młyn. W r. 1676 Sz. , w par. Lewartów Lu bartów, ma 55 poddanych Pawiński, Małop. , 350 i 28 a. Br. Ch. Szczekarkowskie, jezioro, ob. Chodel i Szczeharków, Szczekarzewo. wś nad jez. t. n. , pow. lipnowski, gm. i par. Skępe, odl o 18 w. od Lipna, ma 14 dm. , 142 mk. , 425 nar. , w tem 180 mr. włośc, a 245 mr. lasu dworskiego. W 1827 r. 7 dm. , 43 mk. Na obszarze wsi jezioro, mające 28 mr. Wś wchodziła w skład dóbr Lubin. Szczekarzów 1. w XV w. Sczekarzów wś i folw. , pow. pińczowski, gm. Boszczynek, par. Skalbmierz, odl. 23 w. od Pińczowa. W 1827 r. 14 dm. , 68 mk. W 1888 r. folw. Sz. rozl. mr. 197 gr. or. i ogr. mr. 178, łąk mr. 14, nieuż. mr. 5; bud. mur. 2, drewn. 8; płodozm. 8pol. Wś Sz. os. 13, mr. 66. W po łowie XV w. Sz. , wś w par. Skalbmierz, wła sność Jana Rzeszowskiego h. Półkoza, miała 6 łan. km. , karczmę, zagrodn. ; dziesięcinę po bierali mansyonarze krakowscy, wartości do 8 grzyw; dworskie role dawały kościołowi w Nagłowicach Długosz, L. B, I, 266. We dług reg. pob. pow. krakowskiego wr. 1581, Piotr Gliński płacił tu od 1 łanu km. , 2 zagr. bez roli Pawiński, Małop. , 18, 441. 2. Sz. wś, na której obszarze powstało przy końcu XIV w. miasto Krasnystaw. Br, Ch, Szczekarzowce, dziś Czekarzowice, wś i folw. nad rz. Kamienną, pow. iłżecki, gm. Ciszyca Górna, par. Tarłów. Jestto dawna siedziba jednej gałęzi Toporczyków, którzy przybrali nazwisko Tarłów i pisali się ze Sz. Król Władysław nadaje r. 1420 Zaklice ze Sz. obszary leśne i pustkowia w ziemi sandomirskiej, pow. radomskim, położone nad rzeczkami Sworzina, Cimna struga et Camyonca, dla zakładania tam wsi na prawie niemieckiem Kod. dypl pol. , III, 380. Według Paprockiego siedzą oni w Sz. już w XIV w. Długosz nie opisuje tej wsi. Zapewne należała pierwotnie do par. w sąsiednim Zemborzynie. Na akcie z 1440 r. podpisał się Jan Tarło ze Sz. incisor Regni Kod. dypl. pol. , III, 418. W 1480 r. przychodzi na świat w Sz. Tarło Stanisław, późniejszy bisk. przemyski. W 1508 r. Barbara Tarłowa płaci ze Sz. i Okołu 1 grz. , 36 gr. , Stanisław Tarło z części Sz. i Okołu, Bodzechowa i Gozdzielina 2 grzyw. 39 gr. W 1550 r. Jędrzej Tarło założył na obszarze wyżyny lesistej, o 4 w. na płd. od Sz. , miasteczko, które nazwał Tarłów. Założył on tu zbór kalwiński, który jednakże krótko istniał, gdyż jeszcze w XVI w. Małgorzata Tarłowa funduje tu parafię kat. i uposaża kościół. W 1578 r. Sz. należą do tejże Małgorzaty, która płaci tu od 30 osad. , 6 łau. , 6 zagr. z rolą, 4 komor, biedn. , 1 rzem. Pa1 wiński, Małop. , 196. Sz. należą wtedy do par. Waśniów. Widocznie kościół w Zemborzynie uległ zniszczeniu a w Tarłowie jeszcze nie było parafii. W r. 1592 pisze się ze Sz. Jan Amor Tarło ststa pilzneński Lustr. , IV 427. Por. Czekarzowice. Szczekoty 1. w spisie z 1865 r. Szczohoty, wś, pow. wilejski, w 3 okr. pol. , gm. i dobra ks. Druckich Lubeckich w 1865 r. Mańkowiczo o 10 w. , okr. wiejski Radźki, 26 dusz rewiz, 2. Sz. , fol. , tamże, o 56 w. od Wilejki, przy b. dr. pocz. połockiej, ma 1 dm. , 12 mk. 4 prawosł, 8 katol. , młyn wbdny. Szczekiczyn, w dokum, także Sczikiczyn, wś, pow. rówieński, na płn. od mka Międzyrzecza. Podług reg. pob. pow. łuckiego z 1577 r. należała do Międzyrzecza kn. Koreckiego i płaciła od 4 dym. , 4 ogr. W 1583 r. należy do Tuczyna p. Aleksandra Siemaszki, kaszt. bracławskiego, który płaci z 5 ogr. , 2 kół Jabłonowski, Wołyń, 45, 87. Szczekielno, Szczkyolno, Szeczkyelno, błota niegdyś, w pow. gnieźnieńskim, między Imielnem i Wierzycami, ku wschodowi od Pobiedzisk Łaski, Lib, Ben. , I, 46. Szczekociny, 1361 r. Scecoczyn, w XV w. Sczekoczyny, os. miejska, dawniej miasteczko i dobra nad rz. Pilicą, pow. włoszczowski, gm, i par. Szczekociny, odl. 29 w. od Włoszczowy na płd. zach. , 36 w, na zach. od Jędrzejowa, około 10 w. na wsoh. płd. od Lelowa, posiadają kościół paraf. murowany, szkołę początkową, dom przytułku dla starców, st. poczt. , około 200 dm. i 4428 mk. 3078 żyd. . W 1827 r. , było 146 dm. , 1209 mk. ; 1869 r. było 187 dm. 6 mur. i 2864 mk. 2003 żyd. . W 1869 r. istniała tu fabryka płótna i dystylarnia. Odbywa się 12 jarmarków do roku. Dobra Sz. składały się r. 1885 z fol. Nawsie, rozl. mr. 1069 gr. or. i ogr. mr. 380, łąk mr. 126, pastw. mr. 53, lasu mr. 381, nieuż. mr. 129; bud. mur. 18, z drzewa 18; płodozm. 6 i 7pol. ; las urządzony, dwa młyny i tartak. W skład dóbr poprzednio wchodziły os. Szczekociny os. 391, mr. 918; wś Bógdał os. 17, mr. 218; wś Zarzecze os. 255, mr. 714; wś Nawsie os. 12, mr. 60. Jest to starożytna siedziba Odrowążów. Piotr ze Sz. , starosta sandecki, występuje w aktach z r. 1356 i 1361. Piotr Woda ze Sz. , podkanclerzy królewski, podpisuje dokum, z 1438, 1440 i 1443 Kod. dypl. pol, I, 219, 321, 328; III, 268, 417. Zapewne tenże Piotr uzyskał dla swej wsi przywilej miejski. W połowie XV w. Sz. są już miastem, mają kościół par. murowany p. w. św. Bartłomieja, fundacyi podobno tegoż Piotra, podkanclerzego. Dziesięcinę z łanów miejskich wartości do 4 grzyw. i z folwarku pobierał pleban miejscowy Długosz, L, B. , II, 213. Jeszcze w r. 1581 Sz. są ubogiem

Szczerakowskie

Szczek

Szczekot

Szczekiczyn

Szczekielno

Szczekoc