ną została na gruntach folw. po r. 1864. Por. Długie 1. . 2. T. , pow. pińczowski, gm. Chroberz, par. Kościelec. 3. T. , wś, pow. wło szczowski, gm. i par. Chrząstów, ma 14 os. , 162 mr. Wchodziła w skład dóbr Chrząstów. W 1827 r. 8 dm. , 47 mk. Br. Ch. Teresów, folw. nad rzką Zorą, praw. dopł. Schy Cchy, pow. borysowski, w 1 okr. pol. i par. kat. Chołopienicze, gm. Kiszczyna Sło boda, o 24. w. od Borysowa, od 1838 r. nale ży do Odyńców, ma około 17 włók, młyn, przytem fol. Plitczyn. Miejscowość poleska, grunta lekkie. A. Jel. Teresówka 1. wś nad rz. Mukszą, dopł Dniestru, pow. kamieniecki, okr. pol Maków, gm. Bahowice, parafia w Kamieńcu podominikańska, ma 55 osad, cerkiew. T. założył w 1750 r. Paweł Starzyński i nazwał od imie nia żony. Od Starzyńskich nabył T. Ksawe ry Marochocki, córka jego wniosła ją w dom Mniszchów, w posiadanin. których do dziś zostaje. Powierzchnia równa, las dębowy. 2. T. , wś, pow. skwirski, par. praw. Zarubińce o 3 w. , ma 101 mk. praw. i 19 kat. W 1869 r. należała wraz z Zarubińcami do Antoniego Pruszyńskiego. W spisie z 1885 r. niepomieszozona. 3. T. , al Jar Wychwatniowicki, wioska nad Studzienicą Studenicą, dopł. Dniestru, pow. uszycki, gm. , par. kat. i sąd Kitajgród, par. praw. Wychwatniowce, ma 10 dm. , Własność Mniszchów. Jest tu ka mień ciosowy. X. M. O. Teresówka, wś, pow. doliniański, 16 klm. na płd. zach. od Doliny sąd pow. , 5 klm. na płd. zach. od urz. poczt. w Wełdzirzu. Na płn. wsch. leży Wełdzirz, na płd. wsch. En gelsberg, na płd. zach. Ludwikówka, na płn. zach. Nowoszyn. Wzdłuż granicy płd. wsch. płynie Świca. Wzn. na płn. dochodzi 574 mt. W r. 1880 było 15 dm. , 114 mk. w gm. 107 rz. kat. , 2 gr. kat. , 5 in. wyzn. ; 4 Polaków, 2 Rusinów, 108 Niemców. Par. rzym. kat. w Wełdzirzu. T. tworzy wraz z Wełdzirzem jedną gminę. Lu. Dz. Teresowo, kol. , pow. nieszawski, gm. Boguszyce, par. Sadlno, ma 161 mk, 110 mr. włośc. W 1827 t. m dm. , 88 mk. Terespol, miasto nad rz. Bugiem z lewego brzegu naprzeciw Brześcia Litewskiego, pow. bialski, gm. Sławatycze, par. Terespol, odl 34 w. od Biały, około 7 w. na zach. od Brześcia a 194 w. od Warszawy. Posiada kościół par. mur. , cerkiew par. , szkołę początkową, młyn parowy, st. dr. żel. warsz. teres polskiej, st. poczt. i tel. , 133 dm. i 1786 mk. , 3393 mr. ziemi, Według ksiąg ludność stała wynosi 3927, lecz w tej cyfrze mieści się 2373 nieobecnych 60, którzy zapewne przebywają przeważnie w pobliskim Brześciu, dającym większe pole do pracy i zarobku. Śród stałej ludności żydzi stanowią 91, 7, katolicy 5, 6 prawosł. 2, 3 protestanci 0, 3 W r. 1827 było 170 dm. , 1366 mk. Miasto leży w błotnistej dolinie Bugu, na płn. wschód od wsi Błotkowa, na której obszarze zostało założonem. Wś ta należała do ekonomii brzeskiej dóbr królewskich i posiadała dworzec królewski, nawiedzany dość często przez panujących w czasie podróży lub odbywających się w pobliskim Brześciu aktów politycznych. Na początku XVII wieku miał tu stanąć okazały pałac, otoczony pięknemi ogrodami Starowolski, Polonia. W czasie sejmu r. 1653 królowa za miastem stanęła, w pałacu królewicza Karola, bisk. płockiego, Błotków zwanym, który się jej tak podobałże postanowiła tam rezydować podczas sejmu, jak opowiada Albrecht Radziwiłł w Pamiętniku. Przy końcu XVII w. posiadaczami czy też posesorami Błotkowa są Słuszkowie. Józef Bogusław Słuszka, kasztelan wileński, z żoną Teresą Gosiewską, wznoszą tu w 1697 r. kościół p. w. św. Trójcy i osadzają przy nim dominikanów. Słuszka zapewne uzyskał przywilej miejski dla osady, która zdawna rozwijała się przy tutejszym dworcu. Na cześć żony nazwał miasteczko Terespolem. Istniała tu zdawna cerkiew filia Łobaczowa, niewiadomej erekcyi, którą odnawia Pociej w r. 1745. W 1757 r. otrzymało miasteczko jarmarki na Wniebowstąpienie tygodniowy, a jednodniowe na św. Bartłomiej i 4tą niedzielę Adwentu. Kupcom udzielono trzyletnią, wolność od opłat za skład towarów, paszę wołów i koni na pastwiskach miejskich. Miasto w tym czasie jest własnością Jerzego Fleminga, woj. pomorskiego, który urządziwszy sobie okazałą rezydencyę, cały dwór skompletował z Niemców. Kierował on ztąd sejmikami brzeskiemi. W miasteczku osiadło wielu sprowadzonych przez niego Niemców, ewangielików. Konfederaci barscy zająwszy dobra Fleminga w r. 1769, nałożyli kontrybucyę na tutejszych Niemców. Następnie dobra przeszły w posiadanie ks, Adama Czartoryskiego. Od r. 1832 dobra rządowe, rozdzielone w r. 1865 na donacye. Parafią tutejszą zarządzali dominikanie do r. 1797. Klasztor istniał do r. 1864. Kościół spłonął w r. 1827 a w r. 1885 przeniesiony został na inne miejsce. W obrębie parafii liczono w 1861 r. na 3953 dusz 1500 r. gr. , 270 r. lat. , 3 prot. , 18 mahom. , 2162 żyd. Około r. 1870 było w parafii do 400 rz. kat. Po utworzeniu królestwa w r. 1815 istniała tu przez lat kilkadziesiąt komora celna, na granicy od cesarstwa. Na pamiątkę wybudowania szosy z Warszawy do Brześcia wzniesiono tu pomnik żelazny. Dnia 7 września 1867 otwartą została droga żelazna warszawskoterespolska długa 193

Teresów

Teresów

Teresówka

Teresowo