Dymitra, udzielił miastu pewne swobody. Tarnowski Jan ustanowił w Sz. r. 1472 jarmark na św. Agnieszkę, uwalniając kupczących od cła i myta. Przywilej ten potwierdzili r. 1520 ówcześni dziedzice Sz. Piotr i Stanisław Kmitowie h. Szreniawa. Po nich Górkowie stali się panami Sz. Oni to wznieśli cerkiew, zapewne na miejscu dawniejszej, tudzież przekształcili kościół par. rz. kat. na zbór kalwiński, przy którym urządzili szkołę. Przebywali tu wtedy czasowo Stankar i Cruciger. Andrzej Górka przywilejem z r. 1560 w piątek przed św. Maciejem danym, przedmieszczanom Błonia i Zarzecza zapewnił używanie prawa magdeb, , na wzór miasta, które oddawna tem się rządziło, oraz pobór dochodów miejskich uporządkował. Ten Andrzej z Górki, kaszt. międzyrzecki, ststa gnieźnieński, wałecki i jaworowski, był prawdziwym feudalnym baronem na całą okolicę. Na zamku w Sz. odprawiały się sądy lenne dla powiatu, tak ziemskie jako i grodzkie, p. t. dziedziców Sz. a szlachta, mająca w nim swoje posiadłości, była ich wazalami. Feudalizm ten trwał jeszcze w całej mocy w końcu XVI w. Gdy bowiem Jan Zamoyski nabył pewną wieś w pow. szczebrzeskim od Anny Niedźwiedzkiej, hrabia z Górki, przez wzgląd na powagę jaką nabywca miał w kraju, uwolnił go od swej juryzdykcyi. Pierwszych dni września 1583 r. w zamku Sz. wybuchł w nocy pożar, tak gwałtowny, że ststa zamkowy z rodziną ledwo się uratował. Zgorzały wtenczas wszystkie akty i dokumenty. Prosił więc Górka króla Stefana o odnowienie przywilejów z juryzdykcyą nad wazalami, co wsparł dowodami i prejudykatami z różnych akt sądowych. Przekonawszy się o słuszności żądań i prawdziwości przedstawionych dowodów, król 12 grudnia 1583 r. dał w Lublinie przywilej konfirmacyjny i odnawiający dawne. Przezeń Andrzej Górka i prawi jego sukcesorowie otrzymali uznanie na wieczne czasy dziedzictwa zamku, miasta i całego powiatu, z wolnością wykonywania juryzdykcyi nad wazalami sobie podległymi, oraz odprawowania sądów lennych, podług dawnego zwyczaju, jako był dotąd zachowywany, z terminami in utroque foro, tam Terrestri quam Castrensi i utrzymywania akt autentycznych, wyłączając Sz. od wpływu wszelkich sądów krajowych i urzędów, a nawet trybunału. Z akt magistratu mamy wiadomości o następujących jeszcze przywilejach 1 Przywilej Andrzeja Górki, dziedzica Sz. , wydany 1586 r. przed św. Mateuszem, którym ponawia nadanie mstu prawa magdeb. , w miejsce oryginału spalonego na zamku w 1583 r. , a zarazem uwalnia mieszkańców od reparacyi grobli i transportu zboża, za co czynsz podnosi i zobowiązuje przedmieszczan do odbywania powinności w naturze, t. j. do bronowania 6 dni i zwożenia po 10 kóp zboża do stodół dworskich z połowy każdego łanu. Jednocześnie zabrania żydom wykupywania po wsiach towarów, nadaje moc radnemu sądzić żydów wrazie nieprzybycia do ratunku ognia i za długi. Wreszcie zobowiązuje starszych zgromadzeń do zdawania rachunków z młyna, z którego trzecią część dochodu przeznaczył dla kasy miejskiej, jak niemniej dochód z mostowego, miar, wag i kramów. Urzędników miejskich od wszelkich ciężarów w naturze zwolnił i oddał radnym do wykarczowania łąkę zwaną Radziecką, 2 mr. przestrzeni mającą, w miejsce zajętej na dwór innej łąki przy młynie. Stanisław Górka, syn Andrzeja, przywilejem swym z d. 9 stycznia 1595 r, poprzedni przywilej zatwierdził, z dodatkiem, aby przedmieszczanie z każdego półłanka bronowali po 6 dni i po 10 kóp zboża zwozili, przy opłacie czynszu po 12 groszy z półłanka, a mieszczanie po 20 gr. z półłanka, którzy to ostatni od tych robót w naturze zwolnieni zostali. Przywilej Zygmunta III z d. 25 marca 1597 r. , mocą którego wzbroniono żydom pobieranie podatków i dzierżawę czopowego. Przywilej Jana Zamoyskiego, hetmana i kancl. w. kor. , z d. 27 sierp. 1598 r. , zatwierdzający te wszystkie poprzednie przywileje msta Sz. oraz dozwalający wolnego wrębu w lasach dziedzica Sz. na budowle i opał; znoszący opłatę od sycenia miodu, oraz dozwalający zamienić przez opłatę po 10 gr. zamiast korca osepu owsa, o ile dwór owsa w naturze potrzebować nie będzie. 5 Przywilej Tomasza Zamoyskiego z d. 26 sierpnia 1629 r. , zatwierdzający miastu Sz. wszystkie dawniejsze przywileje. 6 Przywilej tegoż Tomasza Zamoyskiego z d. 26 czerwca 1643 r. , dozwalający mieszkańcom budować się na pustych placach. . 7 Przywilej króla Michała Korybuta z d. 25 sierpnia 1673 r. , dozwalający mieszkańcom kurzenia i sprzedaży wódki, za opłatą od bani po złp. jednemu i gr. 3, oraz zatwierdzający dawne przywileje miasta Sz. 8 Przywilej Jana Zamoyskiego z d. 21 maja 1700 r. , dozwalający mieszkańcom prowadzić szynki w domach własnych i kurzyć wódkę, za opłatą po trzy złp. od kadki. 9 Przywilej króla Augusta II z d. 12 lipca 1729 r. , ustanawiający trzy nowe jarmarki; na św. Jan Chrzciciel, na Wniebowzięcie N. M. Panny i na św. Mikołaj. Cechy Sz. posiadają oryginalne przywileje, nadane przez Jana Zamoyskiego 1661 i 1694 r. sukiennikom, szewcom i bednarzom, które wyrażają jednobrzmiące obowiązki uczniów, czeladzi, majstrów, przepisują obchody wyzwolin, przyjęcia majstrowstwa, opłatę od tychże, wymiar kar za

Szczebrzeszyn