niu sit oraz blednicy. Główniejsze części skła dowe wód tutejszych są węglany żelaza, magnezyi i wapna. Pisali o nich dr. Karol Kaczkowski w piśmie Przyjaciel Zdrowia i apte karz Dziczkowski. Miasteczko posiada ob szerny czworokątny rynek oraz kilka ulic, z których prowadząca od cukrowni do st. dr. żel. jest 5 w. długa, wyzwirowana kosztem dziedzica. Przy niej wzniesione są porządne domki dla robotników fabrycznych. Przy uli cy Sławuckiej zamieszkują wieśniacy, tru dniący się rolnictwem i plantowaniem bura ków. Są oni w ogóle dorodni, zamożni, utrzy mują dość koni dla przewożenia do cukro wni zimową porą drzewa oraz hodują bydło rogate, trzodę chlewną i drób. Stacya Sz, dr. żel. brzeskokijowskiej, między Sławutą o 19 w. a Chrolinem o 11 w. , odległą jest o 322 w. od Brześcia, a 286 w. od Kijowa. Sz. należała pierwotnie do ks. Ostrogskich. Podług reg. pobor. pow. łuckiego z 1583 r. Szepietyn należy do włości miasta dubieńskiego ks. Konstantyna Ostrogskiego, wojew. kijowskiego, marszałka ziemi wołyńskiej, i płaci od 9 dym. Jabłonowski, Wołyń, 82. W zeszłym wieku wraz z majętnością zasławską była we władaniu ks. Sanguszków, od których wraz z kluczami antonińskim, piszczowskim i szepietowskim, drogą wiana za Maryą Klementyną; jedyną córką ks. Roma na, przeszła w posiadanie hr. Alfreda Poto ckiego, dziedzica Łańcuta, J. Krz. Szepetynka, grupa domów w Mikuliczynie, pow. nadworniański. Szepiecie, wś, pow. wileński, w 3 okr. pol. , gm. Podbrzezie, okr. wiejski i dobra w 1865 r. Wróblewskich Wiżulany, o 37 w. od gminy, 11 dusz rewiz. Szepielaki, pow. ostrowski, ob. Krzeczkowo Szepielaki. Szepiele 1. folw. , pow. miński, w 1 okr. pol. mińskim, gm. Białorucz, od 1875 r. własność urzędnika Bronowickiego, ma około 19 1 2 włók; grunta mocno wzgórzysta, szczerkowe. 2. Sz. , fol. pow. nowoaleksandrowski, w 4 okr, pol. , o 31 w. od Nowoaleksandrowska, Szepielewicze, mczko nad rzką Ośliwką, pow. mohilewski, w 3 okr. pol. , o 56 w. od Mohylewa i 27 w. od st, dr. żel. moskiewskobrzeskiej Sławiany. Ma 91 dm. drewn. 87 należy do chrześcian a 7 do żydów, 553 mk. 501 praw. , 5 kat. i 47 żyd. , cerkiew par. drewnianą i takiż dom modlitwy żyd. , gorzelnia zatrudnia 2 robotników i produkuje 179, 382 st. spirytusu, młyn wodny. O 2 w. na płd. zach. od mka znajduje się jez. Chotolla, mające 1 1 2 w. obwodu, woda którego uważaną jest przez okolicznych wieśniaków za pomocną w chorobach skórnych i skrofułach. W 1655 r. przez Sz. przechodził hetman litewski Radziwiłł, udając się pod Mohylew. Obecnie należą do Hołoszczapowych. Szepielewo, folw. pryw. , pow. dzisieński, w 1 okr. pol. , o 51 w. od Dzisny, 1 dm. , 10 mk. katol. Szepielewszczyzna 1. wś włość. , pow. lidzki, w 1 okr. pol. , gm. i dobra skarb. Lida. okr wiejski Przepieczyce, o 1 w. od gminy 2. Sz. , wś nad rz. Ołą, pow. bobrujski, w 1 okr. pol. i gm. Kaczorycze, przy drożynie z Wołosowicz do Polkowicz, ma 14 osad; grunta lekkie, łąk obficie. Szepielicze al. Szepelicze 1. Nowe, w dok. Szepielicka Wólka al. Słobódka, wś na prawym brzegu Prypeci, pow. radomyski, na pograniczu gub. mińskiej, gmina Szepielicze Stare, o 151 w. od Radomyśla, na płn. zach. od Czarnobyla, przy wielkiej drodze handlowej z Kijowa i Czarnobyla o 30 w. do Pińska, ma 525 mk. Podług Pochilewicza jest tu 668 mk. chrzęśc. i 201 żyd. w całej parafii; włościanie, w liczbie 189 dusz rewiz. , uwłaszczeni zostali na 1821 dzies. , ze spłatą po 550 rs. 14 kop. rocznie. Posiada cerkiew p. w. Narodzenia N. M. P. , wzniesioną w 1789 r. przez archimandrytę monasteru owruckiego Józafata Ochockiego. Na miejsce tej cerkwi wzniesiono po 1843 r. staraniem zarządu dóbr państwa nową, murowaną. Do par. praw. należą wsi Sz. Stare, Sachań, Koszarówka, Beniówka i Czystobołowka. We wsi znajduje się dawne horodyszcze, otoczone rowem i wałami i zajmujące około dwóch dzies. Mieszkańcy, z powodu ubóstwa gleby, zajmują się przeważnie flisactwem na Prypeci i Dnieprze. Jest to stara osada, podług Pochilewicza wspominana w latopisach, jako gród Szepiel, pod 1097 r. Na początku XVI w. w 1507 r. Siemion Romanowicz, namiestnik żytomierski i żona jego Tatyana nadali monasterowi mikołajewskiemu w Kijowie połowę sioła Szepielicz wraz z jeziorami Weroput i Dołha Toń. W kilka lat potem nadał temuż monasterowi drugą połowę sioła Iwan Wołczkiewicz, który otrzymał ją drogą wiana za Duchną z Surynów ob. Rokitna, IX, 709. Następnie Sz. wraz z Denisowiczami, Lelowem, Paryszowem, Koszówką i Starosielem, przeszły na własność monasteru bazylianów w Owruczu, w posiadaniu którego pozostawały do 1832 r. , poczem zajęte zostały na skarb i włączone do dóbr państwa. 2. Sz. Stare, w dok. także Szypiłowicze wś nad rzką Sachań, tamże, o 6 w. od Szepielicz a 150 w. od Radomyśla, ma 433 mk. Podług Pochilewicza jest tu 550 mk. ; włościanie, w liczbie 160 dusz rewiz, uwłaszczeni zostali na 1475 dzies. , za spłatą 463 rs. 70 kop. Do 1789 r. była tu cerkiew parafialna, poczem w 1797 r. archimandryta owrucki wzniósł kaplicę, istniejącą dotych Szepetynka Szepetynka Szepiecie Szepielaki Szepiele Szepielewicze Szepielewo Szepielewszczyzna Szepielicze