telszewski, w 2 okr. pol. , o 50 w. od Telsz. 3. Sz. , ob. Szylele. Szyłaliszki 1. dwór, pow. poniewieski, w 4 okr. pol. , o 75 w. od Poniewieża. 2. Sz. , wś, pow. wiłkomierski, gm. Subocz, o 70 w. od Wiłkomierza. Szyłańce 1. wś i fol. nad rzką Kirsnianką, pow. sejneński, gm. Św. Jeziory, par. Łoździeje, odl. od Sejn 28 w. , 1 dm. , 28 mk. W 1827 r. fol. miał 1 dm. , 18 mk. ; wś 14 dm. , 82 mk. Fol. Sz. , w r. 1875 oddzielony od dóbr Kurdymokszty, rozl. mr. 264 gr. or. i ogr. mr. 144, łąk mr. 115, nieuż. mr. 5; bud. z drzewa 5. 2. Sz. , wś i fol nad rzką Strombogłówką, pow. kalwaryjski, gm. Raudań, par. Urdomin, odl. od Kalwaryi 12 w. Wś ma 7 dm. , 168 mk. ; fol. 1 dm. , 7 mk, W 1827 r. było 15 dm. , 110 mk. Dobra Sz. składały się w r, 1886 z fol. Sz. i Małakdorzyść, rozl. mr. 566 gr. or. i ogr, mr. 263, łąk mr. 225, lasu mr. 67, nieuż, mr 11; bud. z drzewa 14; las nieurządzony, pokłady torfu. Wieś Sz. os. 6, mr. 252; wś Słobódka os. 9, mr. 16; wś Poszyłale os. 10, mr. 30. Br. Ch. Szyłanie 1. dwór, pow. nowoaleksandrowski, w 5 okr. pol. , o 80 w. od Nowoaleksandrowska, 2. Sz. , ob. Szyłany. Szyłany, wś nad Niemnem, pow. maryampolski, gm. i par. Poniemoń Pożajście, odl. od Maryampola 63 w. , ma 20 dm. , 311 mk. Leży niedaleko Rumszyszek. W pobliżu ślady okopów, Szyłany 1. wś, pow. trocki, w 1 okr. pol. , o 33 w. od Trok, 2 dm. , 20 mk. katol. 2. Sz. , wś włośc. i dobra skarbowe nad Łowkistą dopł. Wilii i rzką Świerą, pow. trocki, w 2 okr. pol. , gm. Źośle o 12 w. , par. Poporcie, okr. wiejski Krzywany, o 42 w. od Trok, ma 7 dm. , 124 mk. katol. podług spisu z 1865 r. 40 dusz rewiz. . W 1850 r. dobra skarbo we Sz. składały się z 7 wsi i miały 2741 dzies. rozległ. Do 1841 r. stanowiły te Sz. własność synodu ewang. reform. w Wilnie. Zapisane zostały, wraz z należącemi do nich majętnościami, w 1629 r. na utrzymanie miejscowego zboru helweckiego i duchowieństwa przy nim, z woli Adama Talwojsza, kaszt. żmujdzkiego, ciwuna bierżyniańskiego i sstę raduńskiego i żoślańskiego 1628 r. , przez żonę jego Marynę Michajłównę z Radzimina Frąckiewiczównę, podkomorzanką połocką, która wymówiła sobie jednak dożywotnie ko rzystanie z dochodów. Po jej śmierci 1635 r. duchowieństwo helweckie objęło w zupełne władanie dobra szyłańskie. Adamowie Talwojszowie, krewny ich Mikołaj, sędzia grodzki żmujdzki, oraz inni powinowaci, również dobrodzieje zboru szyłańskiego, pochowani zostali w grobach murowanych pod zborem. I W 1637 r. zbór, wystawiony z drzewa ciosa nego, potrzebował naprawy, jedna bowiem ściana chyliła się do upadku. Ta więc okoliczność, oraz świadectwo Pawła Vergeriusa, który w 1555 r. zwiedzał Litwę i wzmiankuje o zborze szyłańskim jako o istniejącym, pozwala wnosić, że istniał on, chociaż bez stałego predykanta i uposażenia, już od połowy XVI w. Po wyposażeniu zboru szylańskiego przez Talwojszów nie było również początkowo stałego ministra a dla odprawiania nabożeństwa zjeżdżali tu duchowni z Wilna. Przyczyniło się do tego spustoszenie w 1641 r. plebanii szyłańskiej, przyczem naruszono nawet groby Talwojszów, dalej nieodnawianie przez długi czas zboru, który coraz bardziej groził upadkiem, wreszcie zacięte procesowanie kalwinów przez sąsiadów, zwłaszcza przez Ratyńskich i Skorobohatych, połączone nieraz z najazdami na grunta zboru i różnemi gwałtami i zaborami. Szeroko opowiada o tem rękopis przechowany w konsystorzu kalwińskim w Wilnie, p. n. Zbiór głosów ze strony szylańskiej jednoty ewangielickiej w sądzie podkomorskim trockim odbytych. Pod koniec dopiero XVII w. zbór szyłański został wyrestaurowany i otrzymał stałego kaznodzieję. Nie długo to jednak trwało, bo tylko przez lat czterdzieści, z powodu bowiem, że parafia była nieliczną i że brak było duchownych, synod nie naznaczył nowego predykanta, przez co kościół powoli popadł w ruinę, aż w końcu w 1737 r. złośliwa czyjaś ręka podpaliła budynek, który nie został już odbudowany. Pozostała tylko kapliczka na cmentarzu, która przetrwała do czasu przejścia Sz. na rzecz skarbu; obecnie została zniesioną, Łukaszewicz Dzieje wyzn. helw. , 11, 88, podaje o Sz. Majętność zboru obszerna i bardzo dobra, ale teraz przez żołnierzów zrujnowana i wiele lasów 1755 r. , sianożęci i gruntów sobie poprzywłaszczała okoliczna szlachta, zostaje tam konsenior wileński ks. Samuel Windysz Solnicki; sam jeden z tej majętności żyje. Audytorów, oprócz jednego p. Aleksandra Rychlickiego i kilku szlachcianek, niema. Z wspomnianego Zbioru głosów dowiadujemy się, że podczas bytności ks. WindyszSolnickiego w Sz. Aleksander Rychlicki był dzierżawcą i posesorem całości Korejwiszek, które wchodziły w obręb posiadłości szyłańskich. Posiadłości składały się ze wsi Sz. 10 włók osiadłych, Putreszany 8 włók osiadłych i 3 puste i Buckuny 5 włók osiadłych, w ogóle 26 włók. Kaznodziejami przy zborze szyłańskim byli Stefan Klemens Boczkowski od 1628 po 1642 r. , Jakub Chołkowski 1642 r. , Michał Matysiewicz 1650 r. , Paweł z Żarnowca od 1670 do 1681, w którym zmarł, przeżywszy przeszło ośmdziesiąt lat; przy nim przemie

Szyłaliszki

Szy

Szyłańce

Szyłanie

Szyłany