r. 1660 wydzierżawił ją Zygmuntowi z Skrzypny Twardowskiemu. R. 1677 Stanisław Starkowiecki, jezuita, sprzedał T. i przyległości Hieronimowi Naramowskiemu za 100, 000 zł. pol. ; przeciw tej sprzedaży protestował Maciej Mieszkowski, brat cioteczny Starkowieckiego, R. 1689 Zofia Skórzewska, Maryanna Marszewska i Jadwiga, z pierwszego małżeństwa Olędzka, z drugiego Nieżychowska, córki Hieronima Naramowskiego i Anny Chyłkowskiej, puściły T. w wyderek za 57, 000 złp. Kazimierzowi Skórzewskiemu, mężowi wspomnianej Zofii. R. 1699 jedna z Naramowskich sprzedała nabyte w r. 1667 dobra za 250, 000 złotych Stanisławowi Wierusz Wałknowskiemu, kaszt. wieluńskiemu. W r. 1750 dzierżawił T. Jan Lisowski. R. 1790Felicyan Wałknowski, sędzia ziemski kaliski, sprzedał je za 183, 240 złp. Hilaremu Borzęckiemu; około tego czasu spotykamy Nepomucena Korytowskiego na T. i Paradowie, wreszcieer. 1816 nabył je od Garczyńskiego, mającego za sobą Urszulę Borzęcką, Paschalis Poullin, po którego śmierci przeszły T. w ręce wdowy J. Łukaszewicz, Pow. Krotosz. , I, 444 452. Kmieci bywało na T. do 13; w r. 1578 było 7 1 2 łan. os. , 3 zagr. , 3 komorn. i 1 owczarz; dziesięcinę snopową, po ćwiertni żyta i tyle owsa z łanu, pobierał pleban w Wyganowie; dziesięcinę pieniężną dawali kmiecie gdzie indziej. Około r. 1750 stał młyn na Rdzącej pod T. tudzież wiatrak od r. 1696 do 1862. Należący do T. fol. Poradowo, rozdzielono między włościan około r. 1843 i ztąd utworzona osada zowie się Paradowem. W ostatnich czasach właścicielem T. był znany pracownik na polu historycznem Józef Łukaszewicz, który tu zmarł w r. 1873. Targoszyna al. Tarhoszyna, potok, w pow. sokalskim, wpada do Bugu z lew. brzegu. Wypływa u stóp wzgórza Rudka 218 mt. , w poziomie około 212 mt. npm. i płynie na wschód ku Bugowi, do którego uchodzi pod Dobraczynem około 194 mt. npm. , przy dro dze łączącej Sokal z Krystynopolem. Przyj muje kilka dopływów, z których ważniejszy potoczek od Boratyna. Wszedłszy za Dobraczynem w podmokłe pobrzeże Bugu, rozga łęzia się w kilka ramion. Tad. Wiśn. Targoszyna, w XV w. Thargoschyna, os. przy Brzozowy, w pow. wielickim, ma 27 chat i 152 mk. rz. kat. Według Długosza L. B. , I, 44 założona na rolach wsi Popowic przez Mikołaja z Brzezia, marsz. kor. Założyciel przeznaczył dziesięciny prebendzie góreckiej w kat. krak. , ale później zabrał je proboszcz dobczycki. W 1581 Pawiń. , Małop. . 48 T. miał 1 łan kmiecy i 1 łan sołtysi. Mały obszar nie pozwolił wytworzyć tu osobnej gminy. Leży przy gościńcu z Myślenic do Dobczyc, w porzeczu Raby. Gleba urodzajna, wystawiona na wylewy. Mac, Targowa, potoczek, wpadający pod Ottynią do Babianki, dopł. Worony. Wypływa ze stoków wzgórza Bihania 371 mt. , na płn, od Ottynii, płynie przez Zakrzewce, Grabicz w kierunku płd. , opływa wzgórze Mohyłka 347 mt. , zatacza półkole i zwróciwszy się na płn. uchodzi do Babianki. Długi 6, 5 klm. Brzegi pod Ottynią na znacznej przestrzeni podmokłe i bagniste. Tad. Wiśn. Targowa Górka 1. dawniej Mileszyną zwana, Gorca r. 1258, Mileszna i Milesna 1343, Milesina 1364, Myeleszna Gorka 1576, wś kośc. i dwór, pow. średzki, dekan. kostrzyński, leży o 9 klm. na zach. płd. od Wrześni; paraf. katol. , szkoła i poczta w miejscu, par. prot. Holendry Nekielskie, st. dr. żel. na Opatówku o 5 klm. i nieco dalej w Nekli. W r. 1258 występuje Milesza z Górki w otoczeniu ks. Bolesława, syna Władysława Odonicza; r. 1272 ks. Helena sprzedała za 18 grzyw, srebra Piotrowi, synowi Mileszy, dziedzictwo swe z 2 komorn. , wcielając je do Górki Mileszy i do opola gdeckiego, a zarazem wykluczając je z pod opola Chociczy i uwalniając od różnych ciężarów Kod. Wielkop. , n. 369, 449. Dziedzictwo ks. Heleny nie jest sąsiednią Małą Górką, która już wówczas była własnością kapituły gnieźn. , lecz jedną z osad, które zlały się z Górką Mileszyną. W r. 1343 pojawiają się bracia stryjeczni Piotr, kaszt. radzimski, i Dobrogost Mileszyc, dziedzice miasta civitas Górki Mileszynej, którym bawiący w Poznaniu król Kazimierz odnowił w dniu 14 czerwca t. r. zatracony w pożarze przywilej na zaprowadzenie prawa niemieckiego w rzeczonem mieście Kod. Wielk. , n. 1213, 1215. Występujący w r. 1348 Janusz Gorko, kaszt. kaliski, nie pochodził z Górki Mileszynej Kod. Wielk. , n. 1270, na której w r. 1364 i 1366 siedzieli Wojciech i Milesza. Wojciech sprzedał kaszt. szremskiemu Janowi za 340 grzyw, groszy czwartą część Górki Mileszyny z Małem Łępinem i Borkowem nie istnieją. Tę sprzedaż potwierdził król Kazimierz w Pyzdrach Kod. Wielk. , n. 1530. Ten lub inny Wojciech z Górki występuje w r. 1397 z Zawiszą z Wrześni i Wincentym z Bierzglina Akta gr. wielk. , II, n. 613. Milesza z G. M. zastawił w r. 1366 temuż kasztelanowi część swoją dziedziczną z przyległościami, zwanemi Polwice; połowę Łępina zachował dla siebie; następnego zaś roku sprzedał swój dział z lasem Kozacinem za 150 grzyw. kaszt. kaliskiemu sic Janowi Kod. Wielk. , n. 1564, 1575. W r. 1370 Dobrogost, prawdziwy dziedzic Górki M. , zastawił folw. zięciowi swemu Jakuszowi Młynkowi Kod. Wielk. .

Targoszyna

Targoszyna

Targowa