cerkiewskie pustki po lewej stronie Tykicza leżące, jako to Buki, Czarną Kamionkę i Rokoszwar. Przeciwko tym jego przywłaszczeniom ze strony Białej cerkwi nikt wtedy nie zaprotestował, tak, że nie tylko on ale i syn jogo Bogdan i wnuk Fedor w spokojnem trzymali je posiadaniu. Aż nareszcie Fedor Bazanowicz tak Mytkowce Woronne jak i Sokołków Sokołówkę razem z całym zaborem od Białejcerkwi sprzedał Jerzemu Strusiowi, kaszt. halickiemu, a ten znów w 1604 r. przelał te dobra na zięcia swego Aleks. Walentego Kalinowskiego, który następnie w 1609 r. otrzymał od króla i Rzpltej olbrzymią sąsiednią pustynię Umany. Kalinowski rozpoczyna nowonabyte dobra swoje kolonizować; jakoż około 1616 r. z jego ręki szlachcic Konstanty Szauła zostaje osadzcą Rokoszwaru, który od nazwiska swojego założyciela odtąd już Szanlichą zaczyna się nazywać. Ale i teraz ze strony Białejcerkwi nie podnoszono sporu o zabór Rokoszwaru. Aleks. Walenty Kalinowski zginął pod Cecorą 1630 r. a majętności jego przechodzą na syna Marcina, wwodę czernihowskiego. Wtedy Konstanty Lubomirski, ówczesny ststa białocerkiewski, postanowił przywrócić zagarnięte od ststwa ziemie i w tym celu uczynił zajazd do Rokoszwaru al. Szawulichy, i odzyskawszy ją, do ststwa wcielił. Tylko Buki i Czarna Kamionka pozostały i nadal w ręku Kalinowskich, o które pomiędzy sukcesorami tychże a Białącerkwią w 1775 r. jeszcze się proces toczył ob. Awulsa Humania, pamiętnik historyczny prawny do dziejów wewnętrznych Ukrainy, wydał Edmund Ostoja Solecki. Niedługo potem Sz. została zniszczoną przez Tatarów; wpadli tu oni w r. 1644, spalili osadę l ludzi wybrali. Hetman w. kor. Stanisław Koniecpolski następnie zbił ich w pobliżu pod Ochmatowem. Mieszczanie sauliscy tegoż jeszcze, roku zanieśli manifest do grodu kijowskiego, aby przez wzgląd na klęskę, jaką ponieśli, wolni byli od podatków Rzpltej Ksiąg grodzkich i ziemskich kijowskich i t. d. regestr. Widać, że Sz. długo jeszcze nie mogła się odrodzić, kiedy za Chmielniczyzny nie była nawet miastem sotniczem Bodianskij, Regestra wojska zaporozkiego. Stany Rzpltej na sejmie 1659 r. nadały Mlijowszczyznę i Sz. wraz z klejnotem szlacheckim Samuelowi Zarudnemu, sędziemu wojska zaporozkiego Vol. Leg. , IV, 303 360. Dzięki opiece nowego dziedzica osada ta zaludniła się rychło, do tego stopnia nawet, że w niej aż trzy rachowano cerkwie Pamiatn. kijew. wrem. komis. , IV, 109. Podług pewnej, niedośó zresztą wiarogodnej wieści, Jan Wyhowski, wojewoda kijowski, w Sz, miał jakoby do nowego przeciwko Rzpltej powstania Sulimenka i czerń zachęcić; za co też w Korsuniu następnie i życiem przepłacił tamże. Następnie opustoszała Sz. , podzielając losy całego tego kraju. Wówczas właściciel jej Jan Zaradny, sukcesor Samuela, zrobił cesyę tej pustki swojej w 1732 r. Felicyanowi Bierzyńskiemu, który nietylko w niedługim czasie zaludnił na nowo Sz. i Wesoły Kąt, ale nadto założył całkiem nową osadę, nazwawszy ją od swojego nazwiska Bierzynką. Felicyan Bierzyński służył wojskowo pod rozkazami Stanisławą Sługockiego, ówczesnego partyi ukraińskiej regimentarza. Mając główny swój posterunek w Smile, bił grasujących w tym czasie hajdamaków ob. o nim w Mater, istor, Andrejewskiego, zesz. 4, str. 115. Po śmierci Felicyana Bierzyńskiego objął lenność szawuliską syn jego Onufry. Jednocześnie Józef Aleks. ks. Jabłonowski, wwoda nowogródzki, wystąpił, choć bezskutecznie, z pretensyą do tych dóbrSojm z 1776 r. zatwierdził Onufremu Bierzyńskiemu posiadanie lenności szawuliskiej następującą konstytucyą Utwierdzenie prawa lennego na dobra mczko Sz. z przyległościami przez poprzednika naszego Jana Kazimierza Samuelowi Zarudnemu w 1659 r. , przez ur. Jana Zaradnego, naturalnego sukcesora w r. 1732 d. 20 wrześuia w grodzie kijowskim przez cesyę prawem sporządzoną ur. Felicyanowi Bierzyńskiemu ustąpione, w prawnej i spokojnej posesyi ur. Onufrego Bierzyńskiego będące, pułkownika w wojsku Naszym będącego, w naturze prawa nadawczego zostawując, toż prawo jemu służące, na rzeczone dobra Sz. z przyległościami, w wwdztwie kijow. leżące, utwierdzamy Vol. Leg. octavum, fol. 144. Lustracya starostwa szawuliskiego z 1765 r. mówi Poddani czynsz tu płacą podług mienia swojego, koszą po dniu jednym; osypy żytnie i jaglane dają według mienia i ciągła. Niemasz tu zamku i dworu dobrego, tylko budynek dla p. dyspozytora z dwiema izbami i alkierzem; stajnia na boku częstokołem ostawiona, słomą pokryta; żydów osiadłych w Sz. niemasz, tylko karczma jedna, w której arendarz siedzi. Chałup tu 5L Wsie Bierzynka, Wesoły Kąt. Intraty rocznej złp. 7253 i gr. 1. Kozaków w ststwie tym jest U; ci Kozacy są postawieni dla obrony gruntów tego ststwa, które w sporze cum collatoralibus zostaje. Słoboda Onufryówka i była wprzódy słoboda Józefówka, lecz ztąd ludzi Serby zabrali za granicę wszystkich. Gubernator szawuliski p. Antoni Kukliński żalił się, że wiele gruntów, lasów, sianożęci z jednej strony do Lisianki, z drugiej do Umania poodbierano. W 1771 r. ststwo opłacało 1722 złp. 9 gr. kwarty. W grudniu 1768 r. , już po uśmierzeniu buntu Gonty i Żeleźniaka, nowy

Szawulicha