nie gnejs. Uroczyska noszą nazwy Pierebrod i Chrestowata. 2. S. Małe, ob. Szatryszcze. Synhajnówka 1. pow. berdyczowski i zwinogródzki, ob. Sinhajnówka. 2. S. , rzka, dopływ Zakijanki. Synhajowski al. Syngajewski, , potok, ob. Sinhajewski. Syniaki szczyt górski nad doliną Oporu, z praw. brzegu, niedaleko ujścia tej rzeki do Stryja. Wzn. 781 mt. Synin, wś, pow. piński, w 1 okr. pol. , gm. Stawek, ma 57 mk. ; własność Pusłowskiego. Synków, ob. Seńków. Synkowatycze, część gm. Hołe, pow. Rawa Ruska. Synkowicze 1. wś, pow. słonimski, w 3 okr, pol. , gm. Kostrowicze, o 10 1 3 w. od Słonima. 2. S. , osada, tamże, o 14 w. od Słonima. Synkowszczyzna, wieś, pow. słonimski, w 3 okr. pol. , gm. Kostrowicze, o 16 1 2 w. od Słonima. Synogać, dawniej Swinogacz, 1557 r. Świnia gać, wś i fol. , pow. nieszawski, gm. Wierzbie, par. Sępolno, posiada młyn wodny, szkołę początkową, 205 mk. , 186 mr. dwor. , 542 mr. włośc. W 1827 r. 19 dm. , 174 mk. , par. Sadlno. Według reg. pob. z 1557 r. wś Swinogacz, w pow. radziejowskim, par. Sadlno, własnośó wdowy Jadwigi i Trojana, uległa zupeł nemu gradobiciu, ztąd nic nie płaciła Pawiński, Wielkop. , II, 30. Br. Ch Synowo, w dok. Synowa, Synów, wś nad jeziorem t. n. , pow. kowolski, na płn. zachód od mka Milce. Rozróżniano dwie części S. Monasterskie, należące do monasteru mileckiego, i S. Rateńskie, Podług reg. pobor. pow. włodzimierskiego z 1557 r. wś należała do włości Niesuchojeże kn. Romanowych, miała 2 dym. na łanach, 2 ogr. W 1583 r. własność kn. Romana Sanguszki, miała 2 dym. , 3 ogr. Jabłonowski, Wołyń, 65, 114. Por. Słownik Geogr. , t. IX, 542. J. Krz. Synowce Dolne i Górne, rumuń. Sinoutz, wś, pow. serecki, posiada cerkiew par. gr. nieun. , st. poczt. , komorę celną. S. Górne mają 308 mk. na obszarze gminy a 50 na obszarże dwor. ; S. Dolne 384 w gminie a 100 mk. na obsz. dwor. Właściciele większej posiadłości Grygorcze Aleks. i Aywas J. Synowice, niekiedy Synowiec, dawniej Sinowice i Silnowice, folw. do Gowarzewa i posiadłość wiejska, w pow. średzkim, o 6 klm. na płd. od Swarzędza, poczta i st. dr. żel. pod Szewcami, nad Maskawą dopł. Warty, par. Tulce. Z S. pisali się Silnowscy między r. 1387 i 1400 Akta gr. wielkp. , t. II, mylnie objaśnione są Silnem, w pow. międzyrzeckim, własnością bisk. pozn. . W r. 1580 dziedzi czyli S. Anna Gądkowska i Maciej Płaczkowski z Gadek; było tu 3 zagr. ; w r. 1581 rozgraniczono Szewce, Tulce i S, ; około r. 1793 posiadali S. Lutomscy, później Sępołowscy z Gowarzewa. Folw. ma 2 dm. i 24 mk. Posiadłość wiejska 1 dm. , 10 mk. wchodzi w skład okr. wiej. Gowarzcwo. E. Cal. Synowiec, os. , pow. wieluński, gm. Radoszewice, par. Ossyaków, odl. od Wielunia 20 w. , ma 4 dm. Stanowi część wsi Drobnice. Synowódzko 1. Niżne, wś, pow. stryjski, 24 klm. na płd. zach. od Stryja, 13 klm. na płn. wsch. od sądu pow. w Skolem, 6 klm. na płd. zach. od urz. poczt. w Lubieńcach. Na płn. leży Stynawa Niżna, na wsch. Rozhurcze, na płd. Truchanów, na zach. Pobuk i Synowódzko Wyźne, śródek obszaru przepływa Stryj od zach. na wschód, łukiem na płd. wygiętym i przyjmuje z obu boków liczne dopływy, z których najznaczniejsze Tyszownica i pot. Głęboki z praw. brzegu. Wzdłuż granicy zach. płynie na małej przestrzeni aż do ujścia do Stryja Opór. Na praw. brzegu Stryja, w zachodniej stronie obszaru, leży wś Tyszownica, a na płn. zach. od niej wś Międzybrody. Południową część obszaru zajmuje las Markowice, ze szczytem Hrabnik 662 mt. , znak triang. . Wzdłuż lew. brzegu Stryja biegnie gościniec i tor kolejowy. Własność więk. ma roli or. 157, łąk i ogr. 90, past. 40, lasu 580 mr. ; wł mn. roli or. 1102, łąk i ogr. 1409, past. 898, lasu 98 mr. W r. 1880 było w S. Niżnem 168 dm. , 876 mk w gminie, 5 dm. , 21 mk. na obsz. dwor. 861 gr. kat. , 14 rz. kat. , 22 izr. ; 861 Rusinów, 27 Polaków, 9 in. narod. . Par. rz. kat. w Stryju, gr. kat. w miejscu, dek. skolski. We wsi jest cerkiew p. w. św. Michała i szkoła etat. lklasowa. 2. S. Wyżne, wś, pow. stryjski, 26 klm. na płd. zach. od Stryja, 10 klm. na płn. wsch. od sądu pow. i urz. poczt. w Skolem, ze st. kolejową w miejscu. Na wschód leżą Stynawa Niźna i Wyżna, na płd. wsch, Pobuk, na płd. zach. Skole, na zach. Korczyn, Kruszelnica i Jamelnica, na płn. Drów pow. drohobycki. Środkiem wsi płynie Stryj i przyjmuje, obok innych pomniejszych, od prawego brz. Opór, a od lew. brz. potoki Zdzenny, Seredny, Berezowice i Głęboki. Zabudowania wiejskie leżą w klinie między Stryjem a Oporem. Na płd. ciągną się lasy Dąbrowa i Dębina przeszło 800 mi wznies. ; na płn. wznoszą się lesiste wzgórza Magóra, Pożarnica, Kiczerka, Pohar. Płd. wsch część obszaru przebiega kolej i gościniec. Własność więk. ma roli or. 142, łąk i ogr. 92, past. 445, lasu 3704; wł. mn. roli or. 1576, łąk i ogr. 2157, past. 791, lasu 79 mr. W r. 1880 było 395 dm. , 1773 mk. w gm. ; 11 dm. , 60 mk na obsz. dwor. 1633 gr. kat. , 103 rz. kat. , 90 izr. , 7 in. wyzn. ; 1784 Rusinów, 44 Polaków, 5 Niemców. Par. rz. kat. w Skolem, gr. kat.

Synhajówka

Synhajnówka

Synhajowski

Syniaki

Synin

Synków

Synkowatycze

Synkowicze

Synkowszczyzna

Synogać

Synowo

Synowce

Synowice

Synowiec

Synowódzko