w Kozowej, pow. brzeżański.

Truworowo

Truty

Truworowo

Trybańce

Tryberże

Trybesow

Trybieże

Trybiały

Trybówka

Trybrze

Trybsze

Trybuch

Trybuchów

Trybuchowa