wsią Rudnia ma ujście. Długa 10 w, , od po Iowy prawie ma oba brzegi wzgórzysta, prąd bystry. A. Jel Szaciłki, okolica szlach, i dobrą na prawym brzegu Berezyny, pow. bobrujski, przy gośc. poczt. bobrujekorzeozyckim, w 2 okr. pol i, gm. Parycze, paraf. katol Bobrujsk. Okolica ma 49 osad; kościół filialny p. wez. św. Krzyża, z 1818 r. , wzniesiony z drzewa przez parafian. Dobra, około 86 włók, otrzymał od I rządu w 1871 r. jako nagrodę urzędnik ArkaI diusz Skatów. Przystań na Berezynie należy do dziedzica; rybołówstwo czyni znaczny do chód; grunta lekkie, łąk obfitość. Sz. były niegdyś królewszezyzną. A. Jel. Szaciłówka ob, Szaciłka. Szaeciłówka 1. wś, pow. sokolskie w 3 okr. pol. , gm. Ostra Góra, o 38 w. od Sokółki, 2. Sz. , wś, pow. rohaozewski, gm. Merkułowicze, ma 7 dm. , 58 mk. Szaciłowo dobra, pow. połocki, w 2 okr. i pok. do spraw włośc. , gm. Szaciłowo, w 1863 r. 97 dusz rewiz. Gmina Sz. w i r. miała 474 dusz rewiz, I Szaciły al Szatily 1. wś, pow. oszmiański, w 3 okr. pol, gm. Dziewieniszki o 7 w. , okr. wiejski Szudojnie, o 29 w. od Oszmiany, ma 5 dm. , 52 mk. katol w 1865 r. 14 dusz rawiz. włośc. 3 jednod, ; należała do dóbr Ludwinowo, Umiastowskich. 2. Sz. , wś, pow. białostocki, w 2 okr. pol, gm Obrębniki, o 15 w. od Białegostoku. 3. Sz. , wś, tamże, gm. Jaświły, o 49 w, od Białegostoku. 4. Sz. , wś, pow. sokólski, w 3 okr. pol, gm. Ostrów, o 38 w. od Sokółki. 5. Sz. , zaśc. w pobliżu rz. Usy, pow. miński, w 3 okr. pol i par. katol Kojdanów o 4 w. , ma 8 osad; miejscowość falista, małoleśna, grunta szczerkowe, dość urodzajne. Nazwany od osiadłej tu niegdyś szlachty Szaciłów. J. Krz, A, Jel. Szack 1 w dokum. SzackBialy, mko i dobra nad rz. Szaczą, . dopł Ptycza, pow. ihumeński, w 1 okr. pol. i par. , kat. Uzda, gm. Szack, odl o 10 mil od Ihumenia, 9 mil od Mińska, 3 mile od st, dr. żel lipaworomeń skiej Rudzieńsk. Jestto starożytna osada, jednak wiadomości o niej pochodzą dopiero z XVI w. , gdyż w tym czasie należał do ks. nieświenkiego. Historya Sz. wiążąc się z dziojami Nieświeża o 12 mil odl, naprowadza na domysł, że musiał niegdyś stanowić posiadłość książęcą i razem z Nieświeżem nadany przez Aleksandra Jagiellończyka w 1492 r. rodzinie Kiszków, po których spuściznę wzięli Radziwiłłowie. W 1582 r. pod d. 30 sierpnia ks. Mikołaj Krzysztof Radziwiłł Sierotka sprzedaje Sz. od ks. nieświeskiego odłączony, Szczęsnemu Jarosławowiczowi Hołowczyńskiemu, stście luboszańskiemu, za 10, 000 kop groszy litew, kopa groszy 2 złp. 15 gr. . W pierwszej ćwierci XVII w. trzymał Sz. prawem zastawnem Andrzej Winko, który w 1620 r. mając spór graniczny z dobrami Tołkaczewicze, najechał je gwałtownie, zniszczył wraz z fol Kowalewicze i właściciela Jauasza Bychowca zamordował. Sprawa ta ściągnęła na Winka infamię i banicyę, atoli w 1628 r. zakończoną została w grodzie nowo grodzkim polubownie z sukcesorami zabitego Bychowca, którzy otrzymali sowite wynagrodzenie. W 1623 r. d. 17 stycznia, kn. Hołowczyński zeznaje w grodzie mińskim prawo wieczystosprzedażne na Sz. temuż Wince za 10, 000 kóp gr. litew. ; wszakże w tym jeszcze roku Winko, widać zubożony procesem z Bychowcami, puszcza część Sz. w zastaw Janowi Cedrowskiemu za 2, 000 kóp groszy, a d. 20 sierp. 1631 r. przyznany został w trybunale mińskim zapis przedażny na całą majętność Sz. od Winki Piotrowi Piekarskiemu, który 10 września t. r. ustępuje praw swych na Sz. Krzyszkowskiemu. Z kolei Krzyszkowski przyznaje w r. 1636 r. w grodzie mińskim prawo wieczystodarowne na Sz. Bazylemu Mozolewskiemu, lecz d, 2 maja 1637 r. Mozolewski ustępuje swych praw na powrót Krzyszkowskiemu. Byłyto czasy pieniactwa szlacheckiego, nic tedy dziwnego, że dla machłnacyi prooesowych, wciąż różnemi dokumentami gmatwano własność, tak, że dziś trudno dojść istotnego powodu tych częstych tranzakcyi. W 1654 r. władali Sz. , zdaje się na prawie zastawnem, Chreptowiczowie, a jednocześnuie mieli tu schedę Wołodkowiczowie. Około 1671 r. siedzieli w Sz. na prawie zastawnem Czyżowie, a nieco później widzimy tu na dziedzictwie Bychowców. D. 29 wrześ. 1699 r. Samuel Dobrohost Bychowiec, ststa lucyński i żona jego Krystyna z Denhofów zapisują Sz. prawem wieczystem jako wiano córce swej Annie, poślubionej Jerzemu Tyzenhauzowi, stście Dyamenckiemu, wojewodzioowi nowogródzkiemu; ale synowie Bychowca procesowali ojca w 1701 r. za ten zapis. Na początku XVIII w. miał tu schedę jako zastawnik Janiszewski i takową w d. 7 kwiet, 1701 r. razem z zasiedziałymi chłopami ustąpił Jerzemu Tyzenhauzowi. Małżonkowie Tyzenhauzowie d. 23 kwiet. 1708 r. przelali część swych praw na Orańskich, a ci d. 10 marca 1713 r. zeznali prawo wlewkowe na Sz. Uniechowskiemu, pisarzowi mińskiemu, któremu w tymże czasie i Tyzenhauz oddał resztę Sz. ze wsią Sieredziną prawem zastawnem. Uniechowski władał Sz. jeszcze w 1719 r. , a w 1732 r. trzymał już go w zastawie Gerwazy Ludwik Oskierko, cześnik lit. , w r. 1735 zaś doszło do okupna Sz. na imię Antoniego Oskierki, ststy mozyrskiego, syna poprzedzającego. Przyznane mu prawo d. 23

Szaciłki