Katarzynę z Szembeków Sieniawską. Dotacyę powiększył w r. 1717 Adam Mikołaj Sieniawski. Kościół mur. wzniesiony w r. 1816, konsekrowany w r. 1827 p. w. św. Stanisła wa. Bo kapelanii należą Faszczówka, Koko szyńce, Łuka Mała, Rożyska i Turówka. Par. gr. kat. w Roźyskach. W mku jest kasa po życzk. gm. z kapit. 848 złr. Lu. Dz. Tarnorudka, strumień, w pow. proskurowskim, lewy dopł. Zbrucza, ma źródła pod wsią Rypną i płynie ze wschodu na zachód na przestrzeni kilku wiorst. X. M. O. Tarnorudzka Jurydyka, w pow. proskurowskim, pod Tarnorudą, dawniej własność kościoła par. , dziś skarbowa, ma 150 mk. i 90 dzies, ziemi włośc. Tarnoskała, dwór i folw. dóbr Maleszowa, pow. stopnicki, gm. Maleszowa, par. Piotrkowice, odl. 32 w. od Stopnicy. Folw. ten w r. 1876 oddzielonym został od dóbr Maleszowa. ma 214 mr. obszaru 84 roli i 110 mr. lasu. Utworzony na obszarze Piotrkowic ob. . Na skalistem wzgórzu stoi dwór, dawna rezydencya dziedziców przyległych dóbr, złożony z czterech oddzielnych domów piętrowych. Przy rezydencyi tej znajdował się park i zwierzyniec. Dziś zapuszczone. W 1827 r. było tu 13 dm. , 115 mk. Tarnoszyn, wś, pow. rawski Rawa Ruska, 26 klm, na płn. wschód od Rawy Ruskiej st. dr. żel. , 9 klm. na płn. wschód od Uhnowa sąd pow. i urz. poczt. . Na płn. leży Ulhówek, na wschód Szczepiatyn i Korczów, na płd. Uhnów, na zach. Deniska. Płn. wsch, narożnik wsi przepływa pot. Rzeczyca dopł. Sołokii i zabiera na obszarze wsi od praw. brzegu pot. Korytnicki. Zabudowania wiejskie leźą w dolinie Rzeczycy wzn. 214 mt. . Na płd. leży Stefanówka i Kowalowszczyzna, na wsch. las Byków 221 mt. wzn. . Własn. więk. ma roli or. 41 łąk i ogr. 201, lasów 1028 mr. ; wł. mn. roli or. 439, łąk i ogr. 237, past. 49, lasu 6 mr. W r. 1880 było 92 dm. , 564 mk. w gm. , 9 dm. , 46 mk. na obsz. dwors. 345 rz. kat. , 250 gr. kat. , 15 izr. ; 266 Polaków, 329 Rusinów, 15 Niemców. Par. rz. kat. w Uhnowie, gr. kat. w Ulhówku. Wa wsi szkoła filialna. Lu. Dz. Tarnów 1. wś włośc, pow. kutnowski, gm. Wojszyce, par. Bedlno, ma 7 dm. , 182 mk. , 135 mr. W 1827 r. 5 dm. , 22 mk. Na początku XVI w. były tu przeważnie cząstki szlacheckie; dziesięcinę pobierał pleb. w Bedlnie Łaski, L. B. , II, 493. Według reg. pob. pow. orłowskiego z r. 1576 wś Tarnowo dicta Grossky, w par, Bedlno, własność Kuroszów, miała 1 2 łanu, 1 zagr. Pawiński, Wielkop. , II, 105. 2. T. , pow. koniński, ob. Tarnowski młyn 3. T. , w spisie z r. 1827 Tarnówek, wś w pobliżu Wisły, pow. gar woliński, gm. Podłęż, par. Samogoszcz, ma 12 dm. , 154 mk. , 280 mr. Wchodziła w skład dóbr Maciejowice. W 1827 r. 21 dm. , 142 mk. Istniał tu kościół i par. od 1463 do 1824 r. , w którym ją przyłączono do par. w Samogoszczu. 4. T. , wś, folw. i dobra, pow. chełm ski, gm. Olchowiec, par. Wereszczyn, odl. 21 w. na płn. od Chełma a 7 w. na wschód od Wereszczyna, na wzgórzach otaczających bło tnistą dolinę, stanowiąca dno opadłego nieda wno jeziora, którego szczątki jeszcze istnieją. Wody doliny uchodzą za pomocą rzki Uherki. Naprzeciw T. od płd. zach. leży Tarnowska Wola. Wś ma 48 os. , cerkiew par. drewnia ną; do folw. należy młyn wodny, cegielnia, piec wapienny. W 1827 r. 46 dm. , 343 mk. Dobra T. w r. 1871 składały się z folw. T. i Wólka Tarnowska, rozl. mr. 3637. Następnie, w skutek cząściowych odprzedaży, w r. 1875 fol. Tarnów miał tylko mr. 1067 gr. or. i ogr. mr. 427, łąk mr. 192, past, mr. 28, lasu mr. 387, wody mr. 10, nieuż. mr. 31; bud. mur. 7, drewn. 14; las urządzony, pokłady torfu, wapna. Wś T. os. 43, mr. 1151; wś Wola al. Wólka Tarnowska os. 64, mr. 1619; wś Hatyska os. 2, mr. 46. Na rozparcelowanym ob szarze dóbr powstał fol. Aleksandrówka mr. 265 i kolonie, mające od 25 do 45 mr. obsza ru. Cerkiew par. erygował Maksym. And. Fredro, kaszt. lwowski, dziedzic T. Erekcya r. 1646 oblatowana. 5. T. , ob. Imbramowice, mylnie, za Tarnowa. Br. Ch. Tarnów, w spisie urzęd. Tarnowo, folw. nad rz. Świętą, pow. nowoaleksandrowski, w 4 okr. pol. , gm. i par. Jużynty, o 40 w. od Nowoaleksandrowska. Odr. 1769 tworzy jedną całość z dobrami Jużynty w ręku Weyssenhoffów. T. należał w r. 1667 do Karola Jerzego Kroszyńskiego, podkom. brasławskiego, właściciela dóbr Komaje, Juźany, Oknista i Gudziszki, w pow. wiłkomierskim. W r. 1739 T. przechodzi do rąk Benedykta Tyzenhauza, ssty sądowego wiłkomierskiego, po śmierci matki jego Heleny Wojnianki Janowej Tyzenhauzowej, wojewodziny mścisławskiej. Przez sukcesyę czy sprzedaż wchodzi w tym czasie T. w skład dóbr DuninówRa jeckicb, a r. 1769, jako posag Teresy Rajeckiej, sścianki rumborskiej, przechodzi razem z Jużyatami w posiadanie Michała Weyssenhoffa. Obecnym właścicielem jest jego prawnuk Włodzimierz Weyssenhoff. Jako dopełnienie art. Jużynty t. III, str. 645 dodajemy, że Jużynty były dawniej królewszczyzna i należały w początku XVI w. do Hrehorego Ostyka; po Ostyku dzierżył je dożywotnio kn. Stefan Korybut Zbarażski, wojewoda trocki, po śmierci którego nadaje J. król Stefan 10 kwietnia 1586 r. Andrzejowi Horwatowi, swemu dworzaninowi. Przeszły Tarnorudka Tarnorudka Tarnorudzka Jurydyka Tarnoska Tarnoszyn Tarnów