dował i rozszerzył kościół w 1531 r. Podobno po wygaśnięciu rodu Szreńskich nabył miasto i dobra bisk. płocki Noskowski dla swoich synowców. W końcu XVII w. należy Sz. do Jana Fr. Bielińskiego, miecznika kor. , który w r, 1680 po zniszczeniu miasta w poprzednich wojnach w rozporządzeniu swem powiada a że z pruskiej ziemi osadzać się będą różni rzemieślnicy, lubobym życzył aby wszyscy byli unius religionis ortodox. rom. cathol, jeżeliby jednak dissidentes między nimi byli, szkodzić im to niema, jako też exercitium nabożeństwa swego gdy odprawiać będą, od nikogo turbowani być nie mają, ulica jedna na pobudowanie żydom się pokaże, ażeby się między domy rynkowe i chrześciańskie nie mieszali. W r. 1768 sejm za staraniem prymasa Podoskiego polecił staroście płockiemu, by w ziemi zawkrzeńskiej, mieście Szreńsku gród od siebie dependujący ustanowił, podstarościego, pisarza i regenta kreował, którzyby sprawy trzech powiatów ziemi zawkrzeńskiej sądzili. W czasie konfederacyi barskiej słynny dowódzca Sawa Galiński poniósł tu ciężką ranę w potyczce i dostawszy się wkrótce potem do niewoli zmarł; pochowany pod Przasnyszem. Ciekawym zabytkiem przeszłości jest kościół paraf. , założony podobno w XIV w, a rozszerzony i odbudowany w r. 1531, konsekrowany ponownie r. 564 przez Piotra, sufragana płockiego. Cechy wydatne pierwotnej architektury ostrołuku ceglanego bałtyckiego przedstawia tylko ściana szczytowa. Starożytne malowidła ścienne uległy zniszczeniu przy ostatniem odnawianiu. W presbiteryum i w kaplicy św. Anny mieszczą się nagrobki Szreńskich. Był tu podobno nagrobek braci Sobiejuskich Marcina i Macieja z pierwszej połowy XVI w. por. Staroźreby. Skarbiec kościelny posiada starożytną monstrancyę, krzyż srebrny z XVI w. , mszał z piękną oprawą ze srebrnem okuciem, kilka starych pięknych ornatów. Przy kościele istnieją bractwa św. Anny od r. 1612 i Różańcowe od r. 1632. W pobliżu kościoła znajduje się kamień, na którym wedle podania miał odpoczywać św. Wojciech w swej pielgrzymce apostolskiej. Stary zamek stał jeszcze w ruinie przy końcu XVIII w. ; był otoczony fosą, miał cztery wieże po rogach. Za rządu praskiego ówczesny dziedzic Sz. niejaki Knobloch, rozebrał te mury. Według F. M. Sobieszczańskiego Enc. Orgel. istniały w Sz. dwie kaplice św. Stanisława przy zamku i św. Wojciecha za miastem; w ścianie jej miał być wmurowany kamień, na którym święty spoczywał. Sz, par. , dek. mławski dawniej bieżuński, 4208 dusz. Opis Sz. i historyą skreślił M. Synoradzki Korespon. Płocki, Nr. 72 z r. 1884. Szczegóły o kościele podał Przegląd Katol. z r. 1882, Nr. 31. Opis z rysunkiem kościoła Tyg. Illuat. z r. 1869 t. IV, str. 264. Br. CL Szrepnitz, ob. Rzepnica. Szretery, niem. Schroettersdorf, wś, pow. bydgoski, tuż pod Bydgoszczą par. , poczta i st. dr. żel, na lew. brzegu Brdy dopł. Wi sły; 23 dm. , 279 mk. 87 kat, , 192 prot. i 140 ha 123 roli, 8 łąk; młyn i papiernia istniały tu w nowszych czasach. Sz były za brane przez rząd pruski i wcielone do dome ny bydgoskiej. E. Cal. Szroce, ob. Skrzetusz. Szronejten, ob. Korszew. Szronka, rzeczka, ob. Przylepnica. Szronka, wś włośc. nad rz. Przylepnicą, pow. mławski, gm. Niechłonin, par. Sarnowo, odl o 25 w. od Mławy, posiada urząd gm. , 17 dm. , 117 mk. , 407 mr. Szropengrunt, czes. Szropengruni, niem. Schroppengrund, wś na Szląsku austr. , w pow, widyniowskim Weidenau, nad pot. Czarną Wodą Schwarzwasser, dopł. Widyniowa Weiden Bach, dopływu Nissy Kładzkiej, Należy do gm. Czarna Woda Schwarzwasser i miała podług spisu z 1880 r. 37 dm. , 226 mk. rz. kat. narodow, niemieckiej. W. H. Szropsko, ob. Szrubsk. Szropy, niem. Schroop, dok. z r. 1316 die Schrape, 1404 Schroppe, później Schropa, Scrope, 1518 Sropen, 1648 Schroop, 1694 Schrave, 1764 Sruppy, wś nad Młynówką MuehlenGraben, w Pomezanii, pow, sztumski, st. p. Malbork, par. kat. Kalwa; katol kościół fil w miejscu, szkoła ew. , 870 ha 700 roli or, 127 łąk; 1885 r. 45 dym, , 90 dm. , 436 mk. , 301 kat, 108 ew. , 27 dyssyd, R. 1565 były Sz. już odłączone od ststwa sztumskiego; r. 1583 trzymał je w dzierżawie Jerzy Baliński, sędzia ziemski wojew. malborskiego, r. zaś 1648 Zygmunt Gueldenstern, r. 1689 Władysław Łoś, r, 1755 Stefan Piegłowski, który się w przywileju włościanom wystawionym mianuje ststą szropskim. Podług lustracyi z r. 1664 powstało sstwo szropskie z dawniejszego stwa sztumskiego. W r. 1771 posiadał je słynny publicysta i ekonomista, autor Zbioru deklaracji, Feliks Łojko, opłacając zeń kwarty złp. 1206 gr, 19 a hyberny złp. 280. Od d. 13 września 1772 r, wraz z całem wdztwem malborskiem przeszło pod panowanie pruskie. Młyn szropski stał r. 1582 pusty i spustoszony, W tymże roku kupił go Jakub Czender od Jana Rybaka i odbudował; pozwolono mu także ustawić trzecie koło i tartak dobudować ob. Gesch, des Stuhmer Kr, von Schmitt, str. 214. R. 1557 mieszka tu Anna Szropska, wdowa po Mikołaju Greusing ob. Kętrz. O nar, pol, str. 196. Kościół fil p, w. św. Piotra i Pawła zbudowany został r. Szrepnitz Szrepnitz Szretery Szroce Szronejten Szronka Szropengrunt Szropsko Szropy