a 9 żydów, posiadających mniej niż 200 morgów i chrzęśc. i 5 żydów. Razem posiadają izraelici 11, 617 mr. roli, łąk i pastw. i 4640 mr. lasu. Ciał tabularnych w ogóle jest 156; , jest w nich 144 karczem, 12 gorzelni, 3 browary, 14 młynów, 3 tartaki i 54 folw. Przemysł nie jest rozwinięty a ponieważ i gleba nie jest urodzajną, przeto powiat należy do uboższych. Powodem zastoju przemysłowego był brak środków komunikacyjnych i częste wylewy Wisły i Sanu. Obecnie w skutek poprowadzenia kolei DębicaNadbrzezie, obwałowania Wisły i regulacyi Sanu i Łęgu a wreszcie zalesienia wydm piaszczystych, zaczyna się powiat podnosić. Powiat polityczny dzieli się na dwa okręgi sądowe tarnobrzeski i rozwadowski. Pierwszy obejmuje 44 gmin, 86 obszar. dwor. i 37551 mk. , drugi 26 gmin, 24 obszar. dwor. i 12294 mk. Mac. Tarnobrzeskie wzgórza, pasmo wyniosłości ciągnących się na obszarze krakowskosandomierskiej kotliny, wzdłuż praw. brzegu Wisły, w pow. tarnobrzeskim i mieleckim, od Gorzyc po Mielec. Nie pozostają, one w żadnym związku z pogórzem rzeszowskiem a i pod względem budowy geologicznej różnią się od niego. Płn. wsch. początkiem tego wzniesienia jest pagórek Pączek, położony niedaleko ujścia Łęgu do Wisły, na gruntach wsi Gorzyce. Wznosi się ledwie o 4 5 mt. nad poziom niziny. Na wschód od ujścia Łęgu i Branki wznosi się teren począwszy od Wielowsi 161 mt. , przez Sobów 167 mt. , Tarnobrzeg 173 mt. , dochodząc między Kajmowem i Machowem do 191 mt. wzn. npm. a 33 mt. nad otaczające niziny. Obniżając się dalej na zach. , zbaczają wzgórza te na płd. zach. razem z korytem Wisły; jeszcze raz wznoszą się w Skopaniu do 190 mt. , a następnie opadają nagle ku nizinie. Wprawdzie na płd. zach. od pot. Babulówki podnosi się jeszcze raz teren, dochodząc w Borku nad Mielcem do 193 mt. ; jednak ta płd. zach. połać tarnobrzeskiego systemu wzgórzy jest znacznie słabiej rozwiniętą i właściwe wzgórza tarnobrzeskie ograniczają się tylko do części płn. wschod, od kanału Babulówki na płn. po Gorzyce. Wzgórze to opada ku Wiśle dosyć nagle, koło Tarnobrzegu nawet stromo i bezpośrednio do koryta Wisły. Co się tyczy budowy geologicznej to występują w tych wzgórzach gliny i iły trzeciorzędne, tudzież piaski, obfite w skamieliny, które mają już swoją paleontologiczną literaturę. Prócz tego występują tu lodowcowe utwory dyluwialne w postaci głazów narzutowych, rozrzuconych po całym obszarze tarnobrzeskiego wzgórza. Tylko w jednem miejscu odsłaniają się utwory starsze, sylurskie, mianowicie w Gorzycach, gdzie widzimy na wschodnich zboczach pagórka Pączek dokładnie odsłonięte ciemne łupki kwarcytowe, co do których nie ulega wątpliwości, że są w bez pośrednim związku z utworami dolnosylur skimi gór Pieprzowych pod Sandomierzem. Por. Rehman, Górne dorzecze Sanu, t. XXVI Rozpr. i sprawozd. kom. fizyologicz. Ak. Um. , 1891 r. Tad. Wiśn. Tarnoczka 1820 mt, jeden ze szczytów grzbietu górskiego Ihrec, w pow. kossowskim, gm. Jaworow. Grzbiet ten, tworzący dział wodny między Białym Czeremoszem a pot. Rybnicą dopł. Prutu, ciągnie się od płn. zach. ku płd. wsch. po Czeremosz i Krzyworównię, kończąc się na płd. doliną pot. Waratyn dopł. Czeremoszu; zbocza posiada lesiste. Po środku wznosi się szczyt T. Z pod niego na płn. zach. wypływa pot. t. n. je dnem swem ramieniem. Grzbiet teu złożony jest z tak zwanych piaskowców płytowych form. kredowej, pokrywających tu niegrubym pokładem warstwy ropianieckie a ku górze przechodzących za pośrednictwem zielonawych łupków w piaskowiec jamneńskic który się tu potężnie rozwinął. Warstwy ro pianieckie przytykają na płn. wsch. wzdłuż całego grzbietu do utworów menilitowych, skutkiem linii uskokowej, która właśnie tędy przechodzi. Tektonika ta tłumaczy nam, dla czego płn. wsch. zbocza całego Ihreca są o wiele bardziej strome aniżeli na płd. zach. ob. Zuber, Atlas geol. Gal. , zesz. II i Studya geol. tegoż, Kosmos. . Tad. Wiśn. Tarnoczka al. Suchy, potok, w pow. kossowskim, wypływa jednem ramieniem z pod szczytu Tarnoczka 1320 mt. , w grzbiecie Ihrec, drugiem z pod szczytu Smetaneczyna 1338 mt. , przypierającym do płn. zakończęnia Ihreca. Po złączeniu się strug płynie te renem piaskowca jamneńskiego na płd. mię dzy Ihrecem a równoległym do niego grzbie tem, oddzielającym się ku płd. od szczytu Denżeluka 1234 mt. i zatoczywszy łuk ku zachodowi a następnie kierując się prosto na płd. , uchodzi, ubiegłszy 4 klm. , u stóp Hromowej 940 mt. do Bereźnicy, która wpada o 1, 5 klm. dalej na płd. zach. do Czeremoszu Czar nego. Tad. Wiśn. Tarnogoła, wś, pow. poniewieski, w 1 okr. pol. , o 10 w, od Poniewieża. Tarnogóra; z przedmieściem Izbicą, osada miejska, dawniej miasteczko, na lew. brzegu Wieprza, pow. krasnostawski, gm. Izbica, par. Tarnogóra, odl. 10 w. na płd. od Krasnegostawu. Leży na wyżynie, wchodzącej ostro zakończonym przylądkiem w dolinę podmokłą Wieprza. Na samym cyplu tego przylądka, stanowiącego jakby naturalną groblę śród mokrej niziny, leży Tarnogóra, połączona mostem z leżącą na przeciwnym brzegu Izbicą,

Tarnobrzeskie wzgórza

Tarnobrzeskie

Tarnoczka

Tarnogoła

Tarnogóra