tensteinowi za położone zasługi. Nitommst ks. karniowskie przeszło drogą sprzedaży w r. 1523 w ręce Jerzego z domu Hohenzolern, margrabiego BrandenburgAnsbach, i pozostawało w posiadaniu domu tego aż do 1621 r. Wojna 30letnia dała sposobność domowi habsburskiemu do usunięcia Hohenzollernów z posiadania księstwa karniowskiego, tem bardziej, że ówczesny ks. Jan Jerzy był jednym z najżarliwszych obrońców protestantyzmu i króla czeskiego Fryderyka V. To też cesarz Ferdynand II, po odniesionem zwycięztwie, ogłosił Jana Jerzogo za pozbawionego kraju i oddał Karniów ks. Karolowi Lichtensteinowi w nagrodo za okazaną wierność, tak, że ziemia opawka zlała się znowu w rękach jednego właściciela. Od chwili wyniesienia do rzędu księitwa, przestała ziemia opawska być częścią Moraw, a ustawa z 1348 r. ściśle określiła stosunek jej do korony czeskiej. Ks. opawskie było bezpośredniem lennem korony czeskiej, miało swoich urzędników i swoje ustawy; ks. opawski nie był podległy margrabiemu morawskiemu, tylko współrzędny, obaj zaś byli lennikami korony czeskiej. Mimo to w XIV w. panowało jeszcze ogólne mniemanie, że ks. opawskie jest częścią składową Moraw, i że tylko przez królów czeskich zostało oddzielone i własnym książętom w posiadanie oddane. Z nabyciem jednak ks. raciborskiego przez Mikołaja II 1327 r. powstaje do piero chwiejność w zapatrywaniu i coraz widoczniejsze zaliczanie ziemi opawskiej do księstw szląskich. Do tego stopniowego przechylania sie na stronę księstw szląskich przyczyniły się niepokoje w Niemczech, począwszy od chwili wstąpienia na tron cesarza Wacława a ztąd potrzeba szukania oparcia o kraj moźniejszy a dalej okoliczność, że książęta piastowscy na Szląsku, nawet po uznaniu zwierzchnictwa królów czeskich mieli znaczniejszą władzę wobec stanów swych krajów, niż książęta opawscy; połączenie z książętami szląskimi znaczyło tem samem i zwiększenie władzy książęcej. Książęta bowiem szląscy, którzy swych posiadłości nie zawdzięczali łasce królów czeskich zatrzymali i nadal całą sumę praw zwierzniczych, a mianowicie niezawisłość w wewnętrznych sprawach krajowych, pełną władzę książęcą wobec mieszkańców bez rożnicy stanu. Żarówno z książętami i ludność mieszczańska ziemi opawskiej, przeważnie niemiecka, nie miała wielkiej chęci. utrzymania dawnej łączności z Morawami, a ta dążność połączęnia się ze Szląskiem wzrosła, gdy skutkiem wojen husyckich element słowiański w Czechach i na Morawach spotężniał I królowie czescy temu się nie sprzeciwiali, bo dla nich było zresztą obojętnem, czy. opawskie zaliczać się będzie do Szląska czy do Moraw bo w każdym razie ks, opawscy pozostawali lennikami korony czewkiej. Jodynie tylko szlachta, mająca dobra po obu stokach gór Jesionika, m ziemi opawskiej i na Morawach, dłużej wytrwała przy związku z Morawami, bo większy wpływ szlachty morawskiej i mniejszo ciężary podatkowo skłaniały ją do tego. W każdym razie w drugiej połowie XV w. przynalożność ziemi opawskiej jest już rozstrzygnięta; widzimy to z tego że król węg. Maciej Korwin po zajęciu Moraw i Szląska oddał zarząd ks opawskiego nie namiestnikowi Moraw, tylko Szląska. Władysław Jagiellończyk zaś wymienia wyraźnie przy nadaniu Karniewa swemu kanclerzowi, Janowi z Schellenberg, księstwo to jako nałożące go Szląska. Mimo to pojawiały sie jeszcze i później uniłowania w kierunku oderwania ziemi opawikiej od Szląska a przyłączenia do Moraw podejmowane głównie przez szlachte w XVI w. 1563 i 1576 r. i jeszcze na początku XVII w. 1611 r. , lecz usiłowania te były bezskuteczne. W skutek tego stopniowego przechylania mą ziemi opawskiej na stronę szląska i stanowisko ks. opawkich zbliżyło się z czasem do stanowiska ks, szląskich wobec królów czeskich, a stało się to tem łatwiej, że z jednej strony stracili ks. szlący, z powodu swego osłabienia, pewne przysługujące im prawa na rzecz królów czeskich, a z drugiej strony od czasu posiadania przez ks. opawskich ks raciborskiego, umieli oni niektóro prawa rozciągnąć milckiem i na ziemię opawska, jak np. prawo bicia monet i inne. Ks. opawskie w dawniejszych swych rozmiarach t. j. włącznie z Karniowem zatrzymało względem Szląska swoje pierwotne granice, niepewne były one tylko na południu. W r. 1481 zgodzono się, że granicą między Morawami a ziemią opawską będzie rzeka Odra. Mimo to i później spory graniczne nie ustały. Pod kościelnym ziemia opawska należała do dyecezyi biskupa ołomunieckiego i podległą była od 1848 r. wraz Ołomuńcem arcybiskupowi praskiemu. Szerząca nię w Niemczech, reformacya objęła szybko i ziemię opawską bo znałazła poparcie szczególnie w miastach i u szlachty, nie tak z pobudek religijnych jak z powodu korzyści Jakie sekularyzacji dobr kościelnych dawała. Natomiast rządy Rudolfa II zaznaczyły się tu dążeniem do przywrócenia dawniejszego wpływu kościołowi katolickiemu. Wypadki polityczne, a imianowicie wojna 30letnia, przyśpieszyły rozwiązanie sprawy religijnej. W r. 1614 nadal cesarz Maciej ks. opawskie ks. Karolowi Lichtensteinowi; kiedy miasto Opawa księcia jako swego pana

Tropawa