ca, obejmujący melafir; dalej idzie dolomit, snadź ten sam, co jest między Ważcem i Hoszkową, z pod którego nad Czarnym Wagiem przy ujściu potoku płynącego od Szuniawy, i j. Szuniawki, wydobywa się zielonawy i szary łupek werfeński, ciągnący się od Hoszkowy i zawierający obficie skamieliny werfeńskie. Pod temi łupkami leży czerwony piaskowiec i łupek, potem kwarcyt, pod nim melafir, ciągnący się od Hoszkowy. Dalej ku Tepliczce idzie czerwony piaskowiec, a poniżej Tepliczki melafir skąpiej rozwinięty i niezawodnie z Małużyńskim do tego samego pasu należący. Na praw. brzegu potoku występują czerwonawa i szare wapienie marglowe. Na płd. od Tepliczki pojawia się wierzchni dolomit neokomski. Zatem w T. N. znachodzą się następujące skały 1 granit, gnejs, łupek łyszczykowy i iłowy; 2 kwarcyt i czerwony piaskowiec melafirem i migdałowcem; 3 łupki werfeńskie; 4 warstwy koessońskie; 5 wapienie odrzeckie i margle plamiste; 6 wapienie jurasowe aptychowe z rogowcami; 7 margle neokoroskie; 8 dolomit neokomski. W paśmie T. N. znajdują się dość liczne żyły metaliczne w granitach i gnejsach. Kiedyś bogate w złoto były kopalnie w Boczy, teraz kwitną kopalnie Magórki. Przy końcu każdej prawie doliny na połudn. pochyłościach, pomiędzy Predajną a Brzeznem Breznobanya, mającej początek w granicie i gnejsie, napotykamy ślady dawnych płuczkarń złota. Wszystkie tutejsze potoki zawierały w swych piaskach złoto, nigdzie jednakże nie opłacały kosztów płukania. Zipser wymienia w kopalniach boczańskich siarczyk antymonu i arszeniczek kobaltu, a Leonhard witeryt. Kopalnia Magórki produkuje rocznie 6000 centn. czyszczonego siarczyku antymonu. W końcu doliny poprzecznej wpadającej do doliny Łupczanki leży kopalnia antymonu, Ryszczanką zwana; w dolinie dubrawskiej znajdują się też liczne kopalnie antymonu. Po połudn. stronie przy wiosce Jarabie odbywają się roboty górnicze; w dawniejszych czasach w kilku innych miejscach kopano rudy. W Jarabie znajdaje się panabas i siarczyk żelaza i miedzi. Niedaleko Jaraby, koło Mitowa, dobywano dawniej złoto; w dolinie świętojańskiej pod Dżumbirem i w dolinie Jasenowej rudy miedziane. Skały krystaliczne w ogóle nie schodzą do miejsc zamieszkałych; nie rozpadając się z łatwością, nie tworzą grubej powłoki ziemi. Jednakże lasy jodłowe i smrekowe dość bujnie na nich porastają, wyżej kosodrzewina; hale pokrywa uboga flora. Źródła tryszczące z tych skał nie są zbyt obfite; szczawy liczniej i obficiej dobywają się na połudn. pochyłości. Na półn. boku tryszczą tylko z granitu szczawy przy Boczy, na połudn. z gnejsu w dolinach Jaraby, Jasenowej, ze skały feldspatowej w dolinie Bacucha, z łupku talkowego przy Pohorelli. Czyt. L. Zejszner Opis skał plutonicznych i przeobrażonych w Tatrach i pasmach przyległych Rocz. Tow. nauk. krak. , 1851; Podhradszky A. Der Koenigsberg Kralowa Hala w Jahrb. d. ungar. Karp. Ver. , t. 8, 1881; Majlath Bela Die geologischen Verhaeltnisse d. Liptauer Komitates tamże, t. 6, 1879; tenże Liptómegye östermelési Peszt, 1877; Foetterle F. Die oestl. Fortsetzung des Djumbir Gebirges v. der Certova Swadba bis zur Orlova Verhdl. d. geolog. Reichsanstalt, Wien, 1867; Kralowa Hola. Királyhegy. Mons regius M. Bruren la Martiniere, Geogr. und krit. Lex. , VI, 1746, Leipzig; Kurze Beschreibung des Koenigsberges nebst den Merkwuerdigkeiten desselben Windisch, Ungar. Magazin, Pressbug, 1783, t. III; Markut S. Ausflug auf die Alpe Prasziva w Skof, Oest. bot. Zeitsch. XVI; Majlath Bela Orographische Verhaeltnisse des Comitates Liptau Jahrb. d. ung. Karpathen Vereines, t. II, . 1875. Br. Gustawicz. Tattomischken 1. wś i w bud. , pow. szyłokarczemski, st. p. Kaukehmen i Schakuhnen. 2. T. al. Tattamischhen, wś, pow. szyłokarczemski, st. p. Palleiten. Tatuliszki 1. w spisie z 1865 r. Tawtuliszki, zaśc, pow. wileński, w 4 okr. pol. , gm. Bystrzyca, okr. wiejski i dobra skarbowe Bujwidzie Bujwidy, o 33 w. od Wilna, ma 1 dm. , 4 mk. katol 3 dusze rewiz. . 2. T. , wś, tamże, o 37 w. od Wilna, 3 dm. , 23 mk. katol. Tatulski groń, szczyt górski w Karpatach wschodnich, nad źródłami Bystrzycy nadworniańskiej, w dziale Czarnej Połoniny. Wzn. 1366 mi Tatupis, rzeczka, w gub. kowieńskiej, prawy dopływ Muszy Muchy. Taturowszczyzna, wś, pow. ihumeński, w 1 okr. pol. uździeńskim, gra. Mobilna, przy gośc. z mka Kuczynki do mka Piasecznej. 7 osad. A, Jel. Tatury, zaśc. szl. nad rz. Wynią, lewym dopływem Łoszy, pow. ihumeński, w 1 okr. pol. i par. kat. Uźdza, gm. Puków, , o 116 w. od Ihumenia. Mają tu Taturowie przeszło 9 włók, Korzonowie przeszło 3 1 2 włóki i tyleż mieszczanin Filonczyk. Miejscowość dość leśna, grunta urodzajne, łąki obfite. A. Jel. Tatyna, potok, dopł. Strugu, noszącego tu miano Ryjaka a uchodzącego do Wisłoka pow, rzeszowski. Wypływa z pod góry Bazary 409 mt. i płynie obszerną poprzeczną doliną na płn. zach. , przerzynając wzgórzySty teren granicznego pasu utworów karpackich i mijając po drodze Dylęgówkę, Hyżne,

Tattomischken

Tattomischken 1

Tatuliszki

Tatulski

Tatupis

Taturowszczyzna

Tatury

Tatyna