Torosiewicza i prof Czyruiańskiego. Ciepłota zdroju 6 R. Ciężar gatunkowy 100, 825. W składzie wody główną rolę odgrywa gaz siarkowodowy, a ze stałych składników sole siarkowe i węglan żelazowy. Zamieniając objętość sześcienną gazu siarkowodowego na grana, widzimy iż w jednym funcie wód siarczany eh znajduje się w Akwizgranie Yjj grana, w Wielbach g grana, w Swoszowicach Ygp grana, w Lubieniu i ao g ana. Opis i widoki podał Tyg. Ulust w r. 1862 i VI, 98 i r. 1871 t. III, 62; Kłosy z 1875 r. Pisali osobno broszurki Teodor Torosiewicz, y, 0 zdroju siarkowym w S. Warszawa, 1859; Dr. Bronikowski, 8. w r, 1869 Kraków, 1820 i Dr M. Zieleniewski w dg iele Nasze zdroje mineralno. Kopalnio siarki, istnieją C0 od r. 1422 ob. Słów. Geogr. , t. TI, 69, utrzymywały się ciągle i zatrudniały niekiedy do 250 robotników. Wydawały do półtora miliona klgrm. siarki rocznie. Eksploatował je w XIX w. rząd, ponieważ jednak z powodu częstych zalewów przez wody zaskórne kopalnie nie przynosiły korzyści, dlatego zamknięto jo w r. 1886. S. mają szkołę ludową, urząd poczt, i st. dr. żeL poczt. W kaplicy odprawia się w czasie kąpielowym msza codziennie. Najdawniejszą wzmiankę o S. Swosszow spotykamy w dyplomie z d. 12 marca 1362 r. Kod. tyniecki, 130. W 1387 r. 24 czerwca sprzedali synowie Wacława de Swoszowice mieszczaninowi krak. Mikołajowi Volkenstalerowi zarośla w stronie Jugowic Kod. krak. , II, 120 i Kat. krak. , 120; w 1392 r. Piotr ze 8. , sekretarz królewski, z żoną Dobrochną, sprzedali znów łąki Maciejowi Matheyka Platz, prebendarzowi od św. Wawrzyńca Kod. krak. , 166; Kod. katedr, krak. , 166. W 1399 r. sprzedała wdowa po Foohstacie, mieszczaninie krak. , młyn na Wildze w 8. probostwu kościoła św. Jakuba na Kazimierzu Kod. krak. , II, 237; Katedr. , 252 a 1401 r. nabył probosjucz kościoła Bożego Ciała część wsi od Piotra i Dobrochny za 120 grzywien Kod. krak. , II, 252. Odtąd starało się probostwo tego kościoła nabyc całą wies, rzeczywiście w r. 1402 nabyto od Leonarda i Jana, synów Stanisława, dwie części za 90 grzywien i 10 kwartników i od Jana Szado oajęśó młyna za 16 grzyw. Kod katedr, krak. , 263. Inną część młyna nabył 6 marca 1408 r. od Mścigniewa ze S. klasztor augustyanów Kod. krak. , II, 323. Jako właściciel większej części wsi uzyskał klasztor Bożego Ciała u króla Władysława II w dyplomie z 4 lutego 1415 Kod. krak, , II, 398 przeniesienie Swoszowic z prawa polskiego na średzkie a w 1416 r. potwierdzenie sprzedaży niektórych gruntów ibid. , 418. W r. 1422 odkryto pokład siarki. Krystyan, przełożony kopalni zbudował dom na gruncie klasztornym, o co wytoczono sprawę przed króla. Dyplomatom Kod. m. Krak. , II, 480 postanowiono, iż Krystyan ma płacić klasztorowi 1 2 grzywny za plac, póki król wsi nie zamieni na inną, bogactwa mineralne bowiem uważano za własność królewską. Z tego roku posiadamy jeszcze jeden dokument, według którego sprzedają tę wieś dziedzice Andrzej i Piotr wdowie po Hunulonie za 200 grzyw. , konia wartości 30 grzyw, et uno stamine panni wartości 20 grzyw, ibid. , 486. W r. 1581 spis pobor. Pawiński, Małop. , 40 podaje S. jako własność probostwa Bożego Ciała, mająca 5 łan. km. , komornika bez bydła i karczmę z ćwiercią łanu. Odtąd aż do końca XVIII w. była własnością klasztorną. Zygmunt III przyznał właścicielom prawa do kopalni. Po zajęciu tej części kraju przez rząd austryacki, wcielono S. do dóbr funduszu religijnego a w końcu, z wyjątkiem kopalni, sprzedano. S. graniczą na płd. z Opatkowicami i Wróblowicami, na zach. z Sydziną, na płn. z Jugowicami a na wsch. z Rakowicami i Kurdwanowem Górnym i Dolnym. Mae, Swoz, w dokum. Zwoz, Zboz, swoż, wś nad rzką Konopolką, pow. łucki, na wschód od mka Rożyszcze. Niegdyś sioło zamkowe łuckie. Podług rewizyi zamku łuckiego z 1545 r. były tu 2 dworzyszcza, z których obowiązani byli wozić węgle na użytek dworu hnidowskiego, o ile tego okaże się potrzeba Jabłonowski, Rewizye, 78. Podług reg. pobor, pow. włodzimierskiego z 1577 r. należała do włości Niesuchojeże kn. Bomanowyoh, i miała 3 dym. półdworz. W 1583 r. w pow. łuckim, własność kn. Fiedora Romanowicza Sanguszka, miała 3 dym. Jabłon. , Wołyń, 65, 85. Swynoryja, potok, dopł. Sołokii, ob. Rzeczym 1. . Swyntheynen, jezioro, ob. Swiętajno. Swyrydy, grupa domów w gm. Kulawa, pow. żółkiewskim. Swysczow w dokum. , pow. dubieński, ob. Świszczów. , Sy, ob. Si. Syba al Szyba, niem. Sybba, wś, pow łecki, st. p. Ełk. Sybelin, łotew. Sybalina, wś, pow. lucyński, par. Posili, własność niegdyś Borchów, następnie Adama Benisławskiego, dziś córki jego Zofii Ciechanowieckiej, około 1200 dzies, ziemi dwor. i tyleż włośc. Włościanie wnieśli 21, 439 rs. wykupu za wydzieloną im ziemię. Należała dawniej do dóbr Landskorona. Syberówka, zaśc. szlach. nad jez. Gejli szki, pow. wileński, w 2 okr. pol, o 37 w. od I Wilna, 1 dm, 4 mk. kat.

Swoz