kryty dachówką. Uposażywszy kościół kielichem, kapami, ornatami i innemi potrzebami według możności L. B. , II, 268, otoczył cmentarz murem w r. 1470. Do tego kościoła dobudował w r. 1610 niejaki Czerny od płn. strony kaplicę, w której urządził grobowiec swej rodziny. W r. 1855 kościół z gruntu został odnowiony. Prócz tego kościoła wybudowano już po Długoszu drewniany kościołek w miejscuc gdzie stał dom rodziców św. Stanisława. Kościół ten zniósł Stanisław Lubomirski w r. 1781 a na jego miejsce wymurował nowy, dotąd stojący. W pobliżu tego kościoła wybudował w r. 1862 proboszcz Wojciech Bobek kaplicę, w miejscu gdzie stał stary dąb, pod którym według podania urodził się święty. Pierwszy kościół paraf. był p. w. św. Maryi Magdaleny, później poświęcono go także św. Stanisławowi. Za Długosza odprawiano trzy odpusty na św. Maryę Magdalenę, d. 8 maja i 21 kwietnia. Opowiada ten historyk, że Władysław II odprawiał tu corocznie nabożeństwo i zwykle, opuściw, szy dworzan, oddawał się do późnej nocy modłom. Zapisał on kościołowi 10 grzywien na królewszczyźnie Uście, ale Klemens Wątróbka ze Strzelec h. Oksza skorzystawszy z tego, że proboszcz akt donacyjny zatracił, zabrał darowiznę. Za czasów Długosza należało do parafii Uście i wsi Wokowice i Mokrzyska. Wś dziedziczył Spytek z Melsztyna Leliwita, proboszczem zaś był Jan Żabka h. Prus. Kościół miał własne role, łąki i karczmę. Z karczmy pobierał proboszcz grzywnę czynszu, trzech zagrod, płaciło po ferfconie i robiło dzień w tygodniu na gruntach proboszcza. Jak za dawnych czasów tak i teraz odbywają się tu trzy odpusty w roku, które gromadzą lud okoliczny. We wsi utrzymują się legendy o św. Stanisławie, które widocznie przeszły do ludu z żywota św. Stanisława Jana Długosza za pośrednictwem duchowieństwa. Po Melsztyńskich posiadali Sczopanów Czernowie Pawiński, Małop. , 67. Wś miała w 1581 r. 1 1 2 łan. km. i 7 zagr. z rolą. Do par. należały Przyborów, Łęki, Dziekanów, Styrkowiec i Mokrzyska. Potem była ta wieś attyn. klucza wiśnickiego ks. Lubomirskich. Po śmierci Izabeli z ks, Czartoryskich Lubomirskiej przeszły dobra w dom hr. Potockich, następnie wianem na hr. Zamoyskich, od których nabył je dr. Maurycy Straszewski. Obszar więk. pos. wynosi 16 roli, 366 mr. lasu; pos. mn. ma 242 roli, 59 łąk, 25 pastw. i 2 mr. lasu. Par. dyec. tarnowskiej, dek. wojnickiego obejmuje, prócz wymienionych u Długosza i w 1581 r. , jeszcze później powstałe wólki Busze, Rysie i Rudy, część Grąd, część Borka, część Jodłowki i część Cerekwi. Graniczy na płd. z Jadownikami i Sterkowcem, na zachód z Mokrzyskami, na wschód z Wokowicami a na płn. z Przyborowem. Mac. Szczepanów, wś, pow. podhajecki, 14 klm. na płn. od Podhajec sąd pow. , 5 klm. od urz. poczt. w Litiatynie. Na płd. leżą Telacze, na zach. Litiatyn, na płn. Krzywe, na wschód Kalne 3 ostatnie w pow. brzeżańskim. Na płn. zach. powstaje pot. Masłówka, dopł. Koropca i płynie na płd. wschód do Kalnego. Nad potokiem stoi młyn. Zabudo wania wiejskie leżą w środku obszaru wzn. 381 mt. . Na płn. niwy Bordunki, na płd. zach. wzgórze Szczepanów do 406 mt. . Płd. zach. kraniec wsi przebiega gościniec brzeżańsko podhajecki. Własn. więk. ma roli or. 747, łąk i ogr. 28, past. 9 mr. ; wł. mn. roli or. 791, łąk i ogr. 51, past. 14 mr. W r. 1880 było 71 dm. , 472 mk. w gminie, 6 dm. , 70 mk. na obsz. dwor. 450 gr. kat. , 67 rz. kat. , 25 izr. ; 439 Rusinów, 103 Polaków. Par. rz. kat. w Kozowej, gr. kat. w Kainem. We wsi jest cerkiew i kasa pożyczkowa gminna z kapit. 1456 złr. Lu. Dz. Szczepanowice 1. wś i folw. nad rz. Luciążną, pow. piotrkowski, gm. Gorzkowice, par. Mierzyn, odl. 18 w. od. Piotrkowa. Wś ma 23 dm. , 222 mk. ; folw. 8 dra. , 29 mk. ; os. 1 dm. , 8 mk. W 1827 r. 18 dm. , 163 mk. Dobra Sz. składały się r. . 1888 z fol. Sz. i Bujnice, rozl. mr. 1181 fol. Sz. gr. or. i ogr. mr. 346, łąk mr. 79, past. mr. 6, nieuż. mr. 14; bud. mur. 7, drewn. 20; płodozm. 12pol. ; fol. Bujnice gr. or. i ogr. mr. 331, łąk mr. 58, past. mr. 47, lasu mr. 285, nieuż. mr. 15; bud. mur. 2, drewn. 6; płodozm. 12pol. , las nieurządzony. Wś Sz. os. 32, mr. 331; wś Bujnice os. 23, mr. 258. Na początku XVI w. łany km. i folw. dawały dziesięcinę plebanowi w Mierzynie; kmiecie prócz tego kolędę po groszu z łanu Łaski, L. B. , II, 193. Według reg. pob. pow. piotrkowskiego z r. 1552 wś Sz. miała w części Mateusza Giedły 1 łan, Jan Guńcerz 1 łan, Niedopierutko 1 łan, Miskowski 6 osad. , Zorniczko 1 łan Pawiński, Wielkop. , II, 254. 2. Sz. , wś, pow. miechowski, gm. i par. Miechów. W 1827 r. 26 dm. , 228 mk. Sbroslaus, kanonik krakow. i wrocławski, nadaje po swej śmierci za zezwoleniem braci comitum Wincencii, Pelce et Janussii wieś Sofcepanovich sitam super Goscham in castellania Cracoviensi klasztorowi miechowskiemu. Dziad tegoż, także Zbrosław, nadał klasztorowi pewien obszar we wsi Kolanowice pow. opolski na Górnym Szląsku, widocznie więc tam była pierwotna siedziba tego rodu Kod. Małop. , II, 141. Mieszka tu w r. 1349 prokurator klasztorny, zarządzający wsią, która posiada prawo niemieckie nadane przed 1376 r. Kod. Małop. , III, 62, 77, 93, 301. W połowie XV w. Sz. ,

Szczepanów