wszy klasztor cystersów w Ludzimierzu ob. , przeniósł go w r. 1245 z powodu częstych napadów rozbójniczych do wsi Szczyrzyce. Wieś tę nabył dla cystersów Teodor od Sulisława, kanon. krak. , syna Jana, za 100 grzyw, srebra. Posiadamy akt z 30 czerwca 1244 Kod Małop. , I, 32, w którym Sulisław, kan. krak. , potwierdza sprzedaż wsi Cyrich, doko naną przez ojca jego Andrzeja, scholastyka krakow. , później bisk mazow. , Teodorowi, woj krak. , w celu uzyskania funduszu na studya w Padwie dla Sulisława. Teodor nabył wieś w celu osadzenia w niej cystersów. Biskup Jan Prandota Odrowąż z Białaczowa, następca Wisława Kościeleckiego, za którego czasów klasztor w Ludzimierzu został założony, nadał cystersom dziesięciny snopowe i konopne, dawane dotąd biskupowi, z Poznachowic, Glichowa i Gosczachowa Kod. Małop. , I, 84, dypl. z 12 maja 1264 i ze 100 łan. frankońskich w Czarnym lesie Nigra silva. W 1250 r. 21 czerwca wydał Bolesław Wstydliwy dyplom Kod. Małop, , I, 37, w którym wziął w opiekę klasztor w Szczyrzycach i uwolnił poddanych klasztornych od przewozu, stróży, poradlnego, targowego, przewodu, pogoni itd. i od sądów grodzkich. W następnym roku ibid. , I, 42 potwierdził Bolesław Wstydliwy przywilej z r. 1234 dany Teodorowi woj. krak. , przez Henryka, ks. krak. i szląskiego, na zakładanie wsi w Nowotarżczyźnie, który to przywilej przekazał Teodor klasztorowi w Szczyrzycach. W tymże czasie ibid. , I, 43 kupił opat Theoclinus od klasztoru zwierzynieckiego wś Kurdwanów pow. wielicki i uzyskał od Klemensa i Marka, synów Marka, woj. krak. , potwierdzenie darowizny uczynionej przez Teodora, woj. krak. , na rzecz klasztoru w Sz. W dyplom. z 16 maja 1254 ibid. , I, 44 wymienione są jako klasztorne wsi Szczyrzyce, Pobrzęcin, Abramowice, Podolany, Pogorzany, Godusza, Krzyszkowice, Kurdwanów, Mogilany, Głogoczów Głowaczów, Cisów, Ściborzyce nad Dłubnią i nieczytelną B. .. .. zów, nadto pola i łąki Długopole, Ludzimierz, Dębno, Ostrowiec nieistniejący, Ostrowsko i Wilczepole nie istnieje. Część dóbr leżała w pobliżu klasztoru, inne w dzisiejszym pow. wielickim i nowotarskim. W tym czasie miał klasztor uzyskać dypl. od Bolesława Wstydliwego z dn. 6 czewca 1252 na założenie Nowego Targu na prawie niem. , dyplom ten jednak Kod. Małop. , II, 283 jest prawdopodobnie podrobiony, podobnie jak akt Bolesława V z 1255, nadający klasztorowi wolności Kod. Małop. , I, 47. W 1296 r. wyniknął spór między opatem a Ratoldem, synom Jana Żyły, o patronat nad kościołem w Szczyrzycach, który bisk. krak. Jan rozstrzygnął aktem z 4 maja 1296 na korzyść klasztoru ibid. , I, 151. Od Łokietka uzyskał klasztor 29 maja 1308 ibid. , I, 169 i II, 215, Kod. pol. , III, nn. 74 przywilej dozwalający zakładać wsie w lasach klasztornych na prawie niemieckiem lub innem, któryto przywilej potwierdził następnie Kazimierz W. 4 paźdz. 1333 ibid. , I, 228. Łokietek bawił w klasztorze 25 paźdz. 1324 ibid. , I, 200. Klasztor starał się o zabezpieczenie posiadłości i zaludnienie ich. Uzyskuje zatem potwierdzenie swych dzierżaw u Jana XXII w Awinionic 12 czerwca 1329 ibid. , I, 213 Chiritz, nabywa od Jana z Obrowiecz za 30 grzyw, groszy sołtystwo Ściborzyce dok. w Kod. Małop. , I, 214, uzyskuje u Łokietka 8 paźdz. 1329 potwierdzenie kupna i wydziela Mikołajowi Kioznich 17 łan. frankońskich nad Lepietnicą, by założył wieś Ludzimirz dok. opata Dyonizego z 1333 w Kod. Małop. , I, 229 Równocześnie toczą się spory o dziesięciny w Krzyszkowicach, które rozstrzyga kan. krak. Derźko 1339 ibid. , I, 247, o dziesięciny w Głogoczowie i Włosaniu 1368 r. ibid. , I, 352 n. . Z tych czasów mamy trzy dyplomy z 27 listop. 1340, w którym archidyakon Jarosław przepisuje przywilej bisk. krak. Wisława na założenie kościoła w Ludzimierzu z r. 1234, dyplom uwalniający od dziesięcin wsie, któreby w lasach założono ibid, I, 252, z 19 czerw. 1368, podrobiony prawdopodobnie w XV w. z powodu sporu o dziesięciny z Włosania lub o patronat ibid. , I, 353 i z r. 1369 w sprawie granic, również podrobiony w XV w. W 1377 zakończył opat Henryk 13 kwietnia, Kod. Małop. , III, 306 spór o dziesięciny z Jugowic i o patronat nad kościołem w Drogini. Z czasów Ludwika węgierskiego mamy trzy akty. Dnia 12 lut. 1381 Kod. Małop. , I, 422 nadał król klasztorowi różne przywileje, w 1382 ib. , 426 skarżył opat Henryk sołtysa ze Sciborzyc, że klasztorowi zabrał młyn, czemu sołtys zaprzeczał, i z 1382 ib. , I, 433, mocą którego potwierdzał opat Henryk, że sprzedał sołtystwo w Krauszowie Stefanowi, mieszczaninowi krakowskiemu. Ostatnie dokumenta nabierają znaczenia z powodu następującej opowieści Długosza 1. o. Klasztor utrzymał się długo przy nadaniach Teodora, woj. krak. Dopiero za Ludwika węg. r. 1380 jeden z opatów, mąż bogobojny ale łatwowierny, wydzierżawił zamek w Szaflarach ob. , zbudowany dawniej przeciw rozbójnikom dla obrony klasztoru w Ludzimiorzu, podstępnemu przechrzcie, który w nim założył mennicę fałszywych krajowych i zagranicznych pieniędzy. Skargi szlachty skłoniły Ludwika do wydania surowego nakazu usunięcia fałszerza. Ale opat słuchając uniewinnień przewrotnego żyda nie kwapił się

Szczyrzyce